Ολιστική ή ενοποιημένη ιατρική/ συζητήσεις (6)

Ο ρόλος του πόνου και η πλάνη των αισθήσεων

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Μία τακτική αναγνώστρια της ιστοσελίδας, μου έκανε μία πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση πριν λίγες ημέρες και σκέφτηκα να απαντήσω δημόσια στο ερώτημά της γιατί είναι κάτι που μπορεί να έχει προβληματίσει και άλλους εκτός από την ίδια.

Το ερώτημα ήταν:

Αφού στην πραγματικότητα δεν είμαστε όπως λέτε κι εσείς ένα μάτσο από κρέας και κόκκαλα και είμαστε ένα κομματάκι από ένα ενιαίο ενεργειακό συμπαντικό σύνολο που αν μπορούσαμε να το δούμε θα βλέπαμε μια κοχλάζουσα ενέργεια.... τότε πως υπάρχει ο πόνος πχ. πονάει το κεφάλι, το χέρι... η ενέργεια μπορεί να πονάει; Είναι κι αυτό αποτέλεσμα της πλάνης των αισθήσεων;

Ο πόνος αγαπητές και αγαπητοί μου είναι όπλο άμυνας για τον οργανισμό. Οι αισθήσεις μας δεν είναι πλάνη, είναι μέσα επικοινωνίας του υλικού μας σώματος με τον έξω από εμάς κόσμο. Ωστόσο είναι ατελείς, δεν μας δίνουν όλες τις πληροφορίες που υπάρχουν τριγύρω, γιατί δεν έχει την ικανότητα να τις διαχειριστεί όλες ο εγκέφαλός μας. Έτσι οι αισθήσεις μας μεταφέρουν τόσες πληροφορίες, όσες είναι απαραίτητες για την επιβίωσή μας σαν είδος, και τις υπόλοιπες τις απορρήπτουν.

Όπως έδειξε ένα παλαιότερο πείραμα που έγινε με βατράχους, όσα οπτικά ερεθίσματα και αν έχουν εμπρός τους οι βάτραχοι, μόνον τέσσερες πληροφορίες στέλνουν τα δικά τους μάτια στον εγκέφαλό τους. Η δομή των ματιών του βατράχου περιορίζει την επίγνωση του ζώου αυτού σε τέσσερα μόνο είδη διαφορετικής οπτικής δραστηριότητας. Αυτές τις δραστηριότητες οι ερευνητές που έκαναν το πείραμα τις ονόμασαν ως εξής: (α)*

     1.  Ανιχνευτής σταθερών αντιθέσεων (δίνει στον εγκέφαλο του βατράχου το γενικό περίγραμμα του περιβάλλοντος)
  2.  Ανιχνευτής κινητής γωνίας (αυξάνει αυτός την ανταπόκριση του ζώου σε αιφνίδια κινούμενες σκιές)

    3. Ανιχνευτής δικτύου φωτισμού (αυτός αντιδρά σε απότομη μείωση του φωτισμού, όπως όταν επιτίθεται ένας ογκώδης εχθρός)

    4.   Ανιχνευτής δικτύου κυρτότητας (αυτός αντιδρά σε μικρά σκοτεινά αντικείμενα όταν αυτά εισχωρούν μέσα στο οπτικό πεδίο του ζώου και όταν αυτά πλησιάζουν περισσότερο στριφογυρίζοντας εμπρός από τα μάτια του)

Όπως είναι φανερό, τα μάτια του βατράχου, στέλνουν στον εγκέφαλο του ζώου μόνον τις πληροφορίες που είναι απαραίτητες για την επιβίωσή του. Πληροφορίες που θα τον βοηθήσουν να προφυλαχτεί από εχθρούς (1,2,3)και να βρει την τροφή του(4).

Όσο ανεβαίνουμε στην εξέλιξη, τόσο  περισσότερες πληροφορίες στέλνουν στον εγκέφαλο των ζώων οι αισθήσεις τους. Και φτάνουμε στον άνθρωπο.

Μιλάμε για πλάνη των αισθήσεών μας, όχι γιατί αυτές δεν υπάρχουν, αλλά γιατί αυτές είναι ατελείς, δεν μας δίνουν δηλαδή ολόκληρη την εικόνα της πραγματικότητας που υπάρχει τριγύρω μας. Ζούμε σε μία εικονική πραγματικότητα, όση μας είναι απαραίτητη για να επιβιώνουμε σαν είδος.

Σε αυτή την επιβίωση, η αίσθηση του πόνου, έχει μεγάλη σημασία, γιατί είναι ένδειξη αυτή, πως κάτι δεν πάει καλά στο σώμα μας (στο σημείο του πόνου) και επομένως πρέπει να πάρουμε τα μέτρα μας γι αυτό, όπως να αλλάξουμε θέση για να ανακουφιστούμε, ή να κρατήσουμε για λίγο ακίνητο το μέλος που πονάει ώστε να ξεκουραστεί αυτό κ.λ.π.

Πρέπει λοιπόν  να ξεκαθαρίζει η αιτία κάθε πόνου, και να γίνεται μία αντιμετώπιση του αιτίου που τον προκαλεί, και όχι να τον σκεπάζουμε με παυσίπονα, αφήνοντας το πρόβλημα στον οργανισμό μας να χειροτερεύει.

Το υλικό μας σώμα είναι πράγματι συμπυκνωμένη ενέργεια, ωστόσο έχει οργανωθεί έτσι ώστε να μπορεί να επιβιώνει επάνω σε αυτόν τον πλανήτη που έχει έρθει, και σε αυτό το βοηθούν οι αισθήσεις του. 
Το ποιός και πώς το οργανώνει αυτό το σώμα, καθώς και ολόκληρο το σύμπαν, είναι ένα τεράστιο φιλοσοφικό και επιστημονικό ερώτημα, που όπως καλά γνωρίζετε όλοι, κανείς ακόμη δεν το έχει λύσει, γι αυτό και τα ονόματα που οι διάφοροι πολιτισμοί του έδωσαν κατά καιρούς δεν είναι ειδικά αλλά γενικά, όπως Θεός, Αλάχ, κ.λ.π.

Με αγάπη

*α: "Η ψυχολογία του διαλογισμού" Εκδ. Χατζηνικολή σελ. 118