Γεια σας φίλες και φίλοι μου
Ευτυχώς πρόλαβα και μάζεψα τα τελευταία ρόδια από τις ροδιές
μου, πριν αρχίσουν οι Κερκυραϊκές βροχές. Τρεις εβδομάδες μεσολάβησαν από την
ημέρα που φωτογράφησα για χάρη σας τα φετινά μου ρόδια και δείτε πώς άλλαξε το
δέντρο τη φορεσιά του. Το κίτρινο των φύλλων του φωτίζει σήμερα πολύ έντονα την γκριζωπή βροχερή
ατμόσφαιρα του κήπου. Μία γρήγορη αναλαμπή φωτός πριν τα φύλλα πέσουν όλα κάτω
και γίνουν λίπασμα για την μουσκεμένη γη που τα περιμένει με αγάπη. Σε λίγο θα
μείνουν μόνον γυμνά κλαδιά που θα παρακαλούν για τρεις ολόκληρους κρύους μήνες το
σύμπαν να τα αξιώσει να γεμίσουν λουλούδια την άνοιξη για να αποκτήσουν
καινούργιους απογόνους. Και εκείνο όπως πάντα θα ακούσει τα παρακάλια τους και θα
κάνει μαζί με εκείνα και εμένα ευτυχισμένη που θα απολαμβάνω την ομορφιά των λουλουδιών
τους στην αρχή και την νοστιμιά των καρπών τους στη συνέχεια. Τι όμορφη και τι
σοφή δικτύωση!....
Ωστόσο είχα προλάβει πριν αρχίσουν οι βροχές να φωτογραφήσω και δύο ακόμη πολύ
αγαπημένα μου λουλούδια που δεν θυμάμαι να σας τα έχω ξαναδείξει. Την
λεπτεπίλεπτη γκάουρα, (μικρός θάμνος με όμορφα μικρά ροζ λουλούδια που πέφτουν τριγύρω
κρεμασμένα σε πολύ λεπτούς μίσχους), και την μικρή φελίτσια που έχω φυτέψει
μπροστά της, γιατί βρίσκω πως ταιριάζει πολύ το γαλάζιο χρώμα των μικρών της λουλουδιών
με ετούτα τα μικρά λουλούδια της γκάουρας που θυμίζουν ροζ βροχή…
Και τα δύο φυτά είναι πολύ εύκολα στη συντήρησή τους και
στον πολλαπλασιασμό τους. Ευδοκιμούν και σε μέρη του κήπου που δεν έχουν πολύ
μεγάλη ηλιοφάνεια. Το πρώτο, τη γκάουρα (φυτό πολύ ανθεκτικό στη ξηρασία), καλό είναι να τη κλαδέψετε μετά τον
δεύτερο χρόνο περίπου στους 20 πόντους από το έδαφος, στις αρχές της άνοιξης (τέλος Φεβρουαρίου – αρχές Μαρτίου, που όπως έχουμε ξαναπεί κλαδεύουμε όλους τους
θάμνους που ανθίζουν άνοιξη και καλοκαίρι) για να απλώσει και να γεμίσει
περισσότερο χώρο στο παρτέρι σας με τη ροζ βροχή των λουλουδιών της. ‘Όπως όλα τα ανθισμένα φυτά, κρατάει
περισσότερο η ανθοφορία και των δύο πιο πάνω φυτών αν τα απαλλάσσουμε όσο πιο
συχνά μπορούμε από τα μαραμένα τους άνθη.
Δεν κρατήθηκα όμως να μη σας φωτογραφήσω και τους μικρούς κίτρινους κρόκους που αποφάσισαν να ανθίσουν αυτόν τον καιρό σε μία γλάστρα που βρίσκεται μπροστά από ένα παρτέρι, όπου μία κολοκυθιά επιμένει ακόμη ετούτες τις φθινοπωριάτικες ημέρες να μου χαρίζει κάθε εβδομάδα ένα μικρό κολοκυθάκι (!...) το οποίο γεύομαι με μεγάλη ευγνωμοσύνη, ωμό στις σαλάτες μου.
Με αγάπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου