Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Ερασιτέχνης κηπουρός/Ανθόκηπος/Αν.-Φθιν. (18)

Γεια σας φίλες και φίλοι μου
Δεν πρόλαβα καλά-καλά να σας δείξω τους ωχροκίτρινους καπουτσίνους που είχαν πριν λίγο καιρό κυριεύσει τον κήπο, και το τοπίο άλλαξε και πάλι. Δεν γίνεται όμως να σας μιλάω κάθε μέρα για κηπουρική, όσο και αν βλέπω πως δείχνετε ιδιαίτερη προτίμηση στα άρθρα αυτής της στήλης. Όπως σας έχω ξαναπεί, ο ρόλος των άρθρων αυτής της στήλης είναι να σας προτρέπει να ασχοληθείτε με αυτό το χόμπι της κηπουρικής που είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο για την υγεία σας, γιατί γυμνάζει το σώμα και γαληνεύει την ψυχή σας. Σας βοηθάει δηλαδή με δύο τρόπους να φθάσετε στην ενεργειακή σας εναρμόνιση. Δεν είναι όμως αυτός ο μόνος τρόπος για να εξασφαλίσετε την υγεία σας. Θα πρέπει να ασχοληθείτε λίγο και με τα υπόλοιπα, όσα τα άρθρα αυτού του μπλοκ σας συστήνουν. Ελπίζω να το κάνετε όλο και περισσότερο σιγά-σιγά.
Πριν λίγες μέρες λοιπόν καπουτσίνοι ωχροκίτρινοι περιτριγύριζαν ακόμη τόσο μερικά ροζ γεράνια όσο και κάποιες σπιραίες που άνθιζαν τον ίδιο καιρό σε χρώμα φούξια, σε ένα άλλο παρτέρι. Είναι πολύ ανθεκτικά ετούτα τα λουλούδια (οι καπουτσίνοι) και κρατούν ένα-δυό μήνες ανθισμένα. Στη συνέχεια οι σπόροι τους πέφτουν στο έδαφος και την επόμενη χρονιά ο κήπος γεμίζει και πάλι από την τόσο όμορφη παρουσία τους. Αυτοί οι σπόροι τους εάν τους κάνετε τουρσί, μπορούν να αντικαταστήσουν την κάπαρη, δεν θυμάμαι αν σας το έχω αυτό ξαναπεί.
Μόλις αυτοί άρχισαν να μαραίνονται, τους ξερίζωσα χωρίς τύψεις, ξέροντας πως ο κήπος είναι γεμάτος από τους σπόρους τους. Θα ξαναεμφανιστούν δηλαδή, πιστοί στο ραντεβού μας, και πάλι του χρόνου, σε διάφορες θέσεις στον κήπο, όπου εκείνοι βολεύονται καλύτερα.
Η όψη των παρτεριών άλλαξε τώρα, καθώς μεγάλες άσπρες μαργαρίτες άρχισαν να εμφανίζονται σε διάφορα σημεία όπως βλέπετε. Είναι τώρα η δική τους εποχή. Ενώ στη πέργκολα που υπάρχει κοντά στην είσοδο του κήπου τα λουλούδια μιας ροζ αναρριχώμενης τριανταφυλλιάς  (σας την είχα δείξει σε προηγούμενο άρθρο) αντικαταστάθηκαν τώρα από ένα ανθισμένο μονό φούλι που φούντωσε και έκρυψε την κλαδεμένη τριανταφυλλιά, ενώ τα μικρά λευκά μοσχοβολιστά ανθάκια του γεμίζουν ευωδιά όλο τον κήπο.
Εδώ ίσως πρέπει να απαντήσω σε κάποιους φίλους που ρωτούν πότε κόβουμε τα λουλούδια της τριανταφυλλιάς. Όποτε θέλουμε, είναι η απάντηση, εάν πρόκειται να τα χαρίσουμε ή να στολίσουμε με αυτά κάποιο βάζο. Αν όμως μείνουν επάνω στο φυτό, πρέπει οπωσδήποτε να τα κόβουμε και μάλιστα με αρκετά μεγάλο μίσχο, όταν αυτά μαραθούν, για να διευκολύνουμε το φυτό να κάνει καινούργια. Κάνουμε δηλαδή με αυτό τον τρόπο, ένα ελαφρύ κλάδεμα.
Στον λαχανόκηπο τώρα, τα πάντα μεγαλώνουν, παρά τον αλευρώδη (πολύ μικρά λευκά έντομα που πετούν σαν σύννεφα και καταστρέφουν, απομυζώντας τα, τα φύλλα των λαχανικών) που έχει κυριεύσει όχι μόνον τον δικό μου αλλά όλους τους λαχανόκηπους στην Κέρκυρα. Ψέκασμα με σαπούνι και λίγο οινόπνευμα μέσα, καθώς και παγίδες με κόλλα πάνω  στις οποίες κολλούν τα έντομα που κρεμάω ανάμεσα στα λαχανικά μου, είναι τα μόνα μέσα με τα οποία εγώ πολεμάω αυτόν τον εχθρό. Παρ όλα αυτά όμως, το πρώτο αγγουράκι κόπηκε και έγινε σαλάτα στο πιάτο μου όπως βλέπετε, με τη συνοδεία λίγης αντράκλας (γλιστρίδας) που φυτρώνει σαν ζιζάνιο σε όλο τον κήπο. Σας φωτογράφισα ένα τέτοιο μικρό ζιζάνιο για να το δείτε όσοι δεν το γνωρίζετε. Χρησιμοποιείστε αυτό το χορταράκι στις σαλάτες σας, περιέχει αφενός μεν αυτά τα τόσο καλά για την υγεία μας  ω3 λιπαρά οξέα, αφετέρου κάνει το αίμα μας να πήζει δυσκολότερα, βοηθώντας έτσι να αποφεύγουμε τις θρομβώσεις (πουλιέται στις λαϊκές αγορές).
Και μη ξεχνάτε πως τα δικά σας αγγουράκια μπορείτε άφοβα (αφού δεν τα ραντίζετε με φάρμακα) να τα τρώτε με τη φλούδα, μετά από ένα καλό πλύσιμο, ώστε να μη χάνετε τα ωφέλιμα για τον οργανισμό σας συστατικά που βρίσκονται σε αυτήν.
Θα ήθελα όμως πριν κλείσω το άρθρο αυτό, να μοιραστώ μαζί σας μια εμπειρία μου. Πέρισυ και εφέτος, όπως σας έχω ξαναπεί, έβαλα στον κήπο κοπριά από φύκια αντί για ζωϊκή, πιστεύοντας πως είναι περισσότερο απαλλαγμένη απο τις ορμόνες και τα αντιβιοτικά που δίνονται στα ζώα. Πουλιούνται στο εμπόριο έτοιμα ξαλμυρισμένα φύκια, Ελληνικής προέλευσης συσκευασμένα σε σακιά. Την προηγούμενη χρονιά είχα αναμείξει την κοπριά αυτή στο χώμα όταν έσκαψα την άνοιξη και προετοίμασα τα παρτέρια που επρόκειτο να υποδεχθούν τα λαχανικά μου. Εφέτος όμως, πρόσθεσα επιπλέον μία γεμάτη χούφτα από την ίδια κοπριά στον κάθε λάκκο που φύτευα κάποιο λαχανικό, σκεπάζοντάς την με λίγο χώμα. Στη συνέχεια, κάθε 15-20 ημέρες, καθώς σκαλίζω τα αυλάκια που έχω ανοίξει για το πότισμα ανάμεσα στα λαχανικά και τα ξεχορταριάζω, προσθέτω και λίγη ακόμη κοπριά. Αυτή η περιποίηση έχει αποδόσει σπουδαίους καρπούς. Τα λαχανικά μου έχουν θεριέψει και αντέχουν τον αλευρώδη, δεν έχουν ακόμη εμφανίσει κανένα μύκητα και οι καρποί είναι πολλοί και μεγάλοι. Η περισσότερη αυτή λίπανση με τα φύκια είχε θεαματικά αποτελέσματα στον λαχανόκηπο. Έχετέ το υπ όψιν σας. 
Με αγάπη

1 σχόλιο:

Liana είπε...

Τώρα κατάλαβα καλύτερα γιατί "χάνεσαι" στον κήπο σου με τις ώρες ακούγοντας τα πουλιά. Στ' αλήθεια είναι πανέμορφος
Λιάνα

Αποποίηση ευθύνης


Κάθε ιατρική πληροφορία που δημοσιεύεται σε αυτή την
ιστοσελίδα δεν μπορεί να χρησιμεύσει σαν υποκατάστατο ιατρικής συμβουλής και θα
πρέπει πάντα να συμβουλεύεστε σχετικά τον
γιατρό σας, που γνωρίζει την συνολική κατάσταση της υγείας σας.