Ημικρανία και στρες

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Σήμερα αποφάσισα να σας μιλήσω για τις ημικρανίες. Ένα πρόβλημα που απασχολεί πολλούς, ιδιαίτερα νέους ανθρώπους.

Τίποτα δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρο ως προς την αιτιολογία της, όπως και για όλα σχεδόν τα νοσήματα, αφού ο οργανισμός μας είναι ένα πολύπλοκο σύστημα που δύσκολα μπορεί να ερευνηθεί. Ωστόσο έρευνες υπάρχουν πολλές, αλλά δεν θα σας κουράσω με αυτές, Αυτό που πρέπει να σας πω όμως είναι πως υπάρχει και γενετική προδιάθεση, αφού σε αρκετές περιπτώσεις οι πάσχοντες αναφέρουν κληρονομικό ιστορικό.

Οι ερευνητές μέχρι τώρα πιστεύουν πως 

στην αιτία της ημικρανίας συμμετέχουν τόσο κληρονομικοί όσο και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Υπάρχουν και έρευνες που συσχετίζουν τις ημικρανίες (έναρξη, επιδείνωση κ.λπ.) με το στρες. Και  εδώ είναι που μπαίνει στη μέση η εμπειρία μου με τη διαχείριση του στρες και η αιτία που έγραψα αυτή το άρθρο. Θα σας εξηγήσω αμέσως το γιατί.

Κατ’ αρχάς πρέπει να υπενθυμίσω πως κάθε οργανισμός είναι μοναδικός και πως οι αντιδράσεις στα διάφορα ερεθίσματα δεν είναι για όλους ίδιες. Έχει όμως παρατηρηθεί κάποιος κοινός παρονομαστής σε αλλεργικές αντιδράσεις, το άσθμα και τις ημικρανίες. Και αυτός είναι η διέγερση των μαστοκυττάρων. Τα κύτταρα αυτά είναι λευκά αιμοσφαίρια που περιέχουν ισταμίνη και δρουν σαν «καμικάζι» όταν κάτι εχθρικό πρέπει να αντιμετωπισθεί από τον οργανισμό. Πηγαίνουν και αυτοκτονούν δίπλα στον εχθρό καίγοντάς τον με την ισταμίνη που βγαίνει από αυτά με τον θάνατό τους…

Γι αυτό και στην κλασική ιατρική χορηγούνται τα γνωστά «αντι-ισταμινικά» φάρμακα. Δεσμεύουν αυτά την παραπανίσια ισταμίνη που βγαίνει από τα κατεστραμμένα μαστοκύτταρα, ώστε να μειωθεί η επίδρασή της στον οργανισμό και τα συμπτώματα που δημιουργούνται.

Και φτάνουμε στο πιο ενδιαφέρον σημείο της ιστορίας, αυτό της συσχέτισης της καταστροφής των μαστοκυττάρων με τις φλεγμονώδεις ουσίες που εκκρίνονται κατά την αντίδραση του στρες. Είναι δηλαδή διαπιστωμένο πλέον, πως η αντίδραση του στρες κάνει τα μαστοκύτταρα να «αυτοκτονούν» εκλύοντας γύρω τους ισταμίνη, δίχως πραγματική ανάγκη (ύπαρξη δηλαδή πραγματικού εχθρού), πράγμα που δημιουργεί στην περιοχή που συμβαίνει φλεγμονή και οδηγεί σε διάφορα συμπτώματα.

Ο ακριβής μηχανισμός με τον οποίο τα διεγερμένα μαστοκύτταρα οδηγούν  στις ημικρανίες δεν έχει προς το παρόν εξηγηθεί, ωστόσο οι ερευνητές προτείνουν την  διαχείριση του στρες σαν ενίσχυση της φαρμακευτικής θεραπείας, γιατί όπως λένε, έχει αποδειχθεί πως βοηθάει πραγματικά αρκετούς ασθενείς.

Και εδώ θα καταθέσω και την δική μου εμπειρία. Στα είκοσι περίπου χρόνια που ασχολούμαι με το στρες, έχω αντιμετωπίσει έξι άτομα με ημικρανία. Όλοι βοηθήθηκαν από τη σωστή διαχείριση του στρες, σε βαθμό που σταμάτησαν κάθε φαρμακευτική θεραπεία. Η βελτίωση ήταν αισθητή από την δεύτερη-τρίτη εβδομάδα. 

Αν υποφέρετε από ημικρανία, λοιπόν, φροντίστε να μάθετε να διαχειρίζεστε σωστά τα στρες στη ζωή σας. Εφαρμόζοντας συχνά μέσα στην ημέρα σας απλές ασκήσεις χαλάρωσης που σταματούν την αντίδραση του στρες θα βοηθήσετε άμεσα στη βελτίωση των συμτωμάτων σας. Αν επιθυμείτε όμως μόνιμη απαλλαγή από το πρόβλημά σας θα πρέπει να αλλάξετε και τρόπο ζωής και σκέψης σύμφωνα με τη σωστή διαχείριση του στρες που σας έχω εξηγήσει στα βιβλία, τα άρθρα του blog μου και τα βίντεο στο κανάλι μου στο youtube.

Ξέρω πως σας κουράζω μιλώντας σας συνέχεια για το στρες και τη διαχείρισή του, αλλά είναι αυτός αποδεδειγμένα ο πιο σημαντικός παράγοντας υγείας. Ο σωστός τρόπος σκέψης και ζωής μας χαρίζει υγεία και μακροημέρευση. Και πρέπει αυτό να γίνει γνωστό σε όσους το δυνατόν περισσότερους.

Με αγάπη