Πιστεύετε στις "συμπτώσεις";;;

Πόσο «τυχαία» είναι άραγε τα γεγονότα της ζωής μας;;;

Είχα στη βιβλιοθήκη μου το βιβλίο «Παραβάσεις και νηστειοθεραπεία» του συναδέλφου Παπαγιανόπουλου περίπου 10 χρόνια, ίσως και περισσότερα. Το είχα διαβάσει, αλλά δεν είχα ασχοληθεί πιο πολύ με το θέμα. Το βιβλίο έμεινε στη βιβλιοθήκη αναξιοποίητο. Η διαχείριση του στρες με απασχολούσε εκείνη την εποχή πολύ και τα διαβάσματά μου ήταν όλα γύρω από αυτό το θέμα.

Εφέτος πριν λίγο καιρό, είχα κανονίσει να φιλοξενήσω και να βοηθήσω θεραπευτικά μία συνάδελφο που είχε προβλήματα υγείας και μία εβδομάδα νωρίτερα, με τον προβληματισμό μου για το πώς μπορούσα να την βοηθήσω περισσότερο, κατέβασα από τη βιβλιοθήκη το βιβλίο αυτό και άρχισα να το διαβάζω και πάλι. Εντυπωσιάστηκα με τα αποτελέσματα της νηστειοθεραπείας που αναφέρει για διάφορες παθήσεις και αποφάσισα να το δοκιμάσω στον εαυτό μου.

Πριν από κάποιους μήνες μετά από μία φιλοξενία με έντονη και πάλι 15ήμερη κούραση ψυχική και σωματική δική μου,

είχα πέσει και είχα σπάσει το χέρι μου, σκοντάφτοντας σε ένα τυλιγμένο χαλί μέσα στο σπίτι μου. Εξ αιτίας της αναγκαστικής αποφυγής χρήσης του αριστερού χεριού μου όλες τις δουλειές μου (που δεν σταμάτησα να κάνω) τις έκανα μόνον με το δεξί μου χέρι, πράγμα που κούρασε τον δεξιό μου αγκώνα, ιδιαίτερα τα κλαδέματα στον κήπο, και άρχισα να πονάω αρκετά. Κατά τη συνήθειά μου, δεν έδωσα σημασία και συνέχισα να κάνω όλες τις δουλειές μου, δίχως να πάρω κάποιο φάρμακο ή άλλη βοήθεια για τον αγκώνα μου. Και όπως ήταν φυσικό εκείνος εξακολουθούσε να φλεγμαίνει και να με πονάει…

Διαβάζοντας λοιπόν το βιβλίο, λίγες ημέρες πριν τη νέα φιλοξενία που θα είχα στο σπίτι, αποφάσισα να δοκιμάσω την αγωγή του Παπαγιανόπουλου στον εαυτό μου. Έκανα ξηρασία (καθόλου τροφή και νερό) για ένα 24ωρο. Την επομένη ξύπνησα με έναν αγκώνα πλήρως λειτουργικό χωρίς φλεγμονή και πόνο!!!

Ειλικρινά σας λέω, δεν μπορούσα να το πιστέψω…Κάθισα λοιπόν και διάβασα όλο το βιβλίο με μεγάλο ενδιαφέρον. Τυχαίο;;;

Κάποιες ημέρες αργότερα συνέβη το νέο μου ατύχημα…Το πέσιμο και το γερό χτύπημα στο σαγόνι μου που σας έχω περιγράψει σε προηγούμενη ανάρτηση. Μου συστήθηκαν και συνταγογραφήθηκαν αντιφλεγμονώδη, και αντιβιοτικά, τα οποία με επιμονή τόσο ο χειρουργός που έραψε τα χείλη μου όσο και ο οδοντογιατρός που αντιμετώπισε το στόμα μου επέμεναν να πάρω, λέγοντάς μου πως το χτύπημα ήταν πολύ δυνατό και θα πρηζόμουν και θα πονούσα πολύ, αν δεν τα έπαιρνα…

Η εμπειρία μου όμως με τη θεραπεία του αγκώνα μου δεν μου άφησε κανένα περιθώριο αμφιβολίας. Θα το αντιμετώπιζα και αυτό το γεγονός με νηστειοθεραπεία.

Έπαψα λοιπόν να τρώω και να πίνω οτιδήποτε, από την ώρα του χτυπήματος μέχρι 40 ώρες μετά. Μιάμιση ημέρα δηλαδή. Έμεινα ξαπλωμένη σε ένα καναπέ, ανάσκελα, με τα μάτια κλειστά, σε συνεχή σιωπή και διαλογιστική κατάσταση, παρατηρώντας κάθε αίσθηση του σώματός μου και οραματιζόμενη ένα υγιή εαυτό.

Στη συνέχεια, για μία ημέρα ήπια μόνον 3 φλιτζάνια αφεψήματα (ένα με τζίντζερ και μέντα και δύο με φασκόμηλο) με διαστήματα 5 ωρών μεταξύ τους, με το καλαμάκι, κρατώντας κάθε γουλιά όσο μπορούσα περισσότερο στο στόμα πριν την καταπιώ, όπως αναφέρεται στο βιβλίο. Την επομένη ήπια 3 φλιτζάνια φρουτοχυμούς (ανάμικτους) στον αποχυμωτή, με τον ίδιο αργό τρόπο, σε διαστήματα 5 ωρών και από την άλλη μέρα άρχισα να τρώω, πολτοποιημένα την πρώτη μέρα βραστά λαχανικά με λάδι και λεμόνι, νερό όσο ήθελα, και στην συνέχεια κανονικό φαγητό, ότι μπορώ να φάω με την έλλειψη των δοντιών μου.

Αυτές ήταν οι οδηγίες που βρήκα στο βιβλίο. Το θαύμα ήταν πολύ μεγάλο για να το πιστέψω ακόμη κι εγώ που αποφάσισα να το ζήσω… Δεν ένιωσα καθόλου πόνο, δεν πρήστηκα στο μέρος του χτυπήματος παρά ελάχιστα και η όλη μου γενική κατάσταση ήταν εκπληκτικά καλή, παρά την μεγάλη ποσότητα αίματος που έχασα.

Τα αντιφλεγμονώδη και τα αντιβιοτικά έμειναν κλεισμένα στα κουτιά τους παρά τις τόσες συμβουλές των φίλων συναδέλφων. Πιο γρήγορη βελτίωση γενικής κατάστασης δεν έχω δει σε παρόμοιο ασθενή, στα 30 χρόνια της νοσοκομειακής μου ζωής. Έζησα ένα πραγματικό ΘΑΥΜΑ.

Νιώθω πως έχω χρέος να μεταφέρω σε όσους περισσότερους μπορώ την εμπειρία μου. Δεν ξέρω πόσοι θα οδηγηθούν να μελετήσουν το θέμα και να το ερευνήσουν στον εαυτό τους ή σε άλλους, αλλά εγώ θα συνεχίσω να στέλνω τις καλύτερες ευχές μου στον συνάδελφο Παπαγιανόπουλο, ο οποίος βρίσκεται τώρα στο Άγιο Όρος απ΄ ότι έχω μάθει, για την εκπληκτική δουλειά που έχει κάνει πάνω στο θέμα της νηστειοθεραπείας.

Νομίζω πως ο συνδυασμός της μαζί την σωστή διαχείριση του στρες με την οποία ασχολούμαι τόσα χρόνια δίνουν εκπληκτικά αποτελέσματα.

Με αγάπη