Προστατεύοντας την ενέργειά μας

 Γεια σας φίλες και φίλοι

Έχουν περάσει πια δύο εβδομάδες από το ατύχημά μου, και όλη μου  η ζωή έχει γυρίσει και πάλι στην κανονικότητά της. Αν δεν υπήρχε το κενό από τα δόντια στο στόμα μου, όλη η ταλαιπωρία μου θα έμοιαζε με κακό όνειρο. Αλλά η δυσκολία να φάω ότι μου αρέσει βρίσκεται εδώ (και θα μείνει για τουλάχιστον ένα μήνα ακόμη) για να μου θυμίζει τι έπαθα και να προσπαθώ να το αιτιολογήσω…

Πριν συμβεί το ατύχημα, είχα φιλοξενήσει στο σπίτι μου,

για 15 ημέρες, μία φίλη αγαπημένη με σοβαρό πρόβλημα υγείας. Το δεκαπενθήμερο αυτό ήταν πολύ κουραστικό, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά για μένα και καταναλώθηκε πολλή από την ενέργειά μου, την οποία μέσα στις καθημερινές δυσκολίες που αντιμετώπιζα δεν εύρισκα χρόνο και όρεξη να προστατεύσω.

Η προστασία της ενέργειάς μας  σε περιπτώσεις υπερβολικής κούρασης είναι απαραίτητη, με όποιο τρόπο μπορεί να την πετύχει ο καθένας (προσευχή, διαλογισμός, κ.λπ.). Άλλως το σώμα μένει απροστάτευτο και τα ατυχήματα είναι αναπόφευκτα. Η υπερτίμηση των δυνάμεών μας δεν οδηγεί σε καλό. Και αυτό συμβαίνει συχνά σε άτομα που έχουν γενικά μεγάλη επιθυμία να βοηθούν, όπως και σε άτομα που διεγείρονται από την αντιμετώπιση δυσκολιών γιατί αυτό τα κάνει να ξεχνούν εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Και οι δύο πιο πάνω κατηγορίες συνανθρώπων χρειάζονται προστασία της ενέργειάς τους καθημερινή, προκειμένου να προφυλαχθεί η υγεία τους, πράγμα που είναι καλύτερα να γίνεται το πρωί, πριν ξεκινήσουν την ημέρα τους.

Ξέρω πως δεν είναι εύκολο αυτό. Ειδικά στις ταλαιπωρίες γίνεται μάλιστα πολύ δύσκολο. Γι αυτό και πρέπει, να εκπαιδεύσει κανείς τον εαυτό του από νωρίς στην καθημερινή πρωινή διαδικασία ενεργειακής προστασίας, ώστε να είναι προστατευμένος μπροστά στις ταλαιπωρίες που προκύπτουν στη ζωή.

Προσωπικά, παρ΄ ότι τα γνωρίζω καλά όλα αυτά, υπερτίμησα τις δυνάμεις μου και δεν ήταν η πρώτη φορά… Μαθαίνω δύσκολα…

Μαθαίνω πάντως...

Με αγάπη