Περί ψυχής

 Γεια σας φίλες και φίλοι

Μου ζητήθηκε από έναν φίλο να πω την άποψή μου για το θέμα της ψυχής. Και μια που βρήκα λίγο χρόνο σήμερα σκέφτηκα να το κάνω.

Έχω πολλές φορές στο παρελθόν εκφράσει τις απόψεις μου για τη ζωή, και όλα τα σχετικά με αυτή. Κάποιες φορές σας την έχω περιγράψει σαν μία θεατρική παράσταση. Όπως στην  ανάρτηση που μπορείτε να δείτε κάνοντας κλικ εδώ.

Όσο τα χρόνια περνούν όμως και παρατηρώ τα όσα συμβαίνουν τόσο σε μένα όσο και στους γύρω μου, τόσο οι απόψεις μου αλλάζουν λίγο-λίγο και κάνουν όλο και πιο ξεκάθαρα τα πράγματα στα μάτια μου. Ή μήπως πιο μπερδεμένα;;;

Όπως και να’ χει

η σημερινή μου άποψη για τη ζωή και το ρόλο μας ως άνθρωποι σε τούτον τον πλανήτη είναι η εξής:

Είμαστε μαριονέτες! Το όμορφα ή άσχημα ντυμένο υλικό μας σώμα δεν είναι παρά η κούκλα που κινεί η ψυχή μας (πνεύμα, ανώτερος εαυτός κ.λπ) με αόρατα νήματα. Η ψυχή μας είναι κατά την άποψή μου ο χειριστής της κούκλας. Άλλος όμως είναι ο σκηνοθέτης όπως και ο συγγραφέας του έργου από τον οποίο παίρνει εκείνη τις εντολές…

Η κούκλα είναι μία πολύ εξελιγμένης τεχνολογίας κατασκευή, που χάρη σε ένα κομπιούτερ που κρύβει στο κεφάλι της μπορεί να παίρνει αποφάσεις για τις κινήσεις της (ελεύθερη βούληση)…

Σκεφθείτε όμως τι γίνεται όταν αυτές οι κινήσεις δεν είναι σύμφωνες με τις προσπάθειες κίνησής της από τον χειριστή, ο οποίος προσπαθεί να την κάνει να παίξει τον ρόλο της παράστασης που έχει αποφασιστεί από τον συγγραφέα και  τον σκηνοθέτη…

Οι κινήσεις αυτές κάνουν τη κούκλα να παιδεύεται, να κινείται γύρω από τον εαυτό της, μπερδεύοντας τα νήματα που την κρατούν δεμένη με τη ψυχή της και να μην παίζει σωστά τον ρόλο που της έχει ανατεθεί σύμφωνα με τις ικανότητες με τις οποίες την έχει προικίσει φτιάχνοντάς την ο συγγραφέας του έργου.

Με τον τρόπο αυτό, όχι μόνον η συγκεκριμένη κούκλα ζει μια δύσκολη ζωή δίχως πραγματική ικανοποίηση αλλά και όλο το έργο καθυστερεί να αναπτυχθεί, δυστυχώς…

Τι πρέπει κάθε κούκλα να κάνει λοιπόν για να βοηθήσει τον εαυτό της αλλά και όλους όσους συμμετέχουν στο έργο που παίζεται στον πλανήτη; Μα να μάθει να επικοινωνεί με τον χειριστή της! Και ο σωστότερος τρόπος επικοινωνίας με αυτόν είναι μέσω της καρδιάς της. Αυτή νιώθει καλά όταν η επικοινωνία είναι ανοιχτή και δεν νιώθει καλά όταν η επικοινωνία είναι κλειστή, πράγμα που σημαίνει, πως σε αυτή τη περίπτωση ο εγκέφαλός οδηγεί την κούκλα σε λάθος δρόμο…

Το έχουν πει πολλοί και το έχω επαναλάβει κι εγώ, πως το καλύτερο GPS στη ζωή είναι η καρδιά μας. Και μέχρι τώρα δίδασκα πως αυτό σημαίνει βιολογικά (μη ξεχνάτε πως είμαι γιατρός και η σκέψη μου περάνει πάντα μέσα από τη βιολογία) ότι όταν έχουμε θετικά συναισθήματα (νιώθουμε καλά) η συνολική ενέργεια του οργανισμού μας είναι συνεκτική (αρμονική- coherent) γιατί επηρεάζεται αυτή από τη λειτουργία της καρδιάς μας, πράγμα που οδηγεί σε καλή υγεία, όπως σας ανέφερα και στην τελευταία ανάρτηση της μικρής σειράς με θέμα την Συναισθηματική νοημοσύνη.

Σήμερα πάω το θέμα αυτό ένα βήμα παρακάτω. Η καρδιά μας είναι πράγματι το καλύτερο GPS  για την καθοδήγησή μας προς την υγεία, η οποία επιτυγχάνεται μέσα από την σωστή σύνδεση με τη ψυχή μας.

Προκειμένου να μπορεί κάποιος να οδηγείται από τη καρδιά του, όμως, πρέπει να ασκηθεί στη σιωπή. Αυτή, χαλαρώνοντας τον εγκέφαλό μας, βοηθάει να αφουγκραζόμαστε καλύτερα τη καρδιά μας. 

Με αγάπη