Γεια σας φίλες και φίλοι
Ζούμε μία πολύ επικίνδυνη εποχή, όσον αφορά την ιατρική. Η τεχνολογία έχει μπει αποφασιστικά στον γενετικό μας κώδικα. Τα mRNA εμ/voλια που έχουν δημιουργήσει τόσες αντιδράσεις στην εποχή μας είναι μόνον η αρχή…
Η δημιουργική ανάγκη των επιστημόνων (μέρος της θεϊκής φύσης
του ανθρώπου) παράλληλα με την ανάγκη τους για χρηματική άνεση όπως και η ανάγκη
κερδοφορίας των φαρμακευτικών εταιρειών οδηγούν τα πράγματα σ ένα δρόμο πολύ
επικίνδυνο, δυστυχώς.
Το λέω αυτό γιατί, οι δύο επιστήμες που ασχολούνται με την έρευνα του γενετικού μας κώδικα, η Γενετική και η Επιγενετική, βρίσκονται ακόμη στα πρώτα τους βήματα, ως προς τις γνώσεις που έχουν αποκτηθεί, παρά
τα τόσα χρόνια ερευνών τους. Ελάχιστα γνωρίζουμε για τα γονίδια και τον τρόπο λειτουργίας τους.Για να εκφραστεί ένα γονίδιο, (μικρό κομμάτι του DNA που δίνει την εντολή στο
κύτταρο για την κατασκευή μίας πρωτεΐνης), συνεργάζονται αρκετά έως πολλά
γονίδια, η θέση των οποίων στην αλυσίδα του γενετικού κώδικα (DNA) παίζει σημαντικό ρόλο. Και αυτή η
θέση μπορεί να αλλάξει από διάφορους λόγους. Ένας από αυτούς είναι πως κάποια
γονίδια αντιγράφουν τον εαυτό τους και τον τοποθετούν σε άλλη θέση. Τα έχουν
ονομάσει jumping genes,
αλλά δεν γνωρίζει ακόμη κανείς τι είναι αυτό που προκαλεί το φαινόμενο αυτό…Σας
είχα μιλήσει και παλαιότερα γι αυτό το θέμα.
Όσον αφορά τώρα τον τρόπο αντιγραφής των γονιδίων, σας θυμίζω
πως το DNA μας δεν μπορεί να βγει έξω από τον πυρήνα του κυττάρου για
λόγους ασφάλειάς του, γι αυτό δημιουργεί ένα αντίγραφό του -το mRNA- το οποίο βγαίνει και δίνει
την πληροφορία στο οργανίδιο του κυττάρου που παράγει τις πρωτεΐνες, που λέγεται
ριβόσωμα.
Μέχρι πρόσφατα πιστεύαμε πως αυτό το αντίγραφο, το mRNA, δεν μπορεί να ξαναμπεί
μέσα στον πυρήνα του κυττάρου και πως καταστρέφεται αφού δώσει την πληροφορία. Αυτό
ισχυρίζονται με στόμφο και από τηλεοράσεως οι «μεγάλοι επιστήμονες» που
προσπαθούν με κάθε τρόπο να πείσουν τον κόσμο να εμ/voλιαστεί…
Ωστόσο πρόσφατα έχει αποδειχθεί πως αυτό δεν ισχύει. Το mRNA μπορεί
να μπει μέσα στον πυρήνα και αυτό κάνει τα πράγματα πιο πολύπλοκα. Δεν γνωρίζουμε
δηλαδή ακόμη υπό ποιες συνθήκες μπορεί να γίνει αυτό και τι συνέπειες μπορεί να
έχει…
Άλλωστε, κομμάτια γενετικού υλικού ιών (άλλοι ιοί έχουν RNA και άλλοι DNA) που κατά καιρούς μας έχουν
προσβάλει, έχουν ενσωματωθεί στο DNA μας και κάποιοι θεωρούν πως έχουν
συμβάλει στην εξέλιξη του είδους μας…
Παρ΄ ότι οι γνώσεις μας λοιπόν σ΄ αυτόν τον τομέα είναι ακόμη τόσο λίγες, οι
ερευνητές έχουν μπει αποφασιστικά στην κατασκευή φαρμακευτικών σκευασμάτων (εμ/voλια και φάρμακα κατά του
καρκίνου) που περιέχουν συνθετικά κατασκευασμένο mRNA το οποίο χορηγούμενο
δίνει εντολή στα κύτταρά μας να παραχθεί κάποια πρωτεΐνη. Όποια επιθυμούν οι
κατασκευαστές του σκευάσματος.
Ταυτόχρονα, κάποιοι άλλοι ερευνητές, μελετούν τρόπους με τους
οποίους μπορούν να «κόψουν» και να πετάξουν ένα κομμάτι του DNA μας, ένα
γονίδιο δηλαδή που δεν επιθυμούν να υπάρχει (επειδή είναι υπεύθυνο για κάποια
νόσο). Για να το πετύχουν αυτό χρησιμοποιούν έναν μηχανισμό που έχουν τα
βακτήρια για να προστατεύονται από ιούς που μπορεί να τα καταστρέψουν. Ο μηχανισμός αυτός έχει ονομαστεί CRISPRs (Clustered Regularly Interspaced Short Palindromic
Repeats). Μιμούμενοι λοιπόν τα βακτήρια, επιστήμονες προσπαθούν
δημιουργώντας με την τεχνολογία έναν παρόμοιο μηχανισμό να μπουν και να αλλάξουν
το DNA
μας…
Δεν μπορώ να καταλάβω πώς επιτρέπεται να γίνονται τέτοια πειράματα
σε ένα τόσο ευαίσθητο τομέα, όπως είναι αυτός του DNA μας, όταν
ακόμη η επιστήμη έχει τόσα κενά σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας του. Φτάσαμε
δυστυχώς σε μία εποχή που οι θεραπείες θα δημιουργούν νέα νοσήματα (πολύ σοβαρότερα από τις γνωστές μας παρενέργειες των φαρμάκων) για τα οποία
θα χρειάζονται νέες θεραπείες κ.ο.κ.
Τεράστια τα ηθικά προβλήματα που δημιουργούνται κατά την άποψή
μου. Στα μάτια μου φαντάζουν αυτά τα προβλήματα ακόμη πιο μεγάλα, γιατί γνωρίζω καλά πως ο
οργανισμός έχει τεράστιες ικανότητες αυτοίασης, αν τον αφήσουμε ελεύθερο δίχως τις
ορμόνες του στρες να τον ταλαιπωρούν και δεν χρειάζεται καμία άλλη παρέμβαση…
Με αγάπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου