Τα μπόλια και τα νιάτα...

 Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Τα νεότερα επίσημα ιατρικά νέα αναφέρουν πως τα εμ-βόλια του ιού της εποχής είναι τελικά περισσότερο επικίνδυνα για τις νεαρότερες ηλικίες από όσο νόμιζαν αρχικά οι κατασκευαστές τους… Αυτό δηλώνουν οι συγγραφείς πρόσφατου άρθρου στην ιατρική εφημερίδα Pediatrics. Και αναφέρονται στα εμ-βόλια της Pfizer.

Τα παιδιά που νόσησαν με προβλήματα από την καρδιά τους (μυοκαρδίτιδα, μυοπερικαρδίτιδα), θεραπεύτηκαν βέβαια στη συνέχεια με φάρμακα. Και στον τόπο μας, οι δικοί μας επιστήμονες ετοιμάζουν

ολόκληρη εκστρατεία για να πείσουν όσο γίνεται περισσότερους νέους να εμ-βολιαστούν. Μέχρι κι ένα βιντεάκι με τον πρωθυπουργό μας να μιλάει στα παιδιά δημιούργησαν, που βλέποντάς το ένιωσα λύπη για όσα ζούμε...

Πραγματικά δεν ξέρει κανείς πια τι να πει και πώς να φερθεί… Όσοι από την αρχή αντιδρούσαμε σε τούτη τη λεγόμενη «πανδημία» που όπως αποδεικνύεται πια από τις στατιστικές δεν είναι κάτι τέτοιο, όσοι αντιδρούσαμε στον τρόπο αντιμετώπισης της κατάστασης θεωρηθήκαμε «ψεκασμένοι». Πολλοί αγανακτισμένοι οπαδοί της «επιστήμης» μας θεώρησαν και βλαπτικούς για την κοινωνία και μας αντιμετώπισαν με σχόλια αρκετά καυστικά…

Αλλά όταν κάποιος είναι σίγουρος για πράγματα που γνωρίζει, έχει και ψυχραιμία και αντοχή κα ανεκτικότητα. Απλά περιμένει να έρθει ο καιρός που θα δικαιωθεί…

Πιστεύω με σιγουριά πως ο καθένας μας ζει ότι ο ίδιος έχει ανάγκη να ζήσει προκειμένου να εξελιχθεί πνευματικά. Θεωρώ πως αυτός είναι ο λόγος της ύπαρξής μας σε τούτο τον πλανήτη. Ατομική συμμετοχή στη συνολική εξέλιξη της ανθρωπότητας. Έτσι, όλα τελικά πρέπει να τα θεωρούμε «καλά καμωμένα». Ο καθένας μας  «φεύγει» όταν είναι η ώρα του να φύγει και η αιτία είναι κάποια από τις συνθήκες της εκάστοτε εποχής. Δεν φταίνε οι συνθήκες. Εμείς οι ίδιοι τις δημιουργούμε… Καλό θα ήταν να το καταλάβουμε, για να πάψουμε να παιδεύουμε ο ένας τον άλλον με τσακωμούς και κατηγορίες, αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό με τύψεις και πίκρες.

Όταν δεχτούμε τον θάνατο σαν ένα κομμάτι της ζωής μας θα μάθουμε να ζούμε την κάθε στιγμή μας με όλη μας τη ψυχή, γιατί κάθε στιγμή βιώνουμε ένα πραγματικό «θαύμα» και χρόνος δεν είναι παρά ένα κατασκεύασμα του νου μας. Το μόνο που έχουμε κάθε στιγμή είναι το ΤΩΡΑ μας και δεν πρέπει να το αφήνουμε να πηγαίνει χαμένο με αρνητικά συναισθήματα. Όποιος ζει το «θαύμα» δεν μπορεί παρά να έχει γεμάτη τη ψυχή του με ΑΓΑΠΗ. Για όλους και για όλα. Και μόνον όταν όσοι ζουν το "θαύμα" αυξηθούν, θα αλλάξει ο κόσμος μας.

Με αγάπη και από μένα