Γράμμα σε μια μέλλουσα μητέρα

 

Αγαπητή φίλη

Επειδή ο ρόλος σου στη ζωή είναι πάρα πολύ σοβαρός και πρέπει να τον παίξεις όσο γίνεται καλύτερα, για το καλό της ανθρωπότητας, θα ήθελα να σου πω μερικές πληροφορίες που πιθανόν δεν γνωρίζεις, μια που η επιστήμη που έχει καταλήξει σε αυτές με τις έρευνές της είναι αρκετά νέα ακόμη και λίγο γνωστή στον πολύ κόσμο.

Η επιστήμη αυτή λέγεται Επιγενετική και ασχολείται με τις επιδράσεις που έχουν οι διάφοροι παράγοντες της ζωής στη λειτουργία των γονιδίων μας. Γιατί η λειτουργία των γονιδίων μας αλλάζει ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο ζουν τα κύτταρά μας. Και αυτό το περιβάλλον επηρεάζεται

από τον τρόπο που εμείς ζούμε και σκεπτόμαστε.

Το σώμα μας μοιάζει με ένα ενυδρείο, μέσα στο οποίο κολυμπούν τα κύτταρά μας σαν «ψάρια»… Η ποιότητα του νερού του ενυδρείου είναι  αυτή που επηρεάζει τη λειτουργία των γονιδίων μας, γιατί με βάση αυτήν αποφασίζουν εκείνα τι εντολές θα δώσουν στα κύτταρά μας ώστε να επιβιώσουν σ΄ αυτό το περιβάλλον που τους παρέχουμε.

Στο νερό του ενυδρείου κυκλοφορούν όλες οι ουσίες που εκκρίνονται μέσα μας λόγω των συναισθημάτων μας, καθώς και όσες μπαίνουν μέσα μας από το περιβάλλον μέσω της αναπνοής, της  τροφής και των ουσιών που έρχονται σε επαφή με το δέρμα μας.

Όσο πιο καθαρό το νερό του ενυδρείου μας, τόσο καλύτερη η λειτουργία των γονιδίων μας και τόσο καλύτερη η υγεία μας σωματική και ψυχική. Γιατί τα γονίδιά μας έχουν 30.000 διαφορετικούς τρόπους να λειτουργεί το καθένα και προκειμένου να δοθεί η εντολή στο κύτταρο να φτιάξει μία πρωτεΐνη (αυτή είναι η δουλειά των γονιδίων μας) χρειάζεται να συνεργαστούν πολλά γονίδια… Καταλαβαίνεις λοιπόν, πόσο περίπλοκο είναι το θέμα της λειτουργίας των γονιδίων. Δεν αρκεί να ξέρουμε τι γονίδια έχουμε κληρονομήσει από τους γονείς μας. Με τον δικό μας τρόπο ζωής και σκέψης (που οδηγεί σε συναισθήματα) επηρεάζουμε αυτά τα γονίδια και μπορούμε να τα κάνουμε να δίνουν καλύτερη ή χειρότερη εντολή στα κύτταρά μας. Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε ακόμη και να κάνουμε να σιωπήσουν γονίδια που δίνουν άσχημες για την υγεία μας εντολές στα κύτταρά μας (π.χ. καρκινικά γονίδια) και να μην λειτουργήσουν αυτά καθόλου.

Όλα τα πιο πάνω σου τα είπα για να καταλάβεις πόσο σημαντικός είναι ο δικός σου ρόλος τόσο πριν όσο και κατά την εγκυμοσύνη σου, αλλά και αμέσως μετά από αυτή, στα πρώτα χρόνια τα ζωής του παιδιού σου. Με τον τρόπο που εσύ ζεις και σκέφτεσαι επηρεάζεις τα γονίδια και του παιδιού που θα φέρεις στον κόσμο.

Έχει πια αποδειχθεί, πως ο τρόπος ζωής και σκέψης της μητέρας κατά την εγκυμοσύνη επηρεάζει τα γονίδια του βρέφους. Η ορμόνες και οι άλλες χημικές ουσίες που παράγονται κατά την αντίδραση του στρες (αντίδραση μάχης ή φυγής) κάθε φορά που έρχεσαι σε επαφή με κάτι ή κάποια κατάσταση που προκαλεί φόβο στον οργανισμό σου (όπως τα αρνητικά συναισθήματα), επηρεάζουν τελικά το έμβρυο που μεγαλώνει μέσα σου. Ήδη από το 2004 έρευνα είχε δείξει πως στον εγκέφαλο του εμβρύου επηρεάζεται από τις ορμόνες του στρες της μητέρας τόσο ο άξονας του στρες, όσο και το «λιμπικό σύστημα» (συναισθηματικός εγκέφαλος) καθώς και ο πρόσθιος μετωπιαίος λοβός (γνωστική ικανότητα).

Η ανάγκη εκπαίδευσης των νέων ανθρώπων από το σχολείο στη σωστή διαχείριση του στρες είναι απαραίτητη για την κοινωνία, αλλά τα οικονομικά συμφέροντα δεν αφήνουν κι ούτε πιστεύω θα αφήσουν, να γίνει μία τέτοια εκπαίδευση στα σχολεία. Γι αυτό σου γράφω αυτό το γράμμα. Έχω γράψει και τρία βιβλία σχετικά, αλλά παρ΄ όλα αυτά ελάχιστοι νέοι άνθρωποι έχουν πρόσβαση σε αυτές τις πληροφορίες. Ελπίζω μ' αυτό το γράμμα να μεταφερθούν σε όσους το δυνατόν περισσότερους νέους ανθρώπους ετούτες οι πληροφορίες, ώστε οι νέοι άνθρωποι που θα έρθουν στον κόσμο να έχουν καλύτερη υγεία και ζωή.

Τελειώνοντας πρέπει να σου πω κάτι ακόμη. Πως η μητρική σου συμπεριφορά προς το βρέφος σου, στα πρώτα χρόνια της ζωής του, έχει επίσης μεγάλη επίδραση στα δικά του γονίδια. Έρευνες έχουν δείξει πως τα βρέφη που η μητέρα τους τα έχει κανακίσει, χαϊδέψει και φροντίσει πολύ, έχουν πολύ καλύτερη διαχείριση του στρες στη ζωή τους (λόγω καλής λειτουργίας ενός γονιδίου που κοντρολάρει την αντίδραση του στρες στον εγκέφαλό τους), σε αντίθεση με παιδιά που δεν έχουν φροντιστεί πολύ από τη μητέρα τους στη πρώτη βρεφική τους ηλικία (σε αυτά το γονίδιο αυτό δεν λειτουργεί καθόλου και εμφανίζουν γι αυτό μεγαλύτερη διέγερση του κέντρου του στρες). Δε είναι τυχαία, όπως βλέπεις, η βία και οι εθισμοί στην κοινωνία μας. Είναι αποτελέσματα έντονης αντίδρασης στρες (αντίδραση μάχης ή φυγής) η οποία στον άνθρωπο που δεν έχει να παλέψει σώμα με σώμα με θηρία εκφράζεται σαν βία (μάχη) και εθισμοί (φυγή).

Μεγάλη λοιπόν η ευθύνη σου φίλη μου, για τα παιδιά που θα φέρεις στον κόσμο. Εύχομαι το γράμμα μου αυτό να φτάσει στα χέρια σου και να σε κάνει να σκεφτείς και να πράξεις ανάλογα.

Με αγάπη