Στρες και διαβήτης

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Έχουν περάσει 10 χρόνια από τη συγγραφή του πρώτου μου βιβλίου για το στρες και την αντιμετώπισή του (έχουν γραφτεί άλλα δύο από τότε), και μόλις χθες διάβασα την πρώτη ιατρική ανακοίνωση σε επίσημη ιατρική ιστοσελίδα για την ανάγκη αντιμετώπισης του στρες στην θεραπεία μιας νόσου και συγκεκριμένα του σακχαρώδη διαβήτη…

Επιτέλους, ιατρικά χείλη λένε πια αυτό που έπρεπε να έχει ειπωθεί εδώ και χρόνια, αφού οι έρευνες ήταν και είναι πολύ ξεκάθαρες. Δεν χωράει καμιά αμφιβολία πως η κακή διαχείριση της αντίδρασης του στρες βρίσκεται κάτω από το 90 – 95 % όλων των γνωστών νοσημάτων…

Δεν ξέρω αν μπορείτε να συνειδητοποιήσετε την τραγικότητα της κατάστασης. Να είναι γνωστό το αίτιο κάποιων νοσημάτων και
αντί σαν θεραπεία να προτείνεται η σωστή αντιμετώπιση αυτού του αιτίου ολοκληρωμένα, να προτείνεται φαρμακευτική αγωγή η οποία, σαν ξένη προς τον οργανισμό ουσία, διεγείρει και αυτή την αντίδραση του στρες, ενισχύοντας το αίτιο που έχει δημιουργήσει το πρόβλημα… Φαύλος κύκλος…

Χρόνια τώρα λέω πως παράλληλα με κάθε φαρμακευτική θεραπεία πρέπει να συστήνεται από τους γιατρούς και η ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του στρες (άσκηση, διατροφή, γείωση, επαφή με φίλους και φύση, χαλάρωση, διαχείριση συναισθημάτων). Δίχως αυτήν, τα συμπτώματα από τα περισσότερα νοσήματα απλά καταστέλλονται με τα φάρμακα, αλλά το πρόβλημα στη βάση του παραμένει, κάνοντας αυτά τα νοσήματα να φαίνονται «ανίατα» (αυτοάνοσα, αλλεργίες, καρκίνοι, νευρολογικά κ.λπ) ενώ δεν είναι στην πραγματικότητα.

Φίλη που έχει θεραπευτεί για «ψυχικά» προβλήματα στο ΕΛ.ΙΝ.Α.Σ θεραπεύτηκε ταυτόχρονα και από τον υποθυρεοειδισμό για τον οποίο έπαιρνε φάρμακα για πολλά χρόνια. Βλέποντας τις εξετάσεις της απόλυτα φυσιολογικές και τα φάρμακα που έπαιρνε να της δημιουργούν παρενέργειες, πρότεινα να μιλήσει με την ενδοκρινολόγο που την παρακολουθούσε για την πιθανή διακοπή τους, αφού πια δεν τα χρειαζόταν. Εκείνη της απάντησε πως αυτά είναι «κουταμάρες» και πως ποτέ δεν γίνεται καλά μία αυτοάνοση ασθένεια σαν αυτή από την οποία έπασχε…

Η φίλη ακολουθώντας την συμβουλή της ενδοκρινολόγου συνέχισε να παίρνει τα φάρμακα, με συνεχή αύξηση των παρενεργειών σε σημείο που δεν τις άντεχε (μεγάλη και έντονη ταχυκαρδία) και κάποια στιγμή μόνη της σταμάτησε να παίρνει τα χάπια της. Οι εξετάσεις της παραμένουν πολύ καλές εδώ και πολύ καιρό. ‘Άλλος ενδοκρινολόγος τον οποίο επισκέφθηκε πρόσφατα της είπε πως ο θυρεοειδής της λειτουργεί πολύ καλά και δεν βλέπει τον λόγο να παίρνει κάποιο φάρμακο…

Η προηγούμενη ενδοκρινολόγος εργάζεται σε πανεπιστημιακή κλινική. Ο λόγος που το αναφέρω είναι για να καταλάβετε πόσο λίγη ενημέρωση υπάρχει στην ιατρική κοινότητα για την αντίδραση του στρες και τις επιπτώσεις της στην υγεία, παρά το τόσο μεγάλο ερευνητικό έργο που υπάρχει σε αυτόν τον τομέα. Δεν διδάσκεται αυτό το θέμα στις ιατρικές σχολές των πανεπιστημίων, ακόμη, δυστυχώς. Δεν ενημερώνονται οι γιατροί. Δεν υπάρχει η αντιμετώπιση του στρες στις οδηγίες (guide lines) των διαφόρων ιατρικών εταιρειών. Το θεωρείτε τυχαίο;

Ήμουν βέβαιη όμως, πως το πράγμα δεν μπορεί να μείνει κρυφό για πολύ, όσο και αν αυτό συμφέρει τις φαρμακευτικές εταιρείες, που ελέγχουν οικονομικά την ιατρική. Καταλαβαίνετε τη χαρά μου, λοιπόν, όταν διάβασα χθες την πρώτη ανακοίνωση σε επίσημη ιατρική ιστοσελίδα, στην οποία συστήνεται η χαλάρωση και ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του στρες στους ασθενείς που υποφέρουν από διαβήτη τύπου 2, γιατί ερευνητές παρατήρησαν πως οι ασθενείς αυτοί παρουσιάζουν αυξημένες τιμές κορτιζόνης (βασική ορμόνη του στρες).

Αν οι έρευνες συνεχίσουν προς αυτή την κατεύθυνση, είμαι βέβαιη πως συχνά από εδώ και πέρα θα ακούμε να συστήνεται η αντιμετώπιση του στρες στη θεραπεία όλο και περισσοτέρων νοσημάτων… Πλησιάζει επιτέλους η ώρα της "ενοποιημένης ιατρικής" (integrative medicine)! Το λέω με πολύ μεγάλο ενθουσιασμό!

Με αγάπη