Το πρώτο βήμα...

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Είναι πολλές οι φορές που, τόσο στα σεμινάρια, όσο και στα βιβλία και τις αναρτήσεις μου διδάσκω πως οι σκέψεις μας που είναι καθαρή ενέργεια, υλοποιούνται στο σώμα μας ως νευροπεπτίδια (μικρές ορμόνες) που συνδέονται εδώ και κάποια χρόνια, μετά την ανακάλυψή τους από την Αμερικανίδα ερευνήτρια Candace Pert, με τα συναισθήματα που βιώνουμε.

Δεν έχει όμως αποδειχθεί μέχρι σήμερα αν η κότα κάνει το αβγό ή το αβγό την κότα… Αν δηλαδή τα νευροπεπτίδια που παράγονται δημιουργούν τα συναισθήματα ή αν τα συναισθήματα είναι υπεύθυνα για την παραγωγή των νευροπεπτιδίων…

Υπάρχει η άποψη πως κρύβεται πάντα κάποια σκέψη πίσω από τα συναισθήματα. Πως ακόμη και αν αυτή δεν είναι φανερή, υπάρχει στο υποσυνείδητο.

Γνωρίζουμε όμως τώρα, από τις έρευνες του Ινστιτούτου Heartmath, πως η καρδιά μας αντιδρά πρώτη στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος. Ο δικός της
εγκέφαλος  (τα νευρικά κύτταρα που υπάρχουν στα τοιχώματά της δηλαδή)  αντιδρά στα ερεθίσματα δίχως να έχει ανάγκη τα μηνύματα των αισθήσεών μας, όπως συμβαίνει με τον εγκέφαλο του κρανίου μας. Με τρόπο που ακόμη δεν έχει διευκρινισθεί, ο δικός της εγκέφαλος προσλαμβάνει τα μηνύματα πρώτος και στη συνέχεια ενημερώνει σχετικά τον εγκέφαλο του κρανίου, ο οποίος ευθύνεται για την ρύθμιση της λειτουργίας όλων των οργάνων του σώματος.

Μήπως είναι επομένως ο εγκέφαλος της καρδιάς μας υπεύθυνος για την δημιουργία των συναισθημάτων και όχι οι σκέψεις μας;  Μήπως οι σκέψεις μας ακολουθούν, όσο προσπαθεί ο εγκέφαλος του κρανίου μας να κατανοήσει λογικά, συσχετίζοντας τις πληροφορίες που του στέλνουν οι αισθήσεις μας από το περιβάλλον, αυτό που η καρδιά αισθάνεται, δίχως τις γνωστές πληροφορίες των 5 αισθήσεων;

Είναι νομίζω το επόμενο ερευνητικό πεδίο στο οποίο οι επιστήμονες θα πρέπει να στρέψουν την προσοχή τους. Οι έρευνες για την λειτουργία του εγκεφάλου της καρδιάς μας και τη σχέση του με τον εγκέφαλο του κρανίου μας (νευροκαρδιολογία), βρίσκονται ακόμη στην αρχή. Θα χρειαστούν αρκετά χρόνια ακόμη για να έχουμε κάποιες σαφείς απαντήσεις σε παρόμοια ερωτήματα.

‘Εως τότε, αγαπητές φίλες και φίλοι, προτείνω, να παρατηρείτε τα συναισθήματά σας, δίχως κριτική. Με αγάπη και συμπόνια προς τον εαυτό, που λανθασμένα η κοινωνία τον  έχει γεμίσει φόβους και ανασφάλεια. Αποδεχθείτε τα συναισθήματά σας, κατανοήστε πως είναι δικά σας και μόνον δικά σας και πως δεν έχουν σχέση με τις δράσεις των άλλων. Μπορεί εκείνες να είναι η αφορμή για ότι αισθάνεστε, δεν είναι όμως η αιτία. Αυτή κρύβεται, πιθανόν, βαθιά μέσα σε μνήμες που είναι αποθηκευμένες στον εγκέφαλο της καρδιάς σας και δεν είναι εύκολο να τις ανασύρετε λογικά.

Η παρατήρηση και αποδοχή των συναισθημάτων σαν κάτι δικό μας, δίχως ενοχή και κριτική, είναι το πρώτο βήμα για  να μην αφήσουμε αυτά να καταστρέψουν την υγεία και τη ζωή μας.

Με αγάπη