Τα αποτελέσματα της κριτικής

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Για άλλη μια φορά θα σας μιλήσω σήμερα για τα συναισθήματα, εξ αιτίας ενός ερεθίσματος που πήρα πριν δύο ημέρες από μια σχετική συζήτηση με έναν φίλο.

Το χειρότερο από τα στρες της ζωής είναι τα αρνητικά μας συναισθήματα, όπως πολλές φορές σας έχω εξηγήσει. Τα συναισθήματα συνδέονται με την παραγωγή στον οργανισμό κάποιων μικρών ορμονών που λέγονται νευροπεπτίδια, τα οποία κλειδώνουν σε ειδικές θέσεις (υποδοχείς) επάνω στα κύτταρά μας και αλλάζουν τη λειτουργία των γονιδίων μας (DNA), αποδιοργανώνοντας έτσι την
ισορροπία του οργανισμού και οδηγώντας τον σε νόσο.

Ενώ όλα τα εξωτερικά (περιβαλλοντικά) στρες μπορεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να τα αποφύγει κάποιος, αν το προσπαθήσει, από τα συναισθήματά του, δυστυχώς, δεν μπορεί να απαλλαγεί. Στον νου μας δημιουργούνται διαρκώς σκέψεις, οι οποίες  οδηγούν άμεσα στη δημιουργία συναισθημάτων. Και το άσχημο είναι, πως όσο περισσότερα νευροπεπτίδια συνδεδεμένα με κάποιο συναίσθημα κυκλοφορούν γύρω από τα κύτταρά μας, τόσο περισσότερους υποδοχείς γι αυτά δημιουργούν τα κύτταρα επάνω τους, ώστε να μπορούν να τα προσλαμβάνουν… Δηλαδή, όσο πιο πολύ διαρκεί ένα συναίσθημα μέσα μας, ακόμη και αν δεν το συνειδητοποιούμε, καταστρέφεται όλο και περισσότερο η σωστή λειτουργία των κυττάρων μας…

Ας μην αναρωτιόμαστε, δηλαδή, γιατί αρρωσταίνουμε…

Προσπαθούσα να το εξηγήσω αυτό σε κάποιους φίλους, σε συζήτηση σχετική με το αν υπάρχει στη ζωή «σωστό» και «λάθος». Επιμένουν πολλοί, πως υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός και πως πρέπει να υπάρχει γιατί είναι θέμα ηθικής. 

Εγώ, αντίθετα,  πιστεύω πως δεν υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός, πως όλα στη ζωή είναι καλά καμωμένα, για λόγους που ο μικρός μου εγκέφαλος αδυνατεί να κατανοήσει και γι αυτό, αντί να καταναλώνω την ενέργειά μου σε συνεχή κρίση (σωστό-λάθος) των καταστάσεων, πράγμα που δημιουργεί μέσα μου συναισθήματα, τα περισσότερα από τα οποία είναι συνήθως αρνητικά, είναι καλύτερο να επιλέγω εάν μου αρέσει ή όχι κάποια κατάσταση και ανάλογα να πράττω. 

Στις καταστάσεις δηλαδή που δεν μου αρέσουν, προσπαθώ να κάνω ότι καλύτερο μπορώ για εμένα και τους άλλους προκειμένου να τις αλλάξω…

Με τον τρόπο αυτό, τόσο εγώ, όσο και ο κόσμος γύρω μου γίνεται όλο και καλύτερος και οι άνθρωποι απαλλάσσονται από τα αρνητικά συναισθήματα της ενοχής (για τα δικά μας λάθη) και της κακίας ή του μίσους (για τα λάθη των άλλων), τα οποία μένοντας μέσα τους καταστρέφουν την υγεία και τη ζωή τους.

Ξέρω και πάλι ότι πολλοί δεν θα συμφωνήσουν, αλλά η αποδοχή και η ανάληψη ευθύνης για τη ζωή μας μέσα από τις σκέψεις που κάνουμε και τα συναισθήματα που αυτές μας δημιουργούν είναι σημαντικοί παράγοντες βελτίωσης υγείας και ζωής. Καλό θα είναι να προσπαθήσουμε να το κατανοήσουμε, αντί να αντιδρούμε αρνητικά.

Με αγάπη