Άγχος ή ενθουσιασμός;

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Κάθε τι που φοβίζει τον οργανισμό, τον οδηγεί στην αντίδραση του στρες. Κατ΄αυτήν, παράγονται ορμόνες που διεγείρουν την κυκλοφορία μας και δυναμώνουν τους μυς μας, αλλά και φλεγμονώδεις ουσίες που διεγείρουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Όλα αυτά, για να είναι έτοιμος ο οργανισμός να αντιμετωπίσει τον εχθρό που τον φοβίζει… Την όλη αυτή κατάσταση την βιώνουμε σαν «άγχος» και αν η διάρκειά της υπερβαίνει τις αντοχές μας, βλάπτεται τελικά η υγεία μας.

Ωστόσο υπάρχει μία ακριβώς όμοια κατάσταση του οργανισμού, κατά την οποία
παράγονται ακριβώς οι ίδιες ορμόνες και άλλες χημικές ουσίες, που όχι μόνον δεν βλάπτει τον οργανισμό, αλλά τον ωφελεί επιπλέον… Αυτή η κατάσταση είναι ο ενθουσιασμός. Σε αυτή την κατάσταση του  ενθουσιασμού βρίσκεται κάποιος, όταν τον όποιο εχθρό, ή εχθρική κατάσταση, έχει μπροστά του (πραγματικό ή φανταστικό) τον βλέπει σαν λάφυρο που θα αποκτήσει νικώντας τον. Ο φόβος σε αυτή την περίπτωση γίνεται αναμονή χαράς και η αντίδραση του στρες, όσο και αν διαρκεί, δεν βλάπτει τον οργανισμό, αλλά αντίθετα, τον ωφελεί.

Οι καταστάσεις, με λίγα λόγια, δεν είναι αυτές που βλάπτουν ή ωφελούν την υγεία μας. Είναι η άποψη που εμείς έχουμε γι αυτές.

Ο νους μας είναι αυτός που κυβερνάει τη ζωή μας. Αυτός εκτιμάει συνεχώς τα πράγματα σε καλά ή κακά, σε φοβικά ή μη. Και το πώς εκτιμάει τις καταστάσεις ο νους μας εξαρτάται από τον τρόπο που βλέπουμε γενικότερα τη ζωή μας. Σαν μαγικό σχολείο ή τραγική φυλακή.

Η πίστη στη συμπαντική δύναμη που κάθε ζωντανός οργανισμός κρύβει μέσα του, είναι αυτή που βοηθάει τα ανθρώπινα μάτια να βλέπουν τη ζωή σαν μαγικό σχολείο. Η παρατήρηση της φύσης, της εκπληκτικής συμμετρίας και αρμονίας που κρύβεται σε κάθε της κομμάτι, από τα πέταλα ενός λουλουδιού  μέχρι το εσωτερικό κάθε καρπού, καθώς και της απίστευτης σύνδεσης κάθε ζωντανού οργανισμού με όλους τους άλλους (πώς η ύπαρξη του ενός επηρεάζει τους υπόλοιπους) βοηθάει πολύ στην ανάπτυξη της πίστης αυτής.

Είτε φύση, είτε σύμπαν, είτε Θεό, όπως και αν την ονομάσει τη δύναμη αυτή κάποιος, δεν αλλάζει το γεγονός πως είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από ότι ο ανθρώπινος νους μπορεί να συλλάβει. Και είναι πραγματικά κρίμα αντί να προσπαθεί ο άνθρωπος να εξασκήσει τον νου του για να μπορέσει έστω και λίγο να τη πλησιάσει, να την αρνιέται πεισματικά, όπως γίνεται από πολλούς.

Με αγάπη