Η έννοια της αποδοχής

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Με την ευκαιρία ενός άρθρου που μία καλή φίλη δημοσίευσε πριν λίγες ημέρες στο fb, σκέφτηκα να σας εκθέσω κάποιες απόψεις μου, όσον αφορά το θέμα της "αποδοχής". 

Η άσκηση στην αποδοχή, είναι ένας πολύ καλός τρόπος βελτίωσης της υγείας και της ζωής μας. Η άσκηση στην αποδοχή, είναι, κατά την άποψή  μου, κομμάτι της συναισθηματικής νοημοσύνης, γιατί βοηθάει πολύ στην καλή διαχείριση των συναισθημάτων μας.Σας έχω ξαναμιλήσει γι αυτό.

Ωστόσο υπάρχουν και εκείνοι που παρερμηνεύουν την έννοια της αποδοχής και
συμβουλεύουν να μην επαναπαύεται κάποιος σε αυτήν, στη ζωή του, αλλά να χρησιμοποιεί τη δυσαρέσκειά του για τα διάφορα συμβάντα της ζωής σαν κινητήριο δύναμη για να αλλάξει όσα δεν του αρέσουν.

Η άποψη αυτή δεν αναιρεί όμως καθόλου την αποδοχή… 

Αποδοχή δεν σημαίνει να μην κάνω  τίποτα για να αλλάξω μία κατάσταση. Αποδοχή σημαίνει, να μην στέκομαι να παραπονιέμαι, να κλαίω και να ταλαιπωρούμαι ψυχικά, για κάτι το οποίο έχει ήδη συμβεί. Να αποδέχομαι την κατάσταση, αφού είναι κομμάτι της πραγματικότητάς μου, και αν δεν μου αρέσει, να κάνω, στη συνέχεια, ότι καλύτερο μπορώ ( ΠΡΟΣΟΧΉ: τόσο για μένα όσο και για τους άλλους) για να τη αλλάξω.

Η αποδοχή έχει να κάνει με το παρελθόν, όχι με το μέλλον. Ο μηρυκασμός των αρνητικών συναισθημάτων, που κάποια συμβάντα της ζωής μας έχουν δημιουργήσει, δεν οδηγεί σε καμία βελτίωση. Αντίθετα δημιουργεί στρες και καταστρέφει την ενεργειακή μας κατάσταση και μέσα από αυτήν, την υγεία και τη ζωή μας γενικότερα.  Αυτό αποφεύγεται με την άσκηση στην αποδοχή.

Η ανάλυση των αιτίων που δημιούργησαν αυτά τα συμβάντα και η προσπάθεια βελτίωσης των δικών μας ενεργειών ώστε να έχουμε στο μέλλον καλύτερα αποτελέσματα, είναι χρέος μας και δεν αναιρεί την έννοια της αποδοχής.

Ας μην μπερδεύουμε, λοιπόν, τα πράγματα…

Με αγάπη