Ο εγκέφαλος και η λογική του

Υπάρχουν τόσοι πολλοί στην εποχή μας που συμβουλεύουν πώς θα πετύχουμε τους στόχους μας σε ετούτη τη ζωή. 
Οι σύμβουλοι ζωής, με πτυχίο ψυχολογίας ή όχι, αυξάνονται παγκόσμια γύρω μας και έχουν κατακλύσει και το διαδίκτυο. Άπειροι οι «ειδικοί» που συμβουλεύουν πώς θα βελτιώσει κάποιος τη ζωή του, πώς θα αποκτήσει περισσότερα χρήματα, πώς θα γίνει ευτυχισμένος…

Γιατί άραγε;

Δεν γνωρίζει ο άνθρωπος τι είναι αυτό που τον κάνει ευτυχισμένο στη ζωή του; Μήπως ο πολιτισμός μας, με τη δημιουργία πολλών υλικών αγαθών, οδηγεί τον άνθρωπο στην προσπάθεια απόκτησή τους και τον αποπροσανατολίζει από τον πραγματικό σκοπό της ζωής του,
αυτόν για τον οποίο πλάστηκε και ήρθε στη γη να υπηρετήσει, με τις ιδιαίτερες και μοναδικές ικανότητές του;

Σίγουρα το φασόλι, δεν ζητάει από κανέναν να το συμβουλέψει πώς θα βγάλει ρίζες, πώς θα κάνει βλαστάρια και πώς θα κάνει λουλούδια και καρπούς…

Ούτε ο άνθρωπος χρειάζεται κάποιον να του πει πώς θα κάνει παιδιά. Το ένστικτο είναι πολύ δυνατό και τον καθοδηγεί. Αυτό το γνωρίζουμε όλοι. Γιατί, λοιπόν, δεν εμπιστευόμαστε αυτό το ένστικτο να μας οδηγήσει και στην υπόλοιπη ζωή μας, όπως στο τι δουλειά να κάνουμε, πώς να υπηρετήσουμε, γενικότερα, την ανθρωπότητα στην οποία ήρθαμε με τις ιδιαίτερες ικανότητές του ο καθένας;;;

Γιατί εμπιστευόμαστε περισσότερο τον υλικό μας εγκέφαλο και τη δική του μικρή και περιορισμένη λογική να μας καθοδηγεί και να πνίγει την εσωτερική φωνή που έχει όλη τη γνώση που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε και να εκπληρώσουμε το σκοπό για τον οποίο ήρθαμε σε ετούτη τη γη;;;

Παρακολουθώ επιστήμονες σοβαρούς, από τον χώρο της ιατρικής και της φυσικής να ισχυρίζονται πως όλα στη ζωή αρχίζουν και τελειώνουν στον εγκέφαλό μας, και πως όλα τα υπόλοιπα, τα «μεταφυσικά», όπως ονομάζουν όλα όσα υπάρχουν και δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί, είναι «ανοησίες» και λυπάμαι πολύ.  Πώς είναι δυνατόν τόσο έξυπνα μυαλά να μην καταλαβαίνουν το προφανές;;;

Ο εγκέφαλος δεν είναι παρά ένα κομμάτι ύλης και αυτός. Αποτελείται από κύτταρα, το κάθε κύτταρο από μόρια, το κάθε μόριο από άτομα, το κάθε άτομο από ηλεκτρόνια, πρωτόνια, κ.λπ  (δηλαδή κβάντα). Σε αυτή του την βασική κατάσταση, είναι και αυτός αναπόσπαστο κομμάτι του κβαντικού σύμπαντος που μας περιβάλλει.  Σε αυτή του την κατάσταση περιέχει όλη τη γνώση και την συμπαντική πληροφορία, όπως την περιέχουν και όλα τα άλλα όργανα του σώματος και ολόκληρο το υλικό μας σώμα.

Στην υλοποιημένη του κατάσταση, όμως, ο εγκέφαλός είναι δέσμιος των περιορισμένων πληροφοριών που του στέλνουν οι αισθήσεις μας. Δεν βλέπουμε υπέρυθρες ακτινοβολίες, ούτε υπεριώδεις (που γνωρίζουμε ότι υπάρχουν) δεν ακούμε υπερήχους, κ.λπ  Με τον περιορισμό αυτόν των αισθήσεων ο εγκέφαλος φτιάχνει μία υλική «πραγματικότητα» μέσα στην οποία μας περιορίζει να ζήσουμε φυλακισμένοι… Αυτή είναι η «λογική» ζωή μας και  με αυτήν προσπαθούμε να κάνουμε έρευνα και επιστήμη.

Πώς μπορούν επιστημονικά μυαλά να ισχυρίζονται πως δεν υπάρχει τίποτ΄άλλο πέρα από αυτή τη «λογική» και τόσο περιορισμένη υλική πραγματικότητα; Απορώ πραγματικά…

Προσωπικά, θεωρώ, πως αυτό που θα λευτερώσει τον άνθρωπο από τους περιορισμούς της ύλης είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επαφή του με την "σιωπή". Σιωπή όχι μόνον ηχητική αλλά και νοητική.

Το σταμάτημα των σκέψεων που είναι αποτέλεσμα της υλικής λειτουργίας του εγκεφάλου (ένστικτο αυτοσυντήρησης, με την καταχώρηση στην μνήμη αισθητικών εμπειριών μοιρασμένων σε "κακές" και "καλές" και δημιουργία συνειρμών) οδηγεί στην επαφή με την βασική κατάσταση της υλικής μας υπόστασης. Την ενεργειακή, που δεν είναι αποκομμένη από την συμπαντική ενέργεια, αλλά αδιάσπαστο κομμάτι της. 

Εκεί, υπάρχει όλη η πληροφορία και η γνώση...

Σίγουρα αυτό δεν είναι μεταφυσική. Τώρα πια είναι φυσική !