Οι ανθρώπινοι ρόλοι

Πανσέληνος χθες, ένας ουρανός γεμάτος φως, δεν άφηνε το μυαλό μου να ησυχάσει. Ο ύπνος άργησε να έρθει και σκέψεις που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, γυρνούσαν ξανά και ξανά στο νου…

Πλησιάζει Μεγάλη Πέμπτη. Η κορύφωση του Θείου Δράματος. Τότε, σε εκείνη την παλιά εποχή... κάποιοι «κακοί» εξευτέλισαν και κακοποίησαν τον «καλό» Ιησού από την Ναζαρέτ…  

Και Εκείνος επάνω στο σταυρό του μαρτυρίου του είπε στον Πατέρα και  Θεό του «Πάτερ άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι»… (Πατέρα μου συγχώρεσέ τους,
δεν ξέρουν τι κάνουν)

Εκείνος, ο καλός,  μετά από αυτό, αναλήφθηκε στους ουρανούς, ενώ εκείνοι, οι κακοί, παρέμειναν να συνεχίσουν να παίζουν τον ρόλο του κακού στην γη. Έναν ρόλο που τον παίζει κάποιος τόσο καλύτερα, όσο περισσότερο έχει υποφέρει στη ζωή του, και έχει γεμίσει η ψυχή του με αρνητικά συναισθήματα.

Γιατί καλοζωϊσμένος άνθρωπος, μεγαλωμένος με αγάπη και τρυφερότητα δεν μπορεί να παίξει τέτοιον ρόλο και μάλιστα με φυσικότητα πολλή. Πρέπει αρνητικά συναισθήματα, όπως ο θυμός, η κακία, ή ο φόβος,  να έχουν καταγραφεί πολύ έντονα και νωρίς μέσα στην ψυχή κάποιου για να μπορεί να παίξει τον ρόλο του κακού, σε τούτη τη ζωή…

Αυτό το ήξερε καλά ο Ιησούς όταν ζητούσε συγχώρεση για τους τυράννους του από τον Πατέρα του. Ήξερε πως αυτό που είναι να γίνει θα γίνει, με κάποιο τρόπο στο θέατρο ετούτο της ζωής στη γη. Ήξερε πως ο ρόλος του κακού, είναι από τους δυσκολότερους, γιατί προϋποθέτει μεγάλη ταλαιπωρία ψυχική από νωρίς, στην παιδική ζωή κάποιου. Ήξερε επίσης πως τους ρόλους μας τους παίζουμε δίχως να το γνωρίζουμε, δίχως να ξέρουμε τι ακριβώς κάνουμε, δηλαδή. Πάντα πιστεύουμε πως αυτό που κάνουμε είναι το σωστό και αυτό που πρέπει να κάνουμε στη δεδομένη στιγμή…

Και όμως είναι οι καταγραφές του υποσυνειδήτου μας (κυρίως νωρίς στην παιδική ηλικία μας) που οδηγούν τις πράξεις και τις αντιλήψεις της ενήλικης ζωής μας… Και γι αυτές τις καταγραφές δεν ευθυνόμαστε εμείς, αλλά εκείνοι που βρισκόντουσαν δίπλα μας καθώς μεγαλώναμε. Εκείνων δε οι συμπεριφορές, είχαν τις ρίζες τους στους δικούς τους προγόνους κ.ο.κ . Η αλυσίδα, δηλαδή, είναι τόσο μεγάλη και η αρχή της τόσο παλιά, που μοιάζει κάποια «μοίρα» να οδηγεί το ανθρώπινο είδος, δίχως οι ίδιοι οι άνθρωποι να το συνειδητοποιούν…

«Καλοί» και «κακοί», δεν είναι παρά ρόλοι ανθρώπινοι στο θέατρο της γήινης ζωής και αυτή την υλική διαδικότητα μόνον θετικά συναισθήματα όπως η συμπόνια, η συγχώρεση και η Αγάπη μπορούν να την καταλύσουν… Αυτά τα συναισθήματα που διέθετε ο Ιησούς από την Ναζαρέτ!

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ σε όλες και όλους!