Το πείραμα της αράχνης

Στο σεμινάριο για την συναισθηματική νοημοσύνη που επαναλήφθηκε στην Κέρκυρα πριν λίγες ημέρες, συζητήθηκε ένα πείραμα που έγινε στην Αμερική. Θεωρώ πως αξίζει να το διαβάσουν όσοι δεν παρακολούθησαν το σεμινάριο αυτό, και σας το παραθέτω:

Ένα πείραμα που έκαναν ερευνητές ψυχολόγοι στην Αμερική με μία γιγάντια αράχνη έδειξε πως τα πράγματα σχετικά με την διαχείριση των αρνητικών συναισθημάτων δεν είναι όπως τα νομίζαμε μέχρι τώρα…

Οι ερευνητές οδήγησαν 88 άτομα σε έναν εξωτερικό χώρο, όπου σε ένα κλουβί υπήρχε μία γιγάντια αράχνη. Ζήτησαν από αυτούς να πλησιάσουν την αράχνη σιγά-σιγά όλο και πιο πολύ και να την χαϊδέψουν τελικά, όποιοι μπορούσαν.

Στη συνέχεια χώρισαν τους συμμετέχοντες στο πείραμα σε 4 ομάδες και τους
έβαλαν να καθίσουν μέσα σε έναν εσωτερικό χώρο, μπροστά σε ένα κλουβί μέσα στο οποίο υπήρχε μία ίδια αράχνη.

Στην πρώτη ομάδα οι ερευνητές ζήτησαν να ονομάσουν αυτοί τόσο τα συναισθήματα που ένιωθαν μπροστά στη θέα της αράχνης, όσο και τις αντιδράσεις τους σε αυτήν. (π.χ. έχω πολύ άγχος και τρέμω από φόβο μπροστά σε αυτή την απαίσια τρομαχτική αράχνη)

Στην δεύτερη ομάδα ζητήθηκε να περιγράψουν τα συναισθήματά τους με κάπως πιο ήπιους όρους και να προσπαθήσουν να κάνουν την εμπειρία λιγότερο τρομαχτική,

Στην Τρίτη ομάδα ζητήθηκε να πουν κάτι άσχετο με το θέμα αυτό

Και στην τέταρτη ομάδα δεν ζητήθηκε να κάνει ή να πει τίποτα.

Μία εβδομάδα αργότερα τα άτομα των 4 ομάδων οδηγήθηκαν και πάλι στο κλουβί της γιγάντιας αράχνης στον εξωτερικό χώρο. Ζητήθηκε από αυτούς και πάλι να πλησιάσουν την αράχνη όλο και πιο κοντά και αν μπορούσαν να την αγγίξουν.

Οι ερευνητές μελέτησαν το πόσο κοντά  πλησίασαν στην αράχνη τα άτομα και των τεσσάρων ομάδων, τις αντιδράσεις τους και το στρες που παρουσίασαν αυτοί, μετρώντας κυρίως τον ιδρώτα που παρουσίασαν στα χέρια τους.

Τα αποτελέσματα ήταν πολύ ενδιαφέροντα. Παρ΄ότι οι ψυχολόγοι πίστευαν πως η δεύτερη ομάδα που είχε προσπαθήσει να μειώσει την ένταση των συναισθημάτων της θα είχε το καλύτερο αποτέλεσμα, οι μετρήσεις τους διέψευσαν…

Το λιγότερο στρες είχαν τα άτομα της πρώτης ομάδας. Αυτά που περιέγραψαν με λόγια τόσο το συναίσθημα όσο και τις αντιδράσεις τους… Η διαφορά στην συμπεριφορά τους ήταν σημαντική, όπως λένε οι ερευνητές και  προσθέτουν, πως αν η ενασχόλησή τους με το θέμα αυτό των συναισθημάτων τους διαρκούσε ακόμη περισσότερο, πιθανόν τα αποτελέσματα να ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακά.

Το συμπέρασμα που βγάνει από το πείραμα, όπως τόσο πολλοί μέχρι τώρα το διδάσκουν είναι, πως η συνειδητή ΠΑΡΟΥΣΙΑ (αυτό που λέγεται και ενσυνειδητότητα -mindfulness-), η παρατήρηση, δηλαδή, του εαυτού (σκέψεων και αντιδράσεων) μειώνει τους φόβους που κρύβονται κάτω από τα αρνητικά συναισθήματα. Πιθανότατα επειδή αυτή η ΠΑΡΟΥΣΙΑ, η αίσθηση δηλαδή ότι είσαι παρών και παρακολουθείς τις αντιδράσεις του νου και του κορμιού σου σε κάνει να αντιλαμβάνεσαι πως δεν είσαι απλά αυτές οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι αντιδράσεις, αλλά κάτι άλλο, μεγαλύτερο, που βρίσκεται και μέσα και έξω από αυτά… Σου θυμίζει την ενότητά σου με το ΟΛΟ… και

Η αίσθηση της ενότητας καταλύει τον φόβο της λανθασμένης ιδέας της αποκοπής από το ΟΛΟ και οδηγεί στην ΑΓΑΠΗ.

Με αγάπη και από εμένα