Ο σκοπός της ζωής (2016)

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Πριν λίγα χρόνια είχα γράψει ένα παραμύθι με αυτόν τον τίτλο και το ανέβασα με τη φωτογραφία που βλέπετε στο Youtube σαν μικρό βίντεο, πιστεύοντας πως όλοι, όταν γεννιόμαστε, κρύβουμε μέσα μας τη γνώση του λόγου για τον οποίο βρεθήκαμε επάνω σε αυτόν τον πλανήτη και πως, αν μείνουμε ανεπηρέαστοι από τις κοινωνικές επιρροές, θα μπορέσουμε εύκολα να τον αντιληφθούμε, ώστε να ζήσουμε τη ζωή μας υπηρετώντας τον, για να είμαστε ευτυχισμένοι.

Όσο περνούν όμως τα χρόνια και ο νους μου ταξιδεύει οδηγώντας με σε ένα όλο
και πιο φωτεινό μονοπάτι, αντιλαμβάνομαι τα πράγματα όλο και καλύτερα. Συνειδητοποίησα λοιπόν πως το παραμύθι που έγραψα, αφορούσε τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος μπορεί να οδηγηθεί στην ανεύρεση του σκοπού της ζωής του. Το πώς θα ζήσει, δηλαδή, ώστε να βρεθεί σε αρμονία με τον σκοπό του.

Το πώς θα ζήσουμε, τι επάγγελμα θα ασκήσουμε, δηλαδή, ή τι άλλο θα δημιουργήσουμε στη ζωή μας, προκειμένου το ταξίδι μας στη γη να επιτρέπει την εκπλήρωση  του σκοπού της ζωής μας, είναι απλά το μέσον.  Δεν αποτελούν αυτά τους σκοπούς της ζωής μας, όπως πολλοί νομίζουν και όπως νόμιζα και εγώ παλαιότερα.

Το μέσον (οι διάφοροι στόχοι) αλλάζει από άνθρωπο σε άνθρωπο και από περίοδο σε περίοδο μιας ζωής, γιατί εξαρτάται από τις έμφυτες ικανότητες του καθενός και τις συνθήκες στις οποίες αυτός βρίσκεται κάθε φορά. Και αυτή η διαφοροποίηση, ως προς τις ικανότητες, είναι απαραίτητη για την σωστή λειτουργία ολόκληρου αυτού του οργανισμού που λέγεται ανθρωπότητα, της οποίας κύτταρα είμαστε όλοι εμείς. Δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει αυτός ο οργανισμός καλά, αν όλοι είμαστε όμοιοι σε ικανότητες και ταλέντα. Είμαστε όλοι, απαραίτητοι και αναντικατάστατοι στον ρόλο ή τους ρόλους, που έχουμε έρθει να παίξουμε. Κανένας λιγότερο ή περισσότερο χρήσιμος από κάποιον άλλον.

Ο τρόπος, λοιπόν, με τον οποίο θα ζήσουμε χρήσιμοι, χαρούμενοι και ευτυχισμένοι δεν είναι ο σκοπός της ζωής μας, αλλά το μέσον με το οποίο θα φτάσουμε στον σκοπό μας. Το μέσον μπορεί να αλλάζει από άνθρωπο σε άνθρωπο, ή από περίοδο σε περίοδο στον ίδιο άνθρωπο, ο σκοπός  όμως είναι ο ίδιος για όλους μας. Για ολόκληρο τον οργανισμό που λέγεται ανθρωπότητα. Ο σκοπός αυτός είναι η συνεχής αυτοβελτίωσή μας και η τελική ένωσή μας με την ΠΗΓΗ της ζωής.
Γι αυτό και κάνουμε όνειρα, πολλά από τα οποία μας φαίνονται μεγάλα και δύσκολα πραγματοποιήσιμα. Ωστόσο δεν κάνουμε, στην πραγματικότητα, όνειρα που δεν μπορούμε να πραγματοποιήσουμε. Αν κάποια μας φαίνονται δύσκολα και μεγάλα, είναι γιατί μέσα από τη δική τους πραγματοποίηση εμείς θα βελτιωθούμε και θα εξελιχτούμε. Η πνευματική μας φύση, αυτή που φτιάχνει αυτά τα όνειρα στο νου μας, ξέρει καλά τις ικανότητές μας. Δεν κάνει ποτέ λάθος...
Ο άνθρωπος έχει μέσα του την ανάγκη της συνεχούς βελτίωσης. Μόνον που έχει κάνει το λάθος να ψάχνει για αυτή την βελτίωση στην ύλη...Γι αυτό και όσα χρήματα και αν έχει κάποιος, όσα υλικά καλά, ψάχνει μόνιμα να αποκτήσει κάτι ακόμη...

Πιστεύω όμως, πως η ανθρωπότητα, αργά-αργά αλλά σταθερά, οδηγείται στη συνειδητοποίηση πως αποτελεί αυτή αναπόσπαστο μέρος της δημιουργικής δύναμης που την υλοποίησε (όποιο όνομα και αν θέλει να της δώσει ο καθένας : φύση, σύμπαν, Θεός…), ενώ συγχρόνως συμμετέχει σε αυτή την υλοποίηση ως συνδημιουργός (Πατήρ –πηγή της δημιουργίας-, Υιός –άνθρωπος-, Αγ.Πνεύμα –δημιουργική ενέργεια-) με τον τρόπο που ζει και σκέπτεται !  

Μέσα από αυτή την συνειδητοποίηση οι άνθρωποι κατανοώντας την σύνδεση που υπάρχει τόσο μεταξύ τους όσο  και με την δημιουργική  Πηγή τους, θα οδηγηθούν στο κλείσιμο του κύκλου της υλοποίησης. Θα νικήσουν τον "όφι", την απατηλή τους λογική που οδηγεί στην δυαδικότητα της ύλης (το μήλο του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού)!  Θα οδηγηθούν, δηλαδή, μέσα από την κατανόηση της ενότητάς τους με όλους και όλα, στην πραγματική ΑΓΑΠΗ και την Θέωση. Στην ένωσή τους με την ΠΗΓΗ, εκεί που δεν υπάρχει η δυαδικότητα και οι ταλαιπωρίες της ύλης.

Αυτή είναι η τωρινή άποψή μου για τον σκοπό της ζωής μας. 

Θεωρώ πως η ανάπτυξη του ανθρώπινου εγκεφάλου (βασική διαφορά μας από τα υπόλοιπα ζώα) οδηγεί σε αυτή την συνειδητοποίηση, όσο αυτός παραμένει σε χαλάρωση, όταν ο άνθρωπος ζει με βάση τις ιδιαίτερες ικανότητές του, χαρούμενος, γεμάτος θετικό συναίσθημα και ενθουσιασμό, αγαπώντας τους συνανθρώπους του και ζώντας σε αρμονία με τη φύση. 
Σε αυτή τη διαπίστωση οδηγούν τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα.
Σύμφωνα με όλα αυτά, δηλαδή, που έχω πολλές φορές γράψει εδώ και στα βιβλία μου πως οδηγούν σε υγεία και καλύτερη ζωή, μέσα από την καλύτερη αντιμετώπιση της αντίδρασης του στρες του οργανισμού.
Η σωστή συνολική διαχείριση του στρες, δηλαδή, δεν οδηγεί μόνον σε καλύτερη υγεία και ζωή, αλλά βοηθάει και την πνευματική μας ανάπτυξη.

Περιμένω τις απόψεις σας...

Κάνοντας κλικ στο κάτω μέρος της σελίδας εκεί που γράφει 1 σχόλιο

Με αγάπη