Πριν λίγο καιρό, μιλώντας στο διαδίκτυο σε ομάδα ασθενών που
πάσχουν από Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (ΣΚΠ) είχα πει πως, απ΄όσο γνωρίζω, υπάρχουν ανάμεσά τους άτομα
στα οποία η νόσος έχει σταματήσει και άλλα που έχουν θεραπευθεί, γι αυτό και
δεν πιστεύω πως πρέπει η νόσος τους να θεωρηθεί από την πολιτεία ανίατη.
Δυστυχώς πολλοί θεώρησαν τα λόγια μου αυτά απαράδεκτα.
Αναρωτήθηκαν μάλιστα, πώς μου επιτράπηκε να δημοσιεύσω τέτοια πράγματα στην ιστοσελίδα
της ομάδα τους.
Η αλήθεια είναι πως ο λόγος που προσπάθησα να μιλήσω μαζί τους
ήταν για να τους πως ότι η δύναμη για την βελτίωση της νόσου τους είναι μέσα τους,
πως ανάμεσα στους λόγους που τους έχουν
αρρωστήσει οι περισσότεροι βρίσκονται και πάλι μέσα τους και πως κανείς μέχρι
τώρα δεν μας τα έχει μάθει αυτά για τις ασθένειες, για λόγους εξουσιαστικούς
και οικονομικούς. Δεν θέλησαν όμως να με ακούσουν.
Στην ιστοσελίδα μου και στα δύο βιβλία μου που έχουν μέχρι
τώρα κυκλοφορήσει, έχω αναλυτικά εξηγήσει τους λόγους που μας οδηγούν στις ασθένειες.
Βρίσκονται αυτοί τόσο στο εξωτερικό περιβάλλον, όσο και μέσα μας, στις σκέψεις
και τα συναισθήματά μας. Αυτά τα τελευταία παίζουν ίσως τον πιο σημαντικό ρόλο
από όλα τα άλλα στρες.
Ο άνθρωπος είναι ένα πολύ φοβισμένο ζώο, γιατί εκτός από το
ένστικτο της αυτοσυντήρησης που διαθέτουν όλα τα ζώα, εκείνος διαθέτει και έναν
εξελιγμένο εγκέφαλο. Αυτό το κομπιούτερ
στο κεφάλι του, με βάση τον φόβο του βασικού εκείνου ενστίκτου φτιάχνει σκέψεις
και εικόνες που δημιουργούν στον άνθρωπο συναισθήματα αρνητικά, συναισθήματα που
καταστρέφουν την υγεία και τη ζωή του.
Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα του ανθρώπου. Γεννιέται σε
έναν παράδεισο που τον δημιουργούν οι αισθήσεις του από τα σήματα που παίρνουν
από το περιβάλλον και ζει σε μία κόλαση που φτιάχνει ο ίδιος, στη συνέχεια, με τους
φόβους και τις σκέψεις του (ο όφις της Χριστιανοσύνης). Οι περιορισμένες
ικανότητες των πέντε του αισθήσεων δεν τον αφήνουν να αισθανθεί την ενότητά του
με όλους και όλα. Του δημιουργούν το αίσθημα της δυαδικότητας (εγώ και εσύ,
καλό και κακό), νιώθει ξεκομμένος από τον παράδεισο που υπάρχει γύρω του και
αυτή είναι η καταδίκη του. Αυτός είναι ο Γολγοθάς του και ο σταυρός του μαρτυρίου του…
Στην πραγματικότητα όμως, υπάρχει μόνον τον Ένα, του οποίου
είμαστε όλοι εκφράσεις ή κομμάτια. Και αν ο άνθρωπος το καταλάβει καλά αυτό, τα
μάγια λύνονται, και η κόλαση, ο σταυρός, ο Γολγοθάς, εξαφανίζονται. Υπάρχει πια
μόνον το φως της Ανάστασης !
Δύσκολος ο δρόμος προς αυτή την ανάσταση και μαρτυρικός, όπως
περιγράφεται και με την ιστορία του Ιησού στην Χριστιανοσύνη. Όμως η ώρα της ανάστασης
είναι μαγική. Η γαλήνη που χαρίζει η αίσθηση της ενότητας με όλους και όλα, καθώς
διαλύει κάθε φόβο, εξαφανίζει και κάθε νόσο. Και τότε βιώνονται τα θαύματα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου