Κάποιοι τις βλέπουν σαν ένα βουνό από σκουπίδια από τα οποία
θα ήθελαν να απαλλαγούν το συντομότερο και κάποιοι σαν ευκαιρία για το ψάξιμο
του θησαυρού. Αυτό το παιχνίδι που παίζαμε παιδιά.
Κάποιοι μπορούν μέσα στις δυσκολίες τους να ανακαλύψουν πηγές
δύναμης και χαράς, όταν αντί να βλέπουν αυτές τις δυσκολίες σαν σκουπίδια από
τα οποία πρέπει γρήγορα να απαλλαγούν προκειμένου να νιώσουν καλύτερα, τις βλέπουν
σαν καταστάσεις από τις οποίες μπορούν κάτι να μάθουν. Σαν μαθήματα του
σχολείου της ζωής, που δημιουργούν όλο και πιο δυνατούς και ικανούς ανθρώπους.
Πάντα κάτι χρήσιμο μπορεί να βρει κάποιος ψάχνοντας μέσα στα
σκουπίδια. Και πάντα υπάρχει κάποιο μάθημα μέσα σε κάθε δυσκολία, που μπορεί να
κάνει κάποιον δυνατότερο και πιο ικανό. Αρκεί να αποφασίσει να ψάχνει προς αυτή
την κατεύθυνση, αντί να κλαίει και να οδύρεται για ότι κακό του συμβαίνει.
Δεν υπάρχει ομαλός και χωρίς δυσκολίες δρόμος στη ζωή. Ακόμη
και τους μεγαλύτερους αυτοκινητοδρόμους, η συμφόρηση μπορεί να τους κάνει πολύ
προβληματικούς. Δεν γίνεται να ζούμε συνεχώς σε μία ευδαιμονία. Μία τέτοια
επιθυμία είναι ουτοπία. Σημασία δεν έχουν οι καταστάσεις στη ζωή μας, όσο το
πώς εμείς τις αντιμετωπίζουμε αυτές.
Αν τις αντιμετωπίζουμε σαν παλάτια (τις καλές) και σαν
φυλακή (τις κακές) η ζωή μας θα είναι ένα συνεχές μαρτύριο. Μαρτύριο η αδυναμία
εξόδου από την φυλακή μας, μαρτύριο και η ανησυχία μήπως χάσουμε τα παλάτια μας. Αν όμως αντιμετωπίσουμε
και τις δύο σαν ένα σχολείο της ζωής στο οποίο μαθαίνουμε να γινόμαστε όλοι και
πιο ικανοί να χειριζόμαστε καταστάσεις, τόσο οι καλές όσο και οι κακές μας εμπειρίες
θα μας προσφέρουν δύναμη και πνευματική ανάταση. Θα μας οδηγούν στην
ολοκλήρωση.
Συμφωνείτε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου