Τέλος εποχής (35)

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Ένα ακόμη καλοκαίρι τελείωσε. Οι βροχές άρχισαν στο όμορφο νησί μας, το απόγευμα είναι απαραίτητη πια μια ζακέτα και ο κήπος, αλλάζει και πάλι εμφάνιση.

Σήμερα μάζεψα τα τελευταία φρούτα από τα δέντρα. Σε ένα μικρό καλάθι έβαλα μερικά (σταφύλια, μήλα και ρόδια) για να το προσφέρω σε μία φίλη που σκόπευα να επισκεφθώ, μαζί με μία μικρή ανθοδέσμη από τα άνθη που ομορφαίνουν αυτόν τον καιρό τον κήπο.

Τα χρυσάνθεμα έχουν μπουμπουκιάσει, αλλά δεν έχουν ακόμη ανθίσει. Τριαντάφυλλα ανθίζουν ξανά, μαργαρίτες, άσπρες και κίτρινες λυγίζουν τα κεφαλάκια τους κάτω από την βροχή, το σολάνιουμ παραμένει ανθισμένο, γεμάτο με μωβ μικρά λουλουδάκια και όλα μοιάζουν παραμυθένια, ιδιαίτερα όταν γυαλίζουν επάνω τους οι στάλες της βροχής κάτω από το φως του ήλιου που ξεπροβάλλει που και πού πίσω από κάποιο σύννεφο...

Έχει αποδειχθεί πως η επαφή με τη φύση σταματάει την παραγωγή των ορμονών του στρες. 

Γι αυτό η άσκηση με την κηπουρική δεν συγκρίνεται με την άσκηση στο σπίτι ή σε γυμναστήριο. Εκείνη καταναλώνει τις ορμόνες του στρες. Η κηπουρική όμως, σταματάει και την παραγωγή τους. 

Φαίνεται πως αυτή η επαφή θυμίζει στον άνθρωπο, χωρίς αυτός να το συνειδητοποιεί, τις ρίζες του. Την ενότητά του με όλους και όλα, πράγμα που μειώνει τους φόβους του  και του χαρίζει ασφάλεια. Κάτι που ο τεχνολογικός πολιτισμός μας έχει φροντίσει να μας κάνει να ξεχάσουμε.
Τελευταίες έρευνες μάλιστα, έχουν δείξει, πως ακόμη και εικονικοί περίπατοι στη φύση, μέσα από οθόνες τηλεόρασης βοηθούν στην καταπολέμηση του στρες και βελτιώνουν την υγεία !
Ασχοληθείτε λοιπόν με αγάπη με τα φυτά σας φίλες και φίλοι και βγείτε όσο πιο συχνά μπορείτε για έναν περίπατο στη φύση.

Με αγάπη