Ο Bruce Lipton και η άποψή του για την λειτουργία των γονιδίων (56)

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Ο πολύ γνωστός βιολόγος Dr. Bruce Lipton σε μία συνέντευξή του, απάντησε στην ερώτηση που μία ψυχολόγος του έκανε για το πώς οι εμπειρίες της ζωής (τα διάφορα στρες δηλαδή) αλλάζουν την λειτουργία των γονιδίων μας, ως εξής:

-Ένα πείραμα που έκανα πολλά χρόνια πριν, είναι αυτό που με προβλημάτισε ως προς αυτό το θέμα, πριν ακόμη από τα πειράματα της γνωστής τώρα πια επιστήμης της «Επιγενετικής».

Καλλιεργούσα εμβρυϊκά κύτταρα σε πειραματικούς δίσκους με διάφορα καλλιεργητικά υλικά. Έβαζα ένα τέτοιο κύτταρο σε κάθε πειραματικό δίσκο. Κάθε κύτταρο, μέσα σε δέκα με δώδεκα περίπου ώρες διαιρείτο σε δύο καινούργια κύτταρα, αυτά σε τέσσερα άλλα, κ.ο.κ. Μετά δηλαδή από μία εβδομάδα καλλιέργειας, είχα στον δίσκο μου περίπου πενήντα χιλιάδες τέτοια κύτταρα, που είχαν προέλθει όλα από το αρχικό εκείνο κύτταρο που έβαλα στον πειραματικό δίσκο. Και ήταν όλα ίδια τα κύτταρα αυτά, μια που προήρχοντο από το ίδιο κύτταρο γονέα. Είχα λοιπόν πενήντα χιλιάδες ολόιδια εμβρυϊκά κύτταρα.

Στη συνέχεια όμως, πήρα μερικά από αυτά τα ολόιδια κύτταρα και τα έβαλα σε έναν άλλο πειραματικό δίσκο με διαφορετικό καλλιεργητικό υλικό. Άλλαξα δηλαδή το περιβάλλον μέσα στο οποίο αυτά μεγάλωναν και διαιρούντο. Άλλαξα λίγο την χημική σύσταση του περιβάλλοντος αυτού. Και διαπίστωσα με έκπληξη πως τα ολόιδια αυτά κύτταρα, ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο τα καλλιεργούσα, άλλοτε έφτιαχναν κύτταρα μυϊκά, άλλοτε οστικά, άλλοτε κύτταρα λίπους κ.λπ.

Το περιβάλλον δηλαδή, έκανε τα κύτταρα αυτά να διαφοροποιούνται σε κύτταρα διαφορετικού είδους.

Έμεινα λοιπόν με την πολύ σημαντική ερώτηση: τι είναι αυτό που καθορίζει την μοίρα ενός κυττάρου; Ήταν όλα πανομοιότυπα κύτταρα, με μόνη διαφορά την χημική σύσταση του υλικού μέσα στο οποίο καλλιεργήθηκαν. Με μόνη διαφορά δηλαδή το περιβάλλον τους. Αυτή η διαπίστωση οδήγησε στην επιστήμη της Επιγενετικής. Γιατί είδα πως τα σήματα που ελέγχουν την λειτουργία των γονιδίων των κυττάρων προέρχονται από το περιβάλλον και όχι από τα ίδια τα γονίδια !

Τα κύτταρά μας όμως δεν μπορούν να αντιληφθούν άμεσα το περιβάλλον τους, γι αυτό το νευρικό μας σύστημα συνδέει την αντίληψή μας του έξω κόσμου, μέσω των διαφόρων υποδοχέων, με τον εγκέφαλό μας. Ο εγκέφαλός μας στη συνέχεια, μεταφέρει τις πληροφορίες στα κύτταρά μας, και αυτές ελέγχουν τη λειτουργία των κυττάρων ώστε να είναι αυτή σε αρμονία με ό,τι συμβαίνει στο περιβάλλον.

Τα σήματα δηλαδή που κοντρολάρουν τη λειτουργία των κυττάρων βρίσκονται στο περιβάλλον και το νευρικό μας σύστημα βρίσκεται ανάμεσα σε αυτά και τα κύτταρά μας. Το ενδιαφέρον όμως είναι πως ο  εγκέφαλός μας δεν μεταφέρει απλώς σήματα. Κάνει κάτι πολύ σημαντικότερο. Ερμηνεύει τα σήματα αυτά σύμφωνα με την δική του αντίληψη και έτσι τα σήματα που μεταφέρει είναι αυτά της δικής του αντίληψης για τα πράγματα!

Δύο άνθρωποι δηλαδή μπορεί να βρίσκονται στο ίδιο ακριβώς περιβάλλον, και όμως η διαφορετική τους αντίληψη για τα πράγματα μπορεί να  κάνει το περιβάλλον αυτό να έχει τελείως διαφορετική επίδραση επάνω στην υγεία τους. Γιατί η αντίληψη είναι εκείνη που δημιουργεί συναισθήματα που μετατρέπονται σε χημικές ουσίες στον εγκέφαλο (στρες ή όχι στρες) και στη συνέχεια ελέγχει τα κύτταρά μας ελέγχοντας τη λειτουργία των γονιδίων.

Και έτσι ξέρουμε τώρα πια πως υπάρχει αυτή η σύνδεση νου-σώματος, την οποία αμφισβητούσαμε παλαιότερα και η οποία κατευθύνει την λειτουργία των κυττάρων μας και μέσα από αυτήν την υγεία του οργανισμού μας.

Ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Δεν βρίσκετε;