Ολιστική ή ενοποιημένη ιατρική/Εγκέφαλος (2)

Είμαστε ο εγκέφαλός μας ή μήπως βρισκόμαστε κάπου έξω από αυτόν;

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Τα στρες της ζωής οδηγούν τα γονίδιά μας σε αλλαγές που ευθύνονται για τα περισσότερα νοσήματα, ιδιαίτερα αυτά που ονομάζονται με ένα όνομα "αυτοάνοσα" και οφείλονται σε διαταραχή της λειτουργίας του ανοσοποιητικού μας συστήματος κάνοντάς το να στρέφεται εναντίον του ίδιου μας του οργανισμού.

Ένα τέτοιο σπάνιο νόσημα που καταστρέφει τον εγκέφαλο και δημιουργεί κρίσεις επιληψίας, από το οποίο έπασχε η μικρή τους κόρη, οδήγησε τους γονείς της (κάπου στην Αμερική) να δεχθούν να χειρουργηθεί το παιδί τους και να του αφαιρεθεί ολόκληρο το ημισφαίριο του εγκεφάλου που έπασχε, ώστε να απαλλαγεί το παιδί από τις συνεχείς επιληπτικές κρίσεις που το ταλαιπωρούσαν.

Η εγχείριση έγινε και θα έπρεπε σύμφωνα με όσα ξέρουμε μέχρι τώρα για την εγκεφαλική λειτουργία, το παιδί να μείνει παράλυτο στην αντίθετη, από το εγκεφαλικό ημισφαίριο που αφαιρέθηκε, μεριά. Ωστόσο, με εντατική άσκηση το κοριτσάκι μέσα σε 4 μόλις εβδομάδες κατάφερε να περπατήσει και να κινήσει κανονικά το παράλυτο πόδι του. Στον έλεγχο του εγκεφάλου που της έγινε, αποδείχθηκε πως τμήματα του άλλου ημισφαιρίου του εγκεφάλου είχαν αναλάβει την δουλειά που όφειλε να κάνει το ημισφαίριο που αφαιρέθηκε !!!

Στο τηλεοπτικό κανάλι Science μάλιστα τυχαία πριν λίγο καιρό είδα και την συνέχεια αυτής της ιστορίας. Η μικρή, σε μεγαλύτερη πια ηλικία, ασχολήθηκε με τον αθλητισμό, την κολύμβηση συγκεκριμένα. Παίροντας μέρος σε έναν αγώνα κολύμβησης για άτομα με ειδικές ανάγκες, (γιατί είχε μείνει παράλυτο το χέρι της) κέρδισε, και βγαίνοντας από την πισίνα όλο χαρά, πήγε να αγκαλιάσει την μητέρα της και τότε... το χέρι της κινήθηκε και αυτό και τυλίχθηκε στον λαιμό της μητέρας της!

Για το θέμα της νευροπλαστικότητας σας έχω μιλήσει και παλαιότερα. Μπορεί σε πολλούς αυτά να φαίνονται σαν παραμύθια επιστημονικής φαντασίας. Είναι όμως πια στις μέρες  μας παραδεκτό πως ο εγκέφαλός μας αλλάζει τόσο λειτουργικά όσο και δομικά, ανάλογα με την άσκηση που του κάνουμε. Γι αυτό και δεν πρέπει να απογοητεύεται κανείς, αλλά να έχει πίστη στις δυνάμεις του και να προσπαθεί να πετύχει αυτό που θέλει με επιμονή και υπομονή σε ότι αφορά την εγκεφαλική του λειτουργία.

Δεν μπορώ όμως να μην αναρωτιέμαι : Πού κρύβεται αυτό το "εγώ" που αποφασίζει να προσπαθήσει και να επιμένει; Βρίσκεται μήπως μέσα σε κάποιο κομματάκι του εγκεφάλου που απομένει μετά από τέτοιου είδους επεμβάσεις ή μήπως έξω από αυτόν, στο ενεργειακό πεδίο του σώματος που σύμφωνα με τις μέχρι τώρα επιστημονικές μας γνώσεις δημιουργείται από τα ενεργειακά πεδία του εγκεφάλου και της καρδιάς μας (και ίσως και από άλλα που δεν έχει ανακαλύψει ακόμη η δυτική επιστήμη);

Είναι ένα ερώτημα που θα παιδεύει για πολύ ακόμη, φοβάμαι, όσους από εμάς έχουμε αρχίσει να αναρωτιόμαστε, ή ακόμη πιθανότερο, ένα ερώτημα που θα το πάρουμε μαζί μας στο μεγάλο μας ταξείδι προς την Αλήθεια...