Ολιστική ή ενοποιημένη ιατρική (40)

Στρες και χαλάρωση        

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Σε αυτή την ιστοσελίδα, είναι πολλές και συχνές οι αναρτήσεις που αφορούν το στρες και την αντιμετώπισή του. Όπως πολλές φορές σας  έχω πει, όσο πιο πολύ ασχολούμαι με το θέμα, τόσο ανακαλύπτω πως πίσω από κάθε σχεδόν ασθένεια κρύβονται τα στρες της ζωής και η μη σωστή τους αντιμετώπιση.

Η κλασσική ιατρική που τόσα χρόνια υπηρετώ και μελετώ, συνειδητοποίησα πως κάνει το μεγάλο λάθος να κατηγοριοποιεί τα νοσήματα με βάση τα συμπτώματα, να τα ονοματίζει και να τα θεραπεύει όμοια σε όλους τους πάσχοντες, ενώ στην πραγματικότητα, κάθε ασθενής υποφέρει από κάποια συμπτώματα, επειδή έχει οδηγηθεί ο οργανισμός του σε βλάβη ενός ή περισσοτέρων οργάνων εξ αιτίας μιας βαθύτερης αιτίας, που δεν είναι πάντα όμοια σε κάθε ασθενή.
Η βαθύτερη αυτή αιτία δεν άφησε τα κύτταρά του να αντιμετωπίσουν (όπως πολύ καλά εκείνα ξέρουν) τον οποιονδήποτε εχθρό με τον οποίο ήρθαν αντιμέτωπα σε κάποια στιγμή και όπως προανέφερα, αυτή η αιτία δεν είναι πάντα η ίδια για κάθε ασθενή.

Η αδυναμία αυτή του οργανισμού να αντιμετωπίσει τους διάφορους εχθρούς, οφείλεται στην διάρκεια της αντίδρασης του στρες, όπως πολλές φορές σας έχω αναλύσει.  Όταν αυτή είναι μεγάλη, ανάλογα με τις αντοχές του κάθε οργανισμού, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε βλάβη κάποιου ή κάποιων οργάνων.  Κάτω από αυτές τις βλάβες, κρύβεται η υπερδιέγερση του συμπαθητικού νευρικού μας συστήματος.

Τα νεύρα που συνδέουν τα σπλάχνα μας με τον εγκέφαλό μας ονομάζονται «αυτόνομο νευρικό σύστημα» γιατί μέχρι τώρα πίστευε η ιατρική πως η λειτουργία τους είναι ανεξάρτητη από την θέλησή μας*. Αυτό το αυτόνομο νευρικό σύστημα, χωρίζεται σε «συμπαθητικό»  και «παρασυμπαθητικό». Το συμπαθητικό διεγείρεται από τις ορμόνες του στρες ενώ η λειτουργία του παρασυμπαθητικού συνδέεται με την ορμόνη οξυτοκίνη, την ορμόνη που σχετίζεται με τη χαλάρωση και τα συναισθήματα αγάπης και συμπόνιας.  

Όταν λοιπόν υπερτερεί η λειτουργία του συμπαθητικού νευρικού συστήματος ο οργανισμός βρίσκεται σε κατάσταση στρες, ενώ όταν υπερτερεί η λειτουργία του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος, βρίσκεται αυτός σε κατάσταση χαλάρωσης.

Η πρώτη οδηγεί σε ασθένειες, ενώ η δεύτερη σε ίαση.  Η φάση της υπερλειτουργίας του παρασυμπαθητικού συστήματος, είναι αυτή κατά τη διάρκεια της οποίας αποκαθίστανται ο βλάβες που το στρες έχει δημιουργήσει στον οργανισμό. Κατ’ αυτήν ο ρυθμός της καρδιάς χαμηλώνει, όπως και οι αναπνοές μας, το πεπτικό σύστημα ηρεμεί, αποκαθίσταται η έκκριση των ορμονών μας και η λειτουργία των αμυντικών συστημάτων του οργανισμού μας.

Στην κατάσταση αυτή βρίσκεται ο οργανισμός όποτε χαλαρώνουμε, αναπαυόμαστε ή κοιμόμαστε.

Όσο πιο συχνά λοιπόν βρίσκεται κανείς σε αυτή την κατάσταση, τόσο λιγότερες πιθανότητες έχει να νοσήσει, γιατί η σοφία του οργανισμού, μένοντας ανεπηρέαστη, επισκευάζει τις βλάβες και αποκαθιστά τις ισορροπίες.

Γι αυτό είναι απαραίτητος καθημερινά ο καλός ύπνος, και η συχνή άσκηση στη χαλάρωση.

Με αγάπη

*Τώρα ξέρουμε πως το επηρεάζουν τα συναισθήματά μας!