ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ (26)

Η αποδοχή της πραγματικότητας
                                        
Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Η αποδοχή της πραγματικότητας είναι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε στη παρούσα στιγμή, προκειμένου να μην χάνουμε άδικα την ενέργειά μας σε άσκοπα «γιατί;» και «αν», που χωρίς εμείς να το θέλουμε οδηγούν τον εγκέφαλό μας σε αναδρομές στο παρελθόν (υποσυνείδητο) προς εξεύρεση λύσης για την αντιμετώπιση του προβλήματος. 
Λύσης που, καθώς θα προέρχεται από τις εμπειρίες του παρελθόντος μας και όχι από την τωρινή λογική μας, (όπως σας έχω εξηγήσει στο εκπαιδευτικό βίντεο με τον τίτλο «μνήμη και υποσυνείδητο») πιθανότατα να μην είναι η καλύτερη για την περίπτωση.

Τι είναι καλύτερο λοιπόν να κάνουμε;

    1. Να ζούμε στο παρόν. Να δεχόμαστε τις καταστάσεις έτσι όπως ακριβώς είναι και όχι εξωραϊσμένες ή πολύ χειρότερες απ ότι στην πραγματικότητα είναι.

Βοηθάει πολύ σε αυτό η συχνή (καθημερινή) άσκηση στην χαλάρωση μέσω αυτοσυγκέντρωσης ώστε να είναι προετοιμασμένος ο νους μας να ζει στο παρόν και να μην αποσπάται σε διάφορες άλλες σκέψεις. Δεν έχει νόημα να αντιπαλεύουμε ένα ολόκληρο σύμπαν του οποίου τη λειτουργία είναι αδύνατον να αντιληφθεί ο μικρός μας εγκέφαλος.

   2. Να σκεφτόμαστε ήρεμα,  τι είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε στην προκειμένη περίπτωση τόσο για τον εαυτό μας όσο και για τους άλλους γύρω μας.

Όταν οι πράξεις μας ωφελούν μόνον εμάς προσωπικά, δημιουργούνται γύρω μας  αντιπαλότητες, που πιθανόν να εμποδίζουν το έργο μας. Αντίθετα όταν περισσότερα άτομα ωφελούνται από μία ενέργειά μας, χάρις στη δική τους βοήθεια (συνειδητή ή και ασυνείδητη –ενεργειακή-)  γίνεται ευκολότερη η εκπλήρωση του σκοπού μας.

Σας έχω ξαναμιλήσει για όλα αυτά σε προηγούμενη σχετική ανάρτησή μου, όμως γνωρίζω πως όσο περισσότερο τις ακούει και τις σκέφτεται κανείς, τόσο περισσότερο εντυπώνονται στο νου του οι απόψεις αυτές  περί ζωής, που ωφελούν την υγεία μας μειώνοντας τα στρες που οι συνθήκες δημιουργούν γύρω μας. Για να περάσουν όμως καινούργιες απόψεις τον φραγμό του RAS (του τμήματος εκείνου του εγκεφάλου μας που φρουρεί την πύλη προς το υποσυνείδητο) χρειάζεται να τις ακούει ξανά και ξανά κανείς, γι αυτό και εγώ βρίσκομαι εδώ τακτικά κοντά σας προσπαθώντας να σας τις θυμίζω.

Με αγάπη