Εκπαιδεύοντας από νωρίς τα παιδιά μπορεί να αλλάξει ο κόσμος...
Γεια σας φίλες και φίλοι μου
Γεια σας φίλες και φίλοι μου
 |
| Joyce Hesselberth |
Μια που πριν λίγο καιρό σας είχα μιλήσει για την σημασία που μπορεί να έχει στη ζωή τους η
έγκαιρη εκπαίδευση των παιδιών στην αντιμετώπιση του στρες, (κλικ εδώ για να
διαβάσετε το άρθρο), καθώς και για την ενσυναίσθηση (κλικ εδώ να διαβάσετε το σχετικό άρθρο), σκέφτηκα σήμερα να σας μιλήσω για ένα άλλο άρθρο που διάβασα
πρόσφατα και έχει να κάνει και πάλι με τα παιδιά και τη συμπεριφορά τους στη
ζωή.
Στο άρθρο αυτό, που δημοσίευσαν
οι New
York Times,
η συγγραφέας του (γιατρός Peri Klass)
συζητάει το ενδεχόμενο να γίνει ο κόσμος
μας πιο ανθρώπινος και πονετικός, εκπαιδεύοντας τα παιδιά από νωρίς στην
ενσυναίσθηση (empathy).
Όπως λέει η ίδια, ψυχολόγοι και
νευροβιολόγοι, ακόμη και οικονομολόγοι παγκοσμίως ενδιαφέρονται για το πώς
μπορεί να γίνουν οι άνθρωποι πιο συμπονετικοί και η κοινωνία μας καλύτερη και
πιο ανθρώπινη. Η ικανότητα λοιπόν να μπορεί κάποιος να συναισθάνεται τον πόνο
των άλλων και να τον νιώθει σαν δικό του, θα μπορούσε, σύμφωνα με την πιο πάνω
γιατρό, να οδηγεί σε πράξεις που να
ωφελούν άτομα, ομάδες ή και ολόκληρη την κοινωνία.
Ο Nancy Eisenberg,
καθηγητής ψυχολογίας στην Αμερική, που ασχολείται με το θέμα αυτό, λέει πως
μπορεί όμως η ταύτιση αυτή ένα προκαλεί τόσο πόνο σε κάποιον, που να τον οδηγεί
σε αποφυγή αυτού του ερεθίσματος. Το όλο θέμα, από την ενσυναίσθηση έως τη
φιλανθρωπία, είναι αρκετά πολύπλοκο, όπως λέει
ο πιο πάνω ψυχολόγος, και πρέπει να περιλαμβάνει εκτός από την ικανότητα
να συναισθάνεται κάποιος την ταλαιπωρία του άλλου, και την αίσθηση του εαυτού του
ως ξεχωριστή οντότητα με ιδιαίτερα αισθήματα, και την γνώση και κατανόηση της
αξίας της παροχής βοήθειας. Άλλως, η ενσυναίσθηση μπορεί να οδηγήσει σε
αποστροφή. Χρειάζεται δηλαδή σχετική εκπαίδευση.
Όπως σε άρθρο της στο Επιστημονικό Βήμα αναφέρει η
Αικατερίνη Κ. Φρατζή, διδάκτορας φιλοσοφίας , μία σειρά μελετών δείχνει ότι η
μέση παιδική ηλικία (7-12 ετών) είναι μία περίοδος «προ-κοινωνικής» όπως
ονομάζεται συμπεριφοράς, κατά την οποία υπάρχει αυξημένη προσοχή για συμμόρφωση
και διαμόρφωση θετικών στάσεων προς τους διαφορετικούς συνανθρώπους, σε σχέση
με την ώριμη ηλικία. Προκοινωνική δηλαδή συμπεριφορά είναι εκείνη που
εκδηλώνεται με εύνοια προς τους άλλους ανθρώπους.
Αυτή η προκοινωνική συμπεριφορά των παιδιών, που φαίνεται να
περιέχει την ενσυναίσθηση, είναι ένα σύνθετο φαινόμενο που επηρεάζεται και εξαρτάται
από πολλούς παράγοντες. Σχετίζεται αυτή τόσο με γενικά προσωπικά
χαρακτηριστικά, όσο και με συνθήκες του περιβάλλοντος. Ωστόσο όπως λέει η
συγγραφέας του άρθρου, χρησιμοποιώντας αυτή την προκοινωνική συμπεριφορά των
παιδιών σαν φορέα αλλαγής, θα μπορούσε επέλθει κοινωνική αλλαγή, με την
κατάλληλη πρωτοβάθμια εκπαίδευση …
Για να γίνει με λίγα λόγια η κοινωνία μας καλύτερη και πιο
ανθρώπινη, πρέπει να εκπαιδευτούν από νωρίς τα παιδιά στην αγάπη του πλησίον και σε μία παγκόσμια συνείδηση, όσο διαθέτουν ακόμη την
ενσυναίσθηση και δεν έχουν αλλοτριωθεί από την ανταγωνιστική κοινωνία μας.
Να κάτι λοιπόν που θα πρέπει να αποφασίσει η πολιτεία να βάλει από νωρίς στην εκπαίδευση
δημόσια και ιδιωτική, εκτός από την σωστή αντιμετώπιση του στρες που πρότεινα
σε προηγούμενο άρθρο μου. Την ενδυνάμωση της ενσυναίσθησης και την αλληλεγγύης. Πότε θα βρεθεί άραγε ποτέ πολιτικός να ασχοληθεί με τόσο σοβαρά θέματα σαν αυτά;
Με αγάπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου