Ο μυστικός κόσμος του κορμιού μας (18)

Νευροπεπτίδια: τα μόρια των συναισθημάτων (2η συνέχεια)
(Το πρώτο άρθρο μπορείτε να ξαναδείτε κάνοντας κλικ εδώ).

Από τις πρώτες έρευνες που έγιναν πριν από αρκετά χρόνια στον τομέα αυτό της ψυχονευροανοσολογίας, είναι αυτές που έγιναν σε φοιτητές την περίοδο των εξετάσεων.

Ξέροντας οι ερευνητές πως κατά την περίοδο των εξετάσεων αυξάνει το άγχος των φοιτητών, αποφάσισαν να μελετήσουν τις επιδράσεις που το αρνητικό αυτό συναίσθημα μπορούσε να έχει στο ανοσοποιητικό σύστημα των φοιτητών και να τις συγκρίνουν με αυτές άλλων φοιτητών που ασκούντο με ασκήσεις χαλάρωσης ή ύπνωσης.

Τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά.

Στις ομάδες της χαλάρωσης και της ύπνωσης, τα ΝΚ κύτταρα (λευκά αιμοσφαίρια που καταστρέφουν τα καρκινικά κύτταρα) είχαν πολύ καλύτερη λειτουργία κατά την περίοδο των εξετάσεων σε σύγκριση με τις ομάδες που δεν ασκούντο σε χαλάρωση ή ύπνωση.

Οι ερευνητές απέδειξαν μάλιστα, πως η χαλάρωση και η ύπνωση, ακόμη και προληπτικά δρούσαν θετικά στο ανοσοποιητικό. Οι φοιτητές δηλαδή που ασκούντο σε χαλάρωση ή ύπνωση στα διαστήματα ανάμεσα στις εξετάσεις είχαν πολύ μεγαλύτερο ποσοστό Τ-λεμφοκυττάρων κατά τις εξετάσεις  και το ποσοστό αυτό ήταν τόσο μεγαλύτερο όσο πιο συχνά οι φοιτητές ασκούντο σε χαλάρωση ή ύπνωση, πράγμα που εξασφάλιζε στους  φοιτητές αυτούς, μεγαλύτερη αντοχή στις λοιμώξεις.

Μία άλλη έρευνα που έγινε σε ασθματικά παιδιά πριν αρκετό καιρό στην Βενεζουέλα (1999), έδειξε πως στα παιδιά που έμαθαν να ασκούνται σε χαλάρωση και οραματισμούς διαχείρισης συναισθημάτων, βελτιώθηκε κατά πολύ η πνευμονική τους λειτουργία, είχαν πολύ λιγότερες κρίσεις άσθματος κατά την εξάμηνη περίοδο της έρευνας και χρειάστηκαν αυτά πολύ λιγότερα βρογχοδιασταλτικά από μία άλλη ομάδα παιδιών που απλά έπαιρναν τα φάρμακά τους (ομάδα ελέγχου) .

Σε μίαν άλλη τώρα έρευνα που έγινε σε άτομα που φρόντιζαν συγγενικά τους άτομα με νόσο Αλτσχάιμερ, βρήκαν οι ερευνητές πως η επούλωση τραύματος (μετά από πειραματικό ελαφρύ τραυματισμό του δέρματος) ήταν πολύ πιο αργή σε αυτούς απ’ ότι στα άτομα μιας ομάδας ελέγχου που δεν ασχολείτο με τέτοια στρεσογόνο κατάσταση.

Όλα τα πιο πάνω αποτελέσματα οφείλονται σε αλλαγές των κυττάρων του ανοσοποιητικού μας συστήματος, που γίνονται μέσω ερεθισμάτων που το λεγόμενο «αυτόνομο» νευρικό μας σύστημα στέλνει σε αυτά.Στα λευκά μας δηλαδή αιμοσφαίρια.

Έφτασε φίλες και φίλοι μου η εποχή που αυτό το νευρικό σύστημα που μαθαίναμε πριν λίγα χρόνια στην ιατρική σχολή πως λέγεται «αυτόνομο» επειδή  λειτουργεί έξω από την δική μας συνείδηση και δεν μπορούμε να το επηρεάσουμε, κάθε άλλο παρά αυτόνομο είναι.

Μπορεί να μην μπορούμε να το επηρεάσουμε λογικά, μπορούμε όμως, όπως αποδεικνύεται στις μέρες μας, να το επηρεάσουμε συναισθηματικά. Και αυτό με την σειρά του επηρεάζει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού μας. 
Τα νευροπεπτίδιά μας, όπως σας εξήγησα στο πρώτο άρθρο της σειράς (μπορείτε να το ξαναδείτε κάνοντας κλικ εδώ), είναι υπεύθυνα γι αυτή την επίδραση.

Δεν είναι καταπληκτικό, το πώς αλλάζουν οι απόψεις μας με τον καιρό, το πώς αλλάζει  η ιατρική; 

Συνεχίζεται

Πηγή: 
http://www.psy.vanderbilt.edu/courses/hon182/Trilling,_Jeffrey_Selections_from_Current_Literature_Psychoneuroimmunology_0318.pdf