ΛΙΠΟΣ ΚΑΙ ΛΕΠΤΙΝΗ (2)
Γεια σας φίλοι μου
Συνεχίζοντας την προηγούμενη κουβέντα μας για το λίπος και μία από τις ορμόνες του, την λεπτίνη, θα πρέπει να σας πω πως το θέμα αυτό του λίπους και της σημασίας του για τον οργανισμό, βρίσκεται υπό έρευνα και κάθε λίγο ανακαλύπτεται και κάποια καινούργια λειτουργία του. Αυτός ο ιστός, που πριν λίγα χρόνια θεωρούσαμε ικανό μόνον για να αποθηκεύει την περίσσεια ενέργειας του οργανισμού υπό μορφή λίπους, αποδείχτηκε πως είναι μάλλον ένα ενδοκρινικό όργανο και η καρδιά ενός πολύπλοκου δικτύου που επηρεάζει την ενεργειακή μας ομοιόσταση, τον μεταβολισμό του λίπους και της γλυκόζης, την αγγειακή λειτουργία, την ανοσολογική μας απάντηση και ακόμη και την αναπαραγωγή μας. Αυτές οι λειτουργίες του είναι άμεσα συνδεδεμένες με ορμόνες που επιδρούν επάνω στα λιποκύτταρα (σε ειδικούς υποδοχείς που αυτά διαθέτουν), όπως η ινσουλίνη, τα κορτικοειδή (κορτιζόνη) και οι κατεχολαμίνες (αδρεναλίνη) και διαταράσσονται όταν αλλάζει σημαντικά η μάζα του λιπώδους ιστού, είτε με τη μορφή της παχυσαρκίας είτε με τη μορφή της καχεξίας.
Συνεχώς ανακαλύπτονται καινούργιες ορμόνες που παράγονται εκεί και ερευνώνται στη συνέχεια οι λειτουργίες τους. Δεν νομίζω πως χρειάζεται να σας τις αναλύσω όλες, γιατί αυτό δεν έχει κανένα νόημα για τους μη γιατρούς, όμως κρίνω σκόπιμο να σας ενημερώσω για τα πιο σημαντικά από όσα μέχρι τώρα έχουν ανακαλυφθεί για αυτές.
Για τη λεπτίνη, ειδικότερα, που είναι η πρώτη ορμόνη του λιπώδους ιστού που ανακαλύφθηκε και πιστεύαμε μέχρι πρότινος πως είναι αποκλειστικά ένας ανορεξιογόνος παράγοντας, τώρα ξέρουμε πως επιδρά και σε πολλά άλλα όργανα που έχουν υποδοχείς για εκείνη, εκτός από το κεντρικό νευρικό μας σύστημα. Πολύ πρόσφατα μάλιστα έρευνες οδήγησαν στο συμπέρασμα πως κάποιοι οργανισμοί εμφανίζουν αντίσταση στην λεπτίνη (κάτι ανάλογο με την αντίσταση στην ινσουλίνη που οδηγεί σε σακχαρώδη διαβήτη). Η αντίσταση αυτή στη λεπτίνη, οδηγεί σε παχυσαρκία, με όλα τα αρνητικά της για τον οργανισμό αποτελέσματα.
Είναι δε ιδιαίτερα ενδιαφέρον το αποτέλεσμα μιας έρευνας που αφορά τη περιεκτικότητα σε λεπτίνη της διατροφής των νεογνών, ( το μητρικό γάλα περιέχει λεπτίνη). Σε αυτή παρατηρήθηκε πως νεογνά ποντικιών που τράφηκαν με γάλα πλούσιο σε λεπτίνη (χορηγήθηκε λεπτίνη σε χάπια στη μητέρα που θήλαζε) είχαν μεγαλύτερη ευαισθησία στη δράση της λεπτίνης στην ενήλικη ζωή τους με αποτέλεσμα να μη γίνονται παχύσαρκα.
Μέχρι τώρα σύμφωνα με τις έρευνες, η λεπτίνη φαίνεται να επηρεάζει αρνητικά :
Τον μεταβολισμό της γλυκόζης
Το καρδιαγγειακό σύστημα και τον εγκέφαλο
Τους νεφρούς και την αρτηριακή πίεση
Τα οστά και τους χόνδρους
Το αιμοποιητικό σύστημα και την πηκτικότητα του αίματος
Το ανοσοποιητικό σύστημα
Και τέλος, όπως πρόσφατες έρευνες υποστηρίζουν, συσχετίζεται με διάφορα είδη καρκίνων όπως του μαστού, του εντέρου, του προστάτη, της μήτρας και της χοληδόχου κύστεως.
Δεν είναι όπως βλέπετε φίλοι μου απλά θέμα αισθητικής η παχυσαρκία...
Συνεχίζεται
J Am Coll Cardiol. 2008; 52(15):1201-10 (ISSN: 1558-3597)
Exp Biol Med (Maywood). 2008; 233(6):708-20 (ISSN: 1535-3702)
Endocr Relat Cancer. 2006; 13(2):629-40 (ISSN: 1351-0088)
J Clin Pathol. 2007; 60(8):902-6 (ISSN: 0021-9746)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου