"Εκδίωξη" ή απλά "έξοδος" από τον παράδεισο;;;

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Λυπάμαι αν δυσαρεστηθούν κάποιοι ανάμεσά σας, αλλά θεωρώ πως οι προβληματισμοί πρέπει πάντα να μπαίνουν και να οδηγούν σε λύσεις ή συμπεράσματα, γιατί το «πίστευε και μη ερεύνα» μόνον όσους ασκούν εξουσία βολεύει. Όσους το ακολουθούν δίχως προβληματισμό, τους περιμένει ζωή γεμάτη φόβους και ενοχές, πράγμα που κάνει πολύ ευκολότερο το έργο κάθε εξουσίας…

Ο συμβολισμός του Αδάμ και την Εύας που τρώνε τον "απαγορευμένο" καρπό από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού και εκδιώκονται γι αυτό τον λόγο

από τον παράδεισο, πόσο σωστός νομίζετε πως είναι στην περιγραφή των προβλημάτων που αντιμετωπίζει  η ανθρωπότητα λόγω της απόκτησης συνείδησης και ελεύθερης βούλησης;

Ένας Θεός αγάπης είναι δυνατόν να εκδιώξει από τον παράδεισο αυτούς που δημιούργησε με αγάπη μόνο και μόνο γιατί έκαναν ένα παράπτωμα;;; Ήταν παράπτωμα ή απλά θέμα κατασκευής τους, αφού οι άνθρωποι φτιάχτηκαν "κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσην";

Μήπως ο μύθος έχει άλλο νόημα από αυτό που τα ιερατεία έχουν δώσει;

Η συνείδηση και η ελεύθερη βούληση που χαρακτηρίζει το ανθρώπινο είδος και το κάνει να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους ζωντανούς οργανισμούς είναι αυτό που περιγράφεται με την βρώση του καρπού του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού. Η ανθρωπότητα απέκτησε συνείδηση και σίγουρα αυτό δεν ήταν έξω από τη γνώση και θέληση ενός Θεού που δημιούργησε και δημιουργεί τα πάντα…

Είναι όμως γεγονός πως αυτή απόκτηση συνείδησης και ελεύθερης βούλησης έβγαλε την ανθρωπότητα από τη ζωή στον παράδεισο και την έβαλε στις δύσκολες μάχες του «εγώ» που δημιουργούν τις ταλαιπωρίες (κόλαση). Η ανθρωπότητα λόγω της ανάπτυξης συνείδησης και ελεύθερης βούλησης, μπορεί να θεωρείται η τελειότερη ζωή πάνω στον πλανήτη, ωστόσο για να πετύχει την επανείσοδό της στον παράδεισο του ΟΛΟΥ από τον οποίο εξέπεσε και να κλείσει ο κύκλος αυτής της δημιουργίας ζωής στον πλανήτη, πρέπει  να απαρνηθεί αυτό το «εγώ» που τόσα χρόνια εξέλιξης χρειάστηκαν για να αποκτήσει…

Πολύ δύσκολο το έργο αυτό… Χρειάζεται αγάπη και συμπόνοια ο κάθε άνθρωπος γιατί δεν είναι καθόλου εύκολο να κατανοήσει αυτός την πραγματική βάση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει και να μπορέσει έστω και λίγο να κοιτάξει προς τον παράδεισο που τον περιμένει κάπου εκεί μακριά. Και δυστυχώς αυτή είναι και η αιτία της συνεχιζόμενης αντίδρασης στρες που τον οδηγεί σε ασθένειες. Γιατί αυτή η πάλη της συνείδησης και της ελεύθερης βούλησής του με τα ένστικτά του, τον οδηγεί έξω από την αγέλη, δημιουργώντας τη πληθώρα των αρνητικών συναισθημάτων που τον παιδεύουν και τον αρρωσταίνουν...

Το ευχάριστο είναι πως ο παράδεισος του ΟΛΟΥ  υπάρχει. Κανείς δεν τον έχει αμφισβητήσει μέχρι τώρα. Άρα είναι θέμα χρόνου να το αντιληφθεί αυτό η ανθρωπότητα με τη συνείδηση που διαθέτει και να βρει τον τρόπο επιστροφής σ΄αυτόν, παρά τις προσπάθειες εκφοβισμού της  από τις διάφορες εξουσίες που προσπαθούν μ’ αυτόν τον εκφοβισμό να διατηρήσουν τα οφέλη τους .