Κατάθλιψη και ποιότητα ζωής

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Πρόσφατη  μελέτη σχετική με την κατάθλιψη και τη θεραπεία της με τα γνωστά "αντικαταθλιπτικά" φάρμακα, παραξένεψε πολύ με τα αποτελέσματά της τους ερευνητές. Διαπίστωσαν αυτοί πως η θεραπεία με τα αντικαταθλιπτικά δεν βελτιώνει τελικά σημαντικά την ποιότητα ζωής των πασχόντων, όπως περίμεναν.

"Συστήνουμε ακόμη στους καταθλιπτικούς ασθενείς να χρησιμοποιούν τα αντικαταθλιπτικά τους φάρμακα" αναφέρουν στην ανακοίνωση της μελέτης τους οι πιο πάνω ερευνητές, "αλλά

θα πρέπει μάλλον οι γιατροί τους να τους βοηθήσουν και με άλλους μη φαρμακευτικούς τρόπους, προκειμένου να έχουν ένα πρόσθετο βελτιωτικό αποτέλεσμα στη ποιότητα της ζωής τους". 

"Και θα χρειαστεί περισσότερη έρευνα", δήλωσαν, "προκειμένου να καλυφθεί το κενό της γνώσης που υπάρχει ανάμεσα στην επίδραση που έχουν οι μη φαρμακευτικές δράσεις στην ποιότητα της ζωής, τόσο μόνες τους όσο και σε συνδυασμό με αντικαταθλιπτικά φάρμακα"…

Η πολύχρονη ενασχόλησή μου με το στρες και τη σωστή του διαχείριση με έχει οδηγήσει εδώ και χρόνια στο συμπέρασμα πως η κατάθλιψη είναι ακραία κατάσταση στρες. Σύμφωνα με τους νευροβιολόγους, όποιον δρόμο νευρικό χρησιμοποιεί κάποιος πολύ, ο εγκέφαλος τον κάνει «λεωφόρο» με την έννοια, πως τα ερεθίσματα που έρχονται εκεί από το περιβάλλον περνούν όλο και πιο εύκολα από αυτόν τον δρόμο. Ενώ τον δρόμο που δεν χρησιμοποιεί συχνά κάποιος, ο εγκέφαλος τον "χορταριάζει", δηλαδή τον κλείνει σιγά-σιγά και όλο και πιο δύσκολα περνούν από αυτόν τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος. Αυτό είναι αποτέλεσμα της νευροπλαστικότητας. Της ικανότητας, δηλαδή, που έχει ο εγκέφαλος να αλλάζει δομικά και λειτουργικά ανάλογα με το πώς τον χρησιμοποιούμε.

Αν λοιπόν χρησιμοποιεί κάποιος τον δρόμο του στρες συχνά, ο δρόμος της χαράς (που οδηγεί στον κέντρο της ανταμοιβής του εγκεφάλου) κλείνει σιγά-σιγά μέχρι που τελικά καταργείται. Αυτή την ακραία κατάσταση στρες την βιώνει το άτομο σαν κατάθλιψη.

Οι μη φαρμακευτικές δράσεις στις οποίες αναφέρονται οι πιο πάνω ερευνητές λοιπόν, θα πρέπει, κατά την άποψή μου, να είναι πρακτικές ασκήσεις σταματήματος της αντίδρασης του στρες του οργανισμού. Υπάρχουν τέτοιες αρκετές, σας τις έχω εξηγήσει και στα βιβλία μου και στα βίντεο που έχω ανεβάσει στο κανάλι μου στο youtube.

Αν κάποιος συχνά και σταθερά σταματάει με κάποιο τρόπο την αντίδραση του στρες, αναγκαστικά τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος θα περάσουν από άλλο δρόμο, αφού η είσοδός τους στον εγκέφαλο μέσω των αισθήσεών μας δεν μπορεί να σταματήσει. Έτσι ο δρόμος που οδηγεί στο κέντρο της ανταμοιβής σιγά-σιγά θα γίνεται όλο και πιο άνετος και τα ερεθίσματα θα περνούν όλο και πιο εύκολα από αυτόν, κάνοντας το άτομο να νιώθει χαρά και ικανοποίηση.

Δυστυχώς τα αντικαθληπτικά φάρμακα δεν μπορούν να αλλάξουν την ψυχική διάθεση. Τα φάρμακα, ως ξένες χημικές ουσίες, λειτουργούν σαν στρες για τον οργανισμό, γι αυτό και δημιουργούν τόσες παρενέργειες. Η χορήγησή τους στην προκειμένη περίπτωση δηλαδή διαιωνίζει τον φαύλο κύκλο "στρες-κατάθλιψη", δυστυχώς.

Κατά την δική μου άποψη και εμπειρία, το συχνό σταμάτημα της αντίδρασης του στρες με απλούς και πρακτικούς τρόπους βοηθάει την βελτίωση της ποιότητας ζωής των καταθλιπτικών χωρίς τις παρενέργειες των φαρμάκων. Χρειάζεται όμως χρόνος, υπομονή και επιμονή για να αρχίσει ο πάσχων να απολαμβάνει το θαύμα της ζωής.

Με αγάπη