ΚΠΣ: ο ρόλος των εντερικού μικροβιώματος

 

Γεια σας φίλες και φίλοι

Η ιατρική αλλάζει με ταχύ ρυθμό, αλλά οι φαρμακευτικές εταιρείες ακολουθούν την αλλαγή από κοντά… Είναι επόμενο. Ο καθένας κοιτάει τα δικά του συμφέροντα…

Η τεχνολογική πρόοδος αλλάζει τις γνώσεις μας και βοηθάει στη καλύτερη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο δημιουργούνται τα διάφορα νοσήματα, γιατί μπορούμε όλο και περισσότερο να διεισδύουμε σε μηχανισμούς βιολογικούς που μέχρι τώρα ήταν αδύνατον να παρατηρήσουμε.

Όλα δείχνουν πια χωρίς καμία αμφιβολία πως ο οργανισμός είναι μία ενιαία οντότητα στην οποία κάθε μικρή διαταραχή επηρεάζει το σύνολό της λειτουργίας της. Κάθε φάρμακο, από όσα υπάρχουν ήδη σήμερα,

αλλά και όσα πρόκειται να δημιουργηθούν στο μέλλον, βοηθάει στη μείωση των συμπτωμάτων του ασθενούς, όχι στην «θεραπεία» του. Γιατί θεραπεία δεν μπορεί να υπάρξει, αν δεν απαλειφθεί το αίτιο που οδήγησε στη νόσο. Και το αίτιο αυτό, αν δεν είναι περιβαλλοντικό (ώστε να το αποφύγει κάποιος) είναι συναισθηματικό και σαν τέτοιο χρειάζεται πολλή εσωτερική δουλειά για να αντιμετωπισθεί με επιτυχία.

Αιτία που δημιούργησε τις πιο πάνω σκέψεις ήταν κάποιες πρόσφατα δημοσιευμένες έρευνες σχετικό με την δημιουργία της γνωστής νόσου MS (Κατά Πλάκας Σκλήρυνση). Στις έρευνες αυτές διαπιστώθηκε πως τα μικρόβια του εντέρου (για τα οποία σας έχω μιλήσει σε παλαιότερα άρθρα μου) παίζουν σημαντικό ρόλο στη δημιουργία της νόσου…

Διαπιστώθηκε πως πλασματοκύτταρα (είδος λευκών αιμοσφαιρίων που παράγουν αντισώματα) στο έντερο, διεγειρόμενα από τα μικρόβια που ζουν εκεί, παράγουν IgA αντισώματα τα οποία μεταφερόμενα στον εγκέφαλο μειώνουν την φλεγμονή που υπάρχει εκεί στην νόσο MS.

Άλλοι ερευνητές ανακάλυψαν στα κόπρανα ποντικιών και ανθρώπων που πάσχουν από MS μία ουσία (microRNA που ονομάζεται miR-30d) η οποία μπορεί να προστατέψει από την νόσο γιατί ευνοεί την ανάπτυξη ενός αντιφλεγμονώδους βακτηρίου που ονομάζεται Akkermansia muciniphila.

Οι πιο πάνω ανακαλύψεις δείχνουν πως ο οργανισμός έχει έτοιμη την αντιμετώπιση της νόσου (όπως συμβαίνει για κάθε νόσο, κατά την άποψή μου), αλλά σε όσους πάσχουν από αυτήν, κάτι εμποδίζει τη σωστή τους δράση. Και αυτό το κάτι, δεν είναι άλλο από την αντίδραση του στρες του οργανισμού, όταν αυτή διαρκεί περισσότερο από όσο εκείνος αντέχει…

Άλλοι ερευνητές διαπίστωσαν πρόσφατα πως κάποια άλλα λευκά αιμοσφαίρια (που ονομάζονται CD4+ T βοηθητικά λεμφοκύτταρα) παράγουν κάποιες φλεγμονώδεις ουσίες (IL-17A and IL-17F) οι οποίες ευθύνονται για την φλεγμονή που δημιουργείται στον εγκέφαλο κατά την νόσο MS. Με βάση αυτή την ανακάλυψη, οδηγούνται τώρα στην προσπάθεια να βρουν φάρμακα που θα σταματούν την δράση αυτών των φλεγμονωδών ουσιών…

Η φλεγμονή που παράγεται από τα διάφορα λευκά αιμοσφαίρια στον οργανισμό, δεν γίνεται βέβαια για να τον βλάψει, αλλά για να τον προστατέψει από εξωτερικούς εχθρούς, όπως τα μικρόβια που μπορεί να μολύνουν μία πληγή που προέρχεται από μία πάλη με κάποιον εχθρό… Γιατί η αντίδραση του στρες αυτόν τον ρόλο παίζει στον οργανισμό. Τον δυναμώνει για να παλέψει με τον εχθρό του και τον προστατεύει από πιθανή βλάβη κατά την πάλη αυτή.

Η αντίδραση αυτή δημιουργήθηκε στα θηλαστικά, για να μπορούν να παλέψουν αυτά με τους εχθρούς τους ή να έχουν την δύναμη να τρέξουν μακριά τους να γλυτώσουν. Στον άνθρωπο όμως δυστυχώς, που οι πιο σημαντικοί εχθροί του δεν είναι τα άγρια θηρία αλλά τα δικά του αρνητικά συναισθήματα, αυτή η αντίδραση οδηγεί τον οργανισμό του σε προβλήματα, όταν διαρκεί περισσότερο από όσο εκείνος αντέχει.

Αυτό είναι πια γενικά παραδεκτό, πως δηλαδή, το 90-95% των γνωστών νοσημάτων οφείλεται σε αυτή την αντίδραση. Ωστόσο πολύ λίγα γίνονται ακόμη παγκόσμια προς αυτή τη κατεύθυνση, γιατί δυστυχώς, αυτή η αντιμετώπιση δεν οδηγεί στην δημιουργία φαρμάκου, και κατ΄ επέκταση «οικονομικού κέρδους»…

Με αγάπη