Τα γονίδια της κατάθλιψης

 Γεια σας φίλες και φίλοι

Έχω πραγματικά εντυπωσιαστεί με τις έρευνες που βλέπω να δημοσιεύονται σε έγκυρα ιατρικά και μη περιοδικά, και τους επιστήμονες που ασχολούνται με αυτές αφιερώνοντας ώρες από τη ζωή τους.

Στα δικά μου μάτια φαντάζουν σαν σενάρια θεάτρου παραλόγου, ωστόσο πολλοί είναι αυτοί που τις εμπιστεύονται και τις θεωρούν σημαντικές. 200 επιστήμονες, διάβασα σχετικά πρόσφατα, πως ασχολήθηκαν με την έρευνα των γονιδίων

ατόμων με σοβαρή κατάθλιψη, προσπαθώντας να εξιχνιάσουν την γονιδιακή προέλευση της ασθένειας, με σκοπό όχι μόνον την καλύτερη κατανόησή της αλλά και την ανακάλυψη φαρμάκων για την θεραπεία της.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε πριν δύο χρόνια στο nature genetics και οι συγγραφείς αναφέρουν πως γνωρίζουν ότι πολλές εμπειρίες της ζωής συμμετέχουν στην εμφάνιση της κατάθλιψης, αλλά η αναγνώριση των γενετικών παραγόντων πιστεύουν πως ανοίγει καινούργιες πόρτες προς τους  βιολογικούς δρόμους.

Εδώ είναι που διακρίνω το θέατρο του παραλόγου που σας έλεγα πιο πάνω. Έψαξαν να βρουν γονίδια τα οποία να συνδέονται με την νόσο. Και τα γονίδια που βρήκαν, όπως λένε, είδαν να υπάρχουν και σε άλλα ψυχιατρικά νοσήματα, όπως η διπολική διαταραχή και η σχιζοφρένεια. Και αυτό που τους φάνηκε περίεργο όπως λένε οι ίδιοι είναι ότι ίδια γονίδια βρέθηκε να υπάρχουν και στη παχυσαρκία, την κόπωση και την νύστα κατά τη διάρκεια της ημέρας… Καταστάσεις που όλες συνδέονται με παρατεταμένη αντίδραση στρες του οργανισμού.

Δεν είμαι πανεπιστημιακή, δεν συμμετέχω σε παρόμοιες έρευνες. Διαθέτω όμως μία συνηθισμένη λογική και παρακολουθώ με αμείωτο ενδιαφέρον όλες τις επιστημονικές εξελίξεις που σχετίζονται με την ιατρική. Η νέα επιστήμη της επιγενετικής, νομίζω πως είναι αυτή που θα αλλάξει σιγά-σιγά την ιατρική και θα την οδηγήσει σε άλλα θεραπευτικά μονοπάτια. Η επιστήμη, δηλαδή, η οποία ασχολείται με τις λειτουργικές αλλαγές των γονιδίων που οφείλονται σε παράγοντες που επηρεάζουν το περιβάλλον των κυττάρων.

Το αν έχει, δηλαδή, κάποιος ένα γονίδιο, δεν σημαίνει απαραίτητα πως το γονίδιο αυτό είναι ενεργό και λειτουργικό. Η λειτουργία του εξαρτάται από τα μηνύματα που φτάνουν στο κύτταρο από το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται αυτό. Άλλωστε κάθε γονίδιο ξέρουμε πως έχει περίπου 30.000 διαφορετικούς τρόπους να εκφράζεται και για να δοθεί μία εντολή από αυτό προς το κύτταρο, χρειάζεται να συνεργαστούν πολλά γονίδια…  

Το να έχει λοιπόν κάποιος ένα γονίδιο, μπορεί να τον κάνει περισσότερο ευάλωτο σε κάποιες ασθένειες, δεν σημαίνει όμως πως θα τις εμφανίσει υποχρεωτικά αυτές στη ζωή του. Το αν θα τις εμφανίσει ή όχι εξαρτάται από τον τρόπο ζωής και σκέψης του, που δημιουργούν χημικές αλλαγές τέτοιες στο περιβάλλον των κυττάρων (μεσοκυττάριο υγρό) ώστε να ωθήσουν τα γονίδιά του σε έκφραση ή σιωπή. Οι έρευνες του γνωστού βιολόγου της εποχής μας Bruce Lipton με τα καρκινικά κύτταρα το έχουν αποδείξει αυτό εδώ και κάποια χρόνια. 

Προσέξτε τον τρόπο ζωής και σκέψης σας, λοιπόν, φίλες και φίλοι μου. Τραφείτε υγιεινά χωρίς υπερβολές, ασκηθείτε, μάθετε να χαλαρώνετε και να διαχειρίζεστε τα συναισθήματά σας και να είστε βέβαιοι πως τα γονίδιά σας, όπως και αν τα έχετε κληρονομήσει, θα σας χαρίσουν υγεία και μακροημέρευση, γιατί θα έχετε χαρίσει στα κύτταρά σας ένα υγιεινό περιβάλλον για να ζουν.

Με αγάπη