Η άδολη αγάπη

Γεια σας φίλες και φίλοι

Πριν λίγα χρόνια (2011) τέτοιες ημέρες γιορτινές είχα γράψει αυτό το άρθρο. Πρόσφατα το θυμήθηκα ξανά, καθώς μιλούσα στους εργαζόμενους στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της Κέρκυρας σε ένα σεμινάριο για το στρες και σκέφτηκα πως θα ήταν καλό να το θύμιζα και σε σας μαζί με τις καλύτερες ευχές μου σε όλες και όλους για υγεία και ευημερία. 

Τι είναι "αγάπη";

Γεια σας και χρόνια πολλά και καλά σε όλες και όλους.

Εύχομαι αυτές τις γιορτές, επειδή οι συνθήκες γύρω μας έχουν πολύ αλλάξει και πολλών ανθρώπων οι ζωές έχουν γίνει δυσκολότερες, αντί οι σκέψεις μας να μείνουν στο επιφανειακό επίπεδο των υλικών δώρων που θα πάρουμε ή θα δώσουμε και στα οικονομικά προβλήματα που αυτές οι σκέψεις μας θυμίζουν, να πάμε όλοι λίγο παραπέρα.

Να σκεφθούμε πως υπάρχει ένα μεγάλο δώρο που μπορούμε να χαρίζουμε απλόχερα χωρίς να ξοδεύουμε χρήματα και αυτό το δώρο λέγεται «αγάπη».

Τετριμμένο…. Θα μου πείτε. Και όμως δεν είναι. Η έννοια της αγάπης είναι κάτι που εμένα προσωπικά με έχει παιδέψει αρκετά, γι αυτό και αποφάσισα να σας κάνω αυτή την σχετική κουβέντα σήμερα.

Πριν από ένα χρόνο, σε κάποια συζήτηση που είχαμε με κάποιες φίλες  περί θρησκειών και συναισθημάτων, μια ηλικιωμένη φίλη, πετάχτηκε και είπε ξαφνικά:

-          Τι είναι πια αυτή η άδολη αγάπη για την οποία όλοι μιλάνε; Γιατί αναφέρονται σε αυτήν όλες οι θρησκείες;
Πώς το εννοούν πως ο Θεός είναι αγάπη όταν τόσα στραβά συμβαίνουν στον κόσμο;

Η συζήτηση μετά από αυτή την ερώτηση όπως ήταν φυσικό φούντωσε, χωρίς όμως να καταλήξουμε σε κανένα συμπέρασμα, όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες συζητήσεις.

Από τότε η έννοια της αγάπης που υπάρχει στη βάση όλων των θρησκειών, παιδεύει το μυαλό μου αρκετά συχνά. Κατέληξα πως δεν πρέπει να συνδέουμε την έννοιά της με την αγάπη που τρέφουμε για τα παιδιά μας ή για άλλα σημαντικά για εμάς πρόσωπα ή και ζώα ή ακόμη και φυτά.  Μέσα σε αυτή την αγάπη κρύβεται κάποια ιδιοτέλεια. Θέλουμε αυτά τα πρόσωπα(ή τα ζώα ή τα φυτά) δίπλα μας, γύρω μας, γιατί η παρουσία τους μας κάνει να νιώθουμε καλά, άρα αυτό το συναίσθημα δεν είναι άδολη αγάπη.  

Τι λοιπόν μπορεί να αντιπροσωπεύει στην ζωή την άδολη, απόλυτα ανιδιοτελή αγάπη;...

Πριν λίγες μέρες, καθώς κοιτούσα αφηρημένη μέσα από τα τζάμια τη βροχή να πέφτει στον κήπο και σκεφτόμουν πως πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, αλλά πως είμαι πια πολύ μεγάλη για να με ενδιαφέρουν οι βιτρίνες με τα ψεύτικα χιονισμένα δέντρα, τις φάτνες και τα στολίδια, ένιωσα ξαφνικά τον συμβολισμό του Θείου βρέφους και η καρδιά μου σκίρτησε από χαρά! Αυτό ήταν…. Αυτή είναι η έννοια της άδολης αγάπης…. Το βρέφος που όλοι κρύβουμε μέσα μας.

Μπορείτε να φανταστείτε τίποτα πιο αγαπησιάρικο από ένα βρέφος είτε αφορά άνθρωπο είτε ζώο; Ότι και να κάνετε σε ένα βρέφος, αυτό το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να κλάψει ή να γελάσει και να απλώσει τα χεράκια του να σας αγκαλιάσει, ακόμη και αν προηγουμένως εσείς οι ίδιοι το κακοποιήσατε!... Αυτή είναι άδολη αγάπη…

Γεννιόμαστε όλοι έτσι. Γεννιόμαστε σαν καθαρή άδολη αγάπη. Αυτό είναι το Θεϊκό μας κομμάτι. Και στη συνέχεια η κοινωνία που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε  μεγαλώνοντας, σκεπάζει αυτή την αγάπη με στρώματα αρνητικών συναισθημάτων που το ένα πάνω στο άλλο (ανάλογα με τις συνθήκες που ζει κανείς) σαν τα φύλλα του κρεμμυδιού κρύβουν βαθιά την αγάπη αυτή που είναι η πραγματική μας φύση. Γι αυτό και όλοι μας στη συνέχεια ψάχνουμε την αγάπη σε όλη μας τη ζωή και γραπωνόμαστε μάταια από πρόσωπα και πράγματα για να νιώσουμε ευτυχία.

Γιατί έχουμε ξεχάσει πως την αγάπη την έχουμε μέσα μας. Είναι η πραγματική μας φύση και είναι η πραγματική φύση και αυτών που μισούμε, ακόμη και αυτών που εγκληματούν κάποια στιγμή (!...).

Η πραγματική μας φύση είναι η άδολη αγάπη. Όλοι, ακόμη και οι εγκληματίες γεννήθηκαν σαν αγαπησιάρικα μωρά κάποτε. Αν όλα και όλοι γύρω τους συνέχιζαν να τους δίνουν αγάπη σίγουρα θα είχε μια άλλη εξέλιξη η ζωή τους.

Μην είμαστε λοιπόν πολύ σκληροί με τους άλλους αλλά και με τον εαυτό μας.  Με την ευκαιρία των Χριστουγέννων εφέτος, ας αρχίσουμε να βλέπουμε τον συμβολισμό του Θείου βρέφους  βαθιά μέσα μας, καθώς και μέσα σε κάθε φίλο αλλά και εχθρό μας.

Είμαι βέβαιη πως η συμπεριφορά μας θα αλλάξει σιγά-σιγά, θα γίνουμε πιο ανεκτικοί, πιο δεκτικοί στην διαφορετικότητα, πιο συμπονετικοί και θα συντονιστούμε με το αγαπησιάρικο μωρό που κρύβουμε βαθιά μέσα στη καρδιά μας. Αυτό θα κάνει αυτή την καρδιά  να λειτουργεί πολύ πιο αρμονικά (coherent) όπως έχουν πρόσφατες επιστημονικές έρευνες διαπιστώσει (το έχουμε πολλές φορές πει αυτό σε τούτην εδώ τη στήλη), πράγμα που θα μας χαρίσει υγεία και ευτυχία.

Σας εύχομαι ολόψυχα εφέτος ο συμβολισμός της γέννησης τους Θείου βρέφους να γίνει για όλες και όλους η αρχή μιας άλλης αντίληψης για την ζωή και τις ανθρώπινες σχέσεις που θα σας οδηγήσει σε υγεία και ευτυχία.
Με αγάπη κι από εμένα για εσάς