Τι τρώμε και γιατί...

Γεια σας φίλες και φίλοι
Η σωστή και ολοκληρωμένη αντιμετώπιση των απειλών της ζωής (stressors*) που οδηγεί στην αντίδραση του στρες του οργανισμού, για την οποία επιμένω να σας μιλάω τόσο συχνά και εδώ στην ιστοσελίδα μου, όσο και στα βιβλία μου και στο κανάλι μου στο youtube, γνωρίζω πως δεν είναι εύκολη υπόθεση.

Όσο και αν τις διαβάζει ή τις ακούει κάποιος αυτές τις συμβουλές, εύκολα δεν τις
ακολουθεί στη ζωή του. Αυτό συμβαίνει γιατί η ζωή στην καταναλωτική κοινωνία μας έχει τελείως ξεφύγει από τα πρότυπα της σωστής διαβίωσης και καθοδηγείται από τις κερδοσκοπικές ανάγκες του καθενός. Τα πρότυπα διατροφής και ζωής γενικότερα έχουν ξεφύγει κατά πολύ από αυτά που βοηθούν την υγεία.

Το εύκολο φαγητό με σάντουιτς από ψωμιά λευκά, αφράτα, που περιέχουν ζάχαρη,   τα τηγανητά φαγητά (ψάρια, κοτόπουλα ή πατάτες με λάδια κακής ποιότητας) που σερβίρονται στα διάφορα fast food μαγαζιά, τα ζεσταμένα στα μικροκύματα προμαγειρεμένα φαγητά στα οποία καταφεύγουν πολλοί στα σπίτια τους και σερβίρονται, δυστυχώς, και σε πολλά εστιατόρια στην εποχή μας, όλα είναι καταστροφικά για την υγεία, αποτελούν όμως μια γρήγορη και εύκολη λύση φαγητού για πολλούς.

Το άσχημο είναι πως όσο συνηθίζουμε σε αυτές τις γεύσεις (λιπαρά, ζάχαρη, αλάτι) τόσο περισσότερο αναγκαίες τις θεωρούμε στη διατροφή μας και τόσο απομακρυνόμαστε από τις υγιεινές τροφές, όπως είναι οι ωμές σαλάτες, τα λαχανικά, τα όσπρια και τα φρούτα. Χρειάζεται προσπάθεια, τελικά, να τραφεί κάποιος σωστά στην εποχή μας…

Υπάρχουν τόσα πολλά έτοιμα φαγητά, σε διάφορες συσκευασίες, στα ράφια των σούπερ μάρκετ, που χάνει κάποιος τον νου του. Το τραγικό (κυριολεκτώ) είναι πως είναι ελεύθερος ο καθένας να φτιάχνει ένα προϊόν, να το συσκευάζει και να το προωθεί στην αγορά, με μόνη υποχρέωση να αναγράφει επάνω στη συσκευασία τα συστατικά που περιέχει… 

Έτσι μπορεί ο καθένας να χρησιμοποιεί υλικά που είναι αποδεδειγμένα βλαβερά για την υγεία, αρκεί να το καταγράφει αυτό στην ετικέτα του προϊόντος! Πέφτει δηλαδή στον καταναλωτή η ευθύνη να ελέγχει τι πάει να βάλει στο στόμα του… Πόσοι όμως το κάνουν; Πόσοι γνωρίζουν πως τα προϊόντα που βρίσκουν στα ράφια των καταστημάτων τροφίμων μπορεί να περιέχουν ουσίες βλαβερές για την υγεία τους; Και ποιοι γνωρίζουν τις ουσίες αυτές, ώστε να τις αποφύγουν;

Υπάρχει και κάτι ακόμη πιο τραγικό. Το ότι προκειμένου να αναγραφεί μία ουσία στην συσκευασία του προϊόντος πρέπει η ποσότητά της στο συγκεκριμένο προϊόν να είναι περισσότερη από κάποια όρια… Αυτό οδηγεί στο να μην αναγράφονται καθόλου στις συσκευασίες νεότερες χημικές γλυκαντικές ουσίες πολύ δυνατές, από τις οποίες χρειάζεται πολύ μικρή ποσότητα για να αποκτήσει την επιθυμητή γλυκιά γεύση το προϊόν… Έτσι τις καταναλώνουμε, όσο βλαβερές και αν είναι για την υγεία, με την πίστη μάλιστα πως καταναλώνουμε κάτι πολύ υγιεινό, αφού δηλώνεται στην ετικέτα του προϊόντος  πως αυτό «δεν περιέχει ζάχαρη»…

Ποιος είναι υπεύθυνος γι αυτό; Ο αδαής καταναλωτής;

Το κέρδος έχει πραγματικά γίνει εφιάλτης στη ζωή μας. Όλοι το επιδιώκουν, χωρίς να τηρείται, δυστυχώς, ο χρυσός κανόνας που λέει «να κάνεις πάντα ότι είναι καλύτερο για σένα και για τους άλλους» (Μιγκουελ Ρουιζ «Οι τέσσερες συμφωνίες»)…

Σε ένα μικρό βιβλιαράκι  (James Allen «As a man thinketh» ) διάβασα, όμως, και θέλω να μοιραστώ μαζί σας, το εξής: «η αλλαγή της διατροφής δεν θα βοηθήσει κάποιον που δεν θα αλλάξει τις σκέψεις του. Όταν κάποιος κάνει τις σκέψεις του αγνές, δεν επιθυμεί πλέον μη αγνές τροφές. Οι καθαρές σκέψεις κάνουν καθαρές συνήθειες»…

Το πιστεύω και εγώ πολύ αυτό και το έχω διαπιστώσει προσωπικά. Γι αυτό και έχω καταλήξει στο συμπέρασμα, πως από όλες τους τρόπους διαχείρισης του στρες της ζωής, σημαντικότεροι είναι τελικά, η χαλάρωση και η διαχείριση των συναισθημάτων. Όσο περισσότερο ασχολείται με αυτά κάποιος, τόσο ευκολότερα αλλάζει συνήθειες διατροφικές, αρχίζει να ασκείται και αποζητάει τη συντροφιά της φύσης... Οδηγείται, δηλαδή, τελικά στην ολοκληρωμένη διαχείριση του στρες.

Με αγάπη

* Αυτά τα stressors που οδηγούν στην αντίδραση του στρες (αντίδραση μάχης ή φυγής, των θηλαστικών) τον οργανισμό, τα αποκαλούμε τώρα εν συντομία "στρες". Έτσι η λέξη "στρες" έχει ταυτιστεί με τις "απειλές", όπως πολλές φορές σας έχω πει.