Οι εθισμοί και η απαλλαγή από αυτούς (52)

Σε ένα προηγούμενο άρθρο μου, είχα μιλήσει για τους λόγους που οδηγούν στην πολυφαγία και την παχυσαρκία. Και είχα αναλύσει τον σημαντικό ρόλο που παίζουν σε αυτή την περίπτωση τα στρες της ζωής. 

Με την σημερινή  μου ανάρτηση, θα ήθελα να πάω το θέμα αυτό λίγο πάρα πέρα και να το συνδέσω με τα υπόλοιπα είδη εθισμών.

Το σώμα, λοιπόν, αυτό, που θεωρούμε «εαυτό» μας, ανήκει στον υλικό κόσμο. Ζει
και λειτουργεί με τον νόμο της δυαδικότητας, όπως κάθε τι υλικό. Όλα στον υλικό κόσμο λειτουργούν με δυαδικότητα. Κακό–καλό, ωραίο-άσχημο, αρσενικό-θηλυκό κ.λπ. Έτσι λειτουργεί η ύλη.

Το σώμα μας λοιπόν, το υλικό, αισθάνεται πότε δυσαρέσκεια (αρνητικά συναισθήματα -στρες-) και πότε ευχαρίστηση (θετικά συναισθήματα). Και όπως είναι απόλυτα φυσικό, αποζητά την ευχαρίστηση, αφού σε αυτή την κατάσταση νιώθει καλύτερα.

Όσο πιο πολλή δυσαρέσκεια βιώνει ή έχει βιώσει στην παιδική,  βρεφική, εμβρυϊκή ή και ακόμη νεαρότερη (μέσα από τα γονίδια των γονέων και προγόνων του) ηλικία, τόσο πιο πολλή ανάγκη για ευχαρίστηση έχει στην μετέπειτα ζωή του, προκειμένου να ισορροπήσει.

Την ευχαρίστηση, βέβαια, το υλικό μας σώμα, μπορεί να την νιώσει μέσα από τις αισθήσεις του. Τα όμορφα λόγια και η ωραία μουσική του προσφέρουν ευχαρίστηση μέσα από την ακοή του. Οι όμορφες εικόνες της φύσης ή των καλλιτεχνικών κατασκευών, των ενδυμάτων κ.λπ, μέσα από την όρασή του. Τα νόστιμα φαγητά και γλυκά, μέσα από την γεύση του. Τα χάδια και οι αγκαλιές, μέσα από την αφή του. Η ευωδιές λουλουδιών, ή οι οσμές φαγητών ή αγαπημένων προσώπων, μέσα από την όσφρησή του.

Ευχαρίστηση σημαίνει υλική κατάσταση που ισορροπεί στον οργανισμό τις διαταραχές της λειτουργίας του, που δημιουργούνται από τις δυσάρεστες καταστάσεις  που εκείνος βιώνει.

Εάν οι δυσάρεστες καταστάσεις είναι πολλές και το άτομο δεν έχει αναπτυχθεί αρκετά πνευματικά, ώστε να είναι σε θέση να τις δει από άλλη οπτική γωνία, να τις μετουσιώσει σε εκπαιδευτικές εμπειρίες, να κατανοήσει την ανθρώπινη υλική υπόσταση που έχει οδηγήσει σε αυτές και να απαλλαγεί από τα αισθήματα δυσαρέσκειας που αυτές του προκαλούν, τότε θα οδηγηθεί αυτό σε εθισμούς…

Οι εξαρτήσεις από ουσίες, τσιγάρο, αλκοόλ, τζόγο, πολυφαγία, κατά την άποψή μου, οφείλονται στην ανάγκη του ατόμου να εισπράξει ευχαρίστηση στο υλικό επίπεδο. Όσο λιγότερο έχει γνωρίσει το άτομο την πνευματική του φύση, τόσο περισσότερο ευάλωτο είναι στους εθισμούς.

Γιατί τα συναισθήματα, θετικά και αρνητικά, δημιουργούνται από τις σκέψεις μας, στο υλικό μας κορμί και το διαμορφώνουν αναλόγως, με τις ορμόνες που παράγονται στον οργανισμό. Δεν γίνεται, όσο και αν προσπαθήσουμε, να νιώθουμε μόνον το ένα είδος από τα δύο.  Αυτά πάντα θα εναλλάσσονται, γιατί στην ύλη, βασιλεύει η δυαδικότητα.

Το θέμα λοιπόν δεν είναι να μην νιώθει κάποιος αρνητικά συναισθήματα. Δεν πρέπει να ντρέπεται γι αυτά και να νιώθει ενοχές, αλλά αντίθετα να τα αποδέχεται, όταν τα νιώθει, να τα αναγνωρίζει σαν κομμάτι της υλικής του υπόστασης και να προσπαθεί να κατανοήσει την πηγή τους. Τις σκέψεις, δηλαδή, που κρύβονται από πίσω τους.

Με τον τρόπο αυτό, η δυσαρέσκεια που αυτά του αφήνουν μειώνεται κατά πολύ και μαζί με αυτήν και οι ανάγκες του σώματος για ευχαρίστηση, σε υλικό επίπεδο, κάνοντας έτσι ευκολότερη την απαλλαγή από εθισμούς.

Συγχρόνως, η αναζήτηση της επαφής του ανθρώπου με την πνευματική του φύση, μέσα από διάφορα μονοπάτια (όποια ταιριάζουν στον καθένα), οδηγεί σε ισορροπία τον οργανισμό μέσα από την ευδαιμονία (άδολη ή συμπαντική αγάπη) που χαρίζει η αίσθηση της ενότητας με όλους και όλα. Όσο μεγαλύτερη η κατανόηση της πνευματικής φύσης του και η επαφή του με αυτήν, τόσο λιγότερες οι ανάγκες του ανθρώπου για ευχαρίστηση σε υλικό επίπεδο και τόσο ευκολότερη η απαλλαγή του από εθισμούς.

Με αγάπη