ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ (31)

Ο κριτής και το θύμα                            

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Σε προηγούμενο άρθρο μου σας έλεγα πως δεν είμαστε μόνοι στη ζωή, ακόμη και αν δεν έχουμε κανένα φίλο ή συγγενή, γιατί μέσα μας κατοικούν τρισεκατομμύρια μικροοργανισμοί, που σαν καλοί φίλοι κάνουν ότι μπορούν για να παραμένουμε υγιείς. Τι να τα κάνουμε τα μικρόβια για φίλους, θα μου πείτε. Ούτε να τους μιλήσουμε μπορούμε, ούτε να τα ακούσουμε. Ακόμη και αν ζουν αυτά μέσα μας, η μοναξιά μας παραμένει.

Τι θα λέγατε όμως εάν σας έλεγα πως μέσα μας κατοικούν και πρόσωπα που δεν φαντάζεστε; Οι ψυχολόγοι λένε πως  μέσα μας κατοικεί ένας κριτής και ένα θύμα. Ζούνε μαζί μας, και καθορίζουν τη ζωή μας. 
 Ο κριτής είναι αυτός που δεν βρίσκει τίποτα καλό σε ότι κάνουμε, είναι αυτός που επικρίνει συνεχώς πολλά κομμάτια του εαυτού μας, τον ζηλιάρη εαυτό μας, τον θυμωμένο εαυτό μας, τον φοβισμένο εαυτό μας, τον λαίμαργο εαυτό μας κ.ο.κ

Και όμως αυτά είναι κομμάτια της προσωπικότητάς μας που έχουν δημιουργηθεί από τις συνθήκες στις οποίες μεγαλώσαμε και τις εμπειρίες που είχαμε σαν παιδιά. Και όχι μόνο. Όπως σε άλλη ανάρτησή μου σας έχω πει, ο καθένας μας κουβαλάει στα γονίδια που κληρονόμησε από τους γονείς του τις επιδράσεις σε αυτά της ζωής όλων των προγόνων του!!!
Αυτά τα κομμάτια μας,  είναι συμπεριφορές που έχουν καταγραφεί στη μνήμη των κυττάρων μας, και όσο και αν τα μισούμε, δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτά, εκτός και αν ασχοληθούμε σοβαρά με το καθάρισμα αυτών των εμπειριών μπαίνοντας στην πηγή τους, στις μνήμες που δεν μπορούμε να ανακαλέσουμε λογικά δηλαδή, στο υποσυνείδητο ή κατ΄άλλους ασυνείδητό μας.

Το καθάρισμα αυτό δεν είναι καθόλου απλό και χρειάζεται ειδικές τεχνικές.  Ο λόγος είναι η ύπαρξη αυτού του τμήματος του εγκεφάλου μας  που λειτουργεί σαν φύλακας του υποσυνειδήτου μας και λέγεται RAS (Σας έχω μιλήσει αναλυτικά πολλές φορές γι αυτό σε βίντεο, σε άρθρα, και στο βιβλίο μου «Πώς να νικήσετε το στρες»)

Όσο δεν το κάνουμε όμως το καθάρισμα αυτό, παραμένει ένας δεύτερος εαυτός που μας παιδεύει μέσα μας, το θύμα. Είναι το κομμάτι μας που ταλαιπωρείται από τον κριτή, νιώθει συνεχώς ενοχές, και δεν μας επιτρέπει να χαρούμε όπως θα έπρεπε τη ζωή μας.

Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν με αυτή τη συνεχή πάλη κριτή και θύματος μέσα τους και αυτό δεν τους οδηγεί πουθενά. Η πάλη αυτή δημιουργεί μέσας τους σενεχώς αρνητικά συναισθήματα και  δεν τους αφήνει περιθώρια δημιουργίας.  

Είναι μεγάλο λάθος  να αποδέχεται αυτόν τον τρόπο ζωής κάποιος όμως. Γιατί μόνον μέσα από την δημιουργία μπορεί να νιώσει δικαιωμένος στη ζωή. Αυτή είναι η ανθρώπινη φύση μας. Καταναλώνουμε ένα είδος ενέργειας και την μετατρέπουμε σε άλλο είδος ενέργειας που έχει την ικανότητα να δημιουργήσει. Μόνον έτσι μπορεί να ησυχάσει η ψυχή μας που είναι μέρος  της δημιουργικής ικανότητας του σύμπαντος. Αυτή είναι η έννοια της ευτυχίας. 

Ακόμη και αν δεν έχει βρει τρόπους και βοήθεια για το καθάρισμα του υποσυνειδήτου του όμως κάποιος, μπορεί να χρηαιμοποιήσει την ενέργεια που παράγεται στο σώμα του για δημιουργία. Θα το πετύχει αυτό με την αποδοχή. Οφείλουμε να αποδεχόμαστε τα κομμάτια της προσωπικότητάς μας που δεν μας αρέσουν. Δεν βρίσκονται μέσα μας τυχαία. Βρίσκονται εκεί, γιατί αυτό είναι το αποτέλεσμα του δρόμου που έχουμε διανύσει μέχρι τώρα στη ζωή, με βάση τις αντιλήψεις μας, τόσο εμείς όσο και οι πρόγονοί μας. Οφείλουμε να τα αποδεχθούμε, και στη συνέχεια, εάν κρίνουμε πως θα θέλαμε να τα αλλάξουμε αυτά τα κομμάτια μας, να δούμε με ποιόν τρόπο θα αλλάξουμε κάποιες από τις αντιλήψεις και πεποιθήσεις μας ώστε να φτάσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα. Εάν δεν είμαστε έτοιμοι να κάνουμε αλλαγές σε αυτόν τον τομέα, όση βοήθεια και αν έχουμε από άλλους, ειδικούς και μη, δεν θα τα καταφέρουμε. Εάν επιμένουμε στις παλαιές αντιλήψεις και πεποιθήσεις θεωρώντας τες σωστές, δεν θα έχουμε αποτέλεσμα.  Πρωταρχική θέση στην αλλαγή έχει η απόφασή μας πως έχει έρθει η ώρα της αλλαγής. Εάν το πιστεύουμε με όλη τη ψυχή μας και το αποζητάμε, η λύση θα βρεθεί.

Με αγάπη