Ερασιτέχνης κηπουρός/Ανθόκηπος/Αν.-Φθιν. (9)

Γεια σας φίλοι μου

Απτόητη η φύση από τις ανωμαλίες του καιρού. Ο κήπος μου γεμίζει όλο και πιο πολύ από λουλούδια. Ο χειμώνας μπορεί να τρίζει φεύγοντας τα δόντια του, όμως ποιος τον φοβάται; Δέντρα και λουλούδια έχουν αρχίσει τον τρελό ανοιξιάτικο χορό τους και αψηφούν το κρύο. Είναι αποφασισμένα να γονιμοποιηθούν και να αφήσουν απογόνους. Σπουδαίος στόχος και δυνατός και το σημαντικότερο, σχεδιασμένος από τις συμπαντικές δυνάμεις....  Κανένα  εμπόδιο δεν μπορεί να τον αλλάξει.

Μήπως είναι ένα μάθημα και αυτό; Μήπως πρέπει να το σκεφτούμε καλύτερα; ΄Εχοντας δυνατούς στόχους και μένοντας ακλόνητοι, όρθιοι μπροστά στα εμπόδια μπορούμε να πετύχουμε αυτό που θέλουμε τελικά; ή μήπως θα πρέπει να είναι αυτός ο στόχος σύμφωνος με τη συμπαντική ανάγκη για να είναι πολύ ευκολότερο να επιτευχθεί; Αυτό είναι ένα ερώτημα που τελευταία με παιδεύει.
Θυμάστε στη σελίδα «σοφά λόγια» τη φράση του Θωμά Έντισον που σας έγραψα; "Πολλοί από τους αποτυχημένους της ζωής είναι άνθρωποι που δεν κατάλαβαν πόσο κοντά στην επιτυχία βρισκόντουσαν πριν τα παρατήσουν...."

Όρθιοι λοιπόν με το βλέμμα στραμμένο σταθερά στους στόχους μας. Αν τώρα αυτοί οι στόχοι θα βοηθήσουν εκτός από εμάς και άλλους ανθρώπους, με οποιονδήποτε τρόπο, είναι κατά την ταπεινή μου άποψη πιο βέβαιο πως θα βάλει το ... χεράκι του και το σύμπαν για να τους πετύχουμε. Έτσι όρθιοι και   απτόητοι, θα ετοιμαζόμαστε για την «Άνοιξη», όποια και αν είναι αυτή για τον καθένα….

Σαν τα λουλούδια στον κήπο μου.  Φρέζες, κίτρινοι νάρκισσοι και γαλάζια άγρια ζουμπούλια σκορπίζουν τριγύρω μοσχοβολιά, που όσο δυνατός και αν είναι ο κρύος χειμωνιάτικος αέρας, δεν είναι ικανός να την εξαφανίσει.
Δίπλα τους ένα μικρό φυτό που ξερίζωσα πριν από καιρό από το βουνό, και που πολλαπλασιαζόμενο συνεχώς, καλύπτει πολύ όμορφα τα κενά σημεία στα παρτέρια, άνθισε και αυτό με γαλάζια λουλουδάκια. Υπάρχει και η πανασέ ποικιλία του (πανασέ λέγονται οι ποικιλίες που έχουν αυτό το λευκό περίγραμμα στα φύλλα τους). Την βρήκα στο Πήλιο πριν από καιρό που είχα κάνει εκεί ένα ταξίδι και έφερα μια μικρή ριζούλα. Δεν έχει όμως μεγαλώσει ακόμη αρκετά για να ανθίσει. Κάπου είχα διαβάσει το όνομα αυτού του πολύ ανθεκτικού και εύκολου στη συντήρηση φυτού που ομορφαίνει πολύ τα παρτέρια. Νομίζω πως λέγεται "Vinca".

Με αγάπη