Γαλαξίες κινούνται συγχρονισμένα...

Γεια σας φίλες και φίλοι

Γαλαξίες κινούνται συγχρονισμένα...

Το ξέρατε πως υπάρχει συντονισμός στο σύμπαν ακόμη και ανάμεσα σε γαλαξίες που απέχουν εκατομμύρια έτη φωτός ο ένας από τον άλλον;

Σε πρόσφατο άρθρο  διάβασα πως αστρονόμοι παρατήρησαν με έκπληξη ότι γαλαξίες που απέχουν πάνω από 20 περίπου εκατομμύρια έτη φωτός, αντιδρούν μεταξύ τους και κινούνται συγχρονισμένα. Το φαινόμενο κατέγραψε ο Κορεάτης αστροφυσικός Hyeop Lee σε άρθρο του τον Οκτώβριο στο περιοδικό The Astrophysical Journal.

Και λίγα χρόνια νωρίτερα (το 2014), όπως αναφέρεται στο περιοδικό Astronomy and Astrophysics, έχει γίνει άλλη μία ανακοίνωση για συγχρονισμό,
ανάμεσα σε μαύρες τρύπες, που απέχουν δισεκατομμύρια έτη φωτός…

Οι επιστήμονες που διαπιστώνουν τα φαινόμενα αυτά, απορούν, γιατί δεν μπορούν (μέχρι τώρα τουλάχιστον) να καταλάβουν τι είναι αυτό που οδηγεί σε τέτοιους συγχρονισμούς τους γαλαξίες και τις μαύρες τρύπες, παρά τις τεράστιες αποστάσεις.

Και εγώ απορώ με τις απορίες τους… 

Είναι δυνατόν να πιστεύουμε πως είμαστε το κέντρο του σύμπαντος και πως όλα μπορούμε να τα μετράμε με τα δικά μας μικρά μέτρα και σταθμά; Οι αποστάσεις και ο χρόνος δεν είναι παρά δημιουργήματα του ανθρώπινου νου για την οργάνωση της ζωής του στη γη. Δεν σημαίνει αυτό πως υπάρχουν αυτά πραγματικά στο σύμπαν. Δεν λειτουργούν τα πάντα σύμφωνα με τη δική μας μικρούλα λογική. Θα ήταν τραγικό, άλλωστε, να συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Η κατανόηση των συμπαντικών φαινομένων, δύσκολα θα γίνει με παρατηρήσεις και μετρήσεις, φοβάμαι. Όσο όμως αντιμετωπίζουμε με θαυμασμό και έκσταση όλο αυτό το μεγαλείο που μας περιτριγυρίζει τόσο πιο κοντά είμαστε στην υπέρβαση της ανθρώπινης διάνοιας και στην κατανόηση των συμπαντικών φαινομένων. Κάπως έτσι, πιστεύω, τόσοι παλαιότεροι πολιτισμοί δίχως τα σημερινά μέσα είχαν κατανοήσει συμπαντικά φαινόμενα και είχαν φτάσει σε φιλοσοφικά συμπεράσματα και στην δημιουργία έργων με τεχνολογία που μας προκαλεί θαυμασμό…

Η αποδοχή της μικρότητάς μας και ο θαυμασμός του μεγαλείου που μας περιβάλλει νομίζω, ανοίγουν τις πύλες εκπληκτικών ανακαλύψεων. Που όμως δεν παύουν να είναι ανακαλύψεις τέτοιες που να μπορεί να τις διαμορφώνει σε «πραγματικότητα» και πάλι, η οθόνη του μικρού μας εγκεφάλου…Άλλη μία, δηλαδή, εικονική πραγματικότητα…

Είμαστε καταδικασμένοι να ψάχνουμε, να ερευνούμε και να αναλύουμε σαν πραγματικά υπαρκτό κάτι που δεν υπάρχει παρά μόνον στον δικό μας εγκέφαλο. Το κακό είναι πως πολλοί από εμάς πιστεύουν ότι  κάνουμε κάτι σπουδαίο... 

Με αγάπη