Φυλακές και διαχείριση του στρες

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Πριν 5-6 χρόνια (δεν θυμάμαι πόσα ακριβώς) είχα κάνει μία προσπάθεια μέσω του Υπουργείου Δικαιοσύνης να κάνω κάποια σεμινάρια για το στρες στις φυλακές της Κέρκυρας (φυλακές υψίστης ασφαλείας). Η πρόθεσή μου ήταν να ενημερώσω προσωπικό και φυλακισμένους για τους λόγους που οδηγούν στη βία τους ανθρώπους και να βοηθήσω στη βελτίωση του ψυχισμού των κρατουμένων όσο και των ατόμων που έχουν την ευθύνη της φύλαξής τους.

Η προσπάθειά μου αυτή δεν είχε αίσιο τέλος. Πρακτικά, το θέμα έκλεισε, αλλά μέσα μου συνέχισε να λειτουργεί συνεχώς η ανάγκη να προσεγγίσω τους τρόφιμους και το προσωπικό αυτού του ιδρύματος. Η διδασκαλία διαχείρισης του
στρες έχει αρχίσει διστακτικά, να εφαρμόζεται και στην Αμερική σε κάποια σωφρονιστικά ιδρύματα, τα τελευταία χρόνια, με πολύ όμορφα αποτελέσματα και αυτό με έκανε να επιθυμώ όλο και περισσότερο να μπορέσω να κάνω κάτι παρόμοιο και εγώ εδώ.

Αν σκεφτεί κανείς πως η βία είναι αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης έντονης αντίδρασης στρες του οργανισμού που δεν μπορεί να εκτονωθεί με άλλους τρόπους, καταλαβαίνει πόσο απαραίτητη είναι η εκπαίδευση προσωπικού και τροφίμων αυτών των ιδρυμάτων στη διαχείριση του στρες.

Δεν γεννιέται κανείς εγκληματίας. Γίνεται, από τις συνθήκες στις οποίες ζει και μεγαλώνει. Η κοινωνία έχει μεγάλη ευθύνη γι αυτό, αλλά όπως εύκολα μπορεί ο καθένας να συμπεράνει, την ευθύνης της δεν την γνωρίζει, επειδή κανείς δεν έχει φροντίσει να την ενημερώσει γι αυτό. 

Τυχαία; Δεν νομίζω… Τα παγκόσμια οικονομικά συμφέροντα δημιουργούν και θα δημιουργούν, συνεχώς, παιδιά που μεγαλώνουν σε συνθήκες έντονου περιβαλλοντικού και ψυχικού στρες. Κάθε λίγο ξεσπάει κάπου ένας πόλεμος και οι άνθρωποι τρέχουν σαν τα μυρμήγκια να σωθούν εδώ και εκεί…

Η βία και οι ασθένειες (σωματικές και ψυχικές) αυξάνονται δραματικά, όσο και αν η επιστήμη προχωράει όλο και σε νεότερες και πιο αποτελεσματικές θεραπευτικές προσεγγίσεις. Η έντονη και συνεχής αντίδραση του στρες, δίχως τις απαραίτητες για τον οργανισμό συνθήκες χαλάρωσης ευθύνεται γι αυτό, όσο και αν θέλουν οι περισσότεροι να το παραγνωρίσουν, λόγω συμφερόντων.

Στη Κέρκυρα όμως, τα δύο τελευταία χρόνια, ιδρύθηκε τελικά, σε αυτές τις φυλακές υψίστης ασφαλείας, ένα σχολείο δεύτερης ευκαιρίας, στο οποίο τρόφιμοι, Έλληνες και αλλοδαποί, μπορούν να πάρουν απολυτήριο γυμνασίου. Η σημασία της ύπαρξης αυτού του σχολείου σε αυτό το ίδρυμα, τεράστια. Ο Διευθυντής του σχολείου, κοινωνιολόγος, άνθρωπος με μεγάλη ευγένεια ψυχής και ήθος, έχει κάνει το θαύμα. Και γύρω του, συσπειρώνεται σιγά-σιγά η κοινωνία του νησιού, δημιουργώντας ένα σωματείο φίλων των φυλακών, προκειμένου να βοηθήσει το έργο του. Μπορείτε να βοηθήσετε και εσείς, ακόμη και από μακριά, όσοι το επιθυμείτε. Υπάρχουν ήδη άτομα που το πράττουν, διοργανώνοντας μικρά μπαζάρ και εκδηλώσεις, τα χρήματα των οποίων βοηθούν το σχολείο να γίνεται όλο και περισσότερο αποτελεσματικό.

Μέσα στο πλαίσιο αυτού του σωματείου του οποίου είμαι μέλος, ελπίζω με επιτυχία αυτή τη φορά, σε συνεργασία με τον διευθυντή του σχολείου, να κάνω κάτι, από τη πλευρά της διαχείρισης του στρες,  για τους τρόφιμους και το προσωπικό. Η ευτυχία μου είναι μεγάλη! Ένα σημαντικό όνειρό μου πραγματοποιείται επιτέλους! Δεν υπάρχει χρόνος, τελικά. Όλα γίνονται όπως και όταν πρέπει… Θα σας ενημερώσω για τη συνέχεια. Πιστεύω πως κρύβει μεγάλο ενδιαφέρον.

Υλοποιούνται οι επιθυμίες μας; Προσωπικά δεν έχω καμία αμφιβολία πως υλοποιούνται αυτές, όταν έχουμε έντονα εκεί στραμμένη την προσοχή μας με θετικό συναίσθημα. Το έχω διαπιστώσει πολλές φορές στη ζωή μου, ιδιαίτερα αν η επιθυμία μας βοηθάει και άλλους. Αρκεί να μην αφήνουμε τον χρόνο (που είναι κατασκεύασμα του νου μας) να μας στερεί την ελπίδα. 

Μόνο ευγνωμοσύνη και ευχαριστίες μπορεί να εκφράζει κανείς, συνεχώς, αναγνωρίζοντας την ενότητα των πάντων και την συμπαντική σοφία, κοιτώντας ψηλά…

Με αγάπη