Ολιστική ή ενοποιημένη ιατρική/ομοιοπαθητική (1)

Ο Μ Ο Ι Ο Π Α Θ Τ Ι Κ Η (1)
Γεια σας φίλοι μου

Για την ομοιοπαθητική, την τόσο αμφισβητημένη αυτή εναλλακτική θεραπευτική μέθοδο σκέφτηκα να σας μιλήσω, σήμερα. Το θέμα είναι όμως πολύ μεγάλο και θα χρειαστεί πολλές συζητήσεις, χωρίς τελικά να καταφέρω να σας το ξεδιαλύνω απόλυτα.

Ο λόγος είναι πως η ανταπόκριση σε κάποια ομοιοπαθητική θεραπεία εξαρτάται από τρεις κυρίως παράγοντες:

1. Από τον ομοιοπαθητικό και την ικανότητά του να αντιληφθεί σωστά το πρόβλημα του αρρώστου, ώστε να κάνε τη σωστή επιλογή της θεραπευτικής ουσίας που θα χορηγήσει, κάτι ανάλογο δηλαδή και με τους κλασσικούς γιατρούς. Δεν είναι όλοι, όπως γνωρίζετε, το ίδιο ικανοί να κάνουν σωστή διάγνωση και να δώσουν σωστή θεραπεία.

2. Από τον ασθενή και την πίστη του στον ομοιοπαθητικό και τη θεραπεία που αυτός του δίνει, πράγμα που ισχύει και πάλι και στη κλασσική ιατρική.

3. Από τον τρόπο που φτιάχνεται το ομοιοπαθητικό φάρμακο.

Οι δύο πρώτοι παράγοντες παρεμβαίνουν στις θεραπείες και της κλασσικής ιατρικής, επομένως δεν θα ασχοληθούμε με αυτούς σε αυτήν εδώ τη κουβέντα μας. Ο τελευταίος όμως έχει να κάνει με την βάση της ομοιοπαθητικής. Με το νερό δηλαδή και τη μνήμη που αυτό μπορεί να κρατήσει, αφού τα ομοιοπαθητικά «φάρμακα» είναι ουσίες που έχουν διαλυθεί μέσα σε νερό τόσο πολύ, ώστε να μην είναι δυνατόν να ανιχνευθούν πλέον τα μόριά τους μέσα στο διάλυμα αυτό. Σύμφωνα με την ομοιοπαθητική λοιπόν, το νερό έχει την ικανότητα αφού αντιμετωπισθεί με ειδικούς τρόπους (δυνατό ανακάτεμα κ.α.) να κρατάει μέσα στα μόριά του τη μνήμη (το ηλεκτρομαγνητικό σήμα δηλαδή) της χημικής ουσίας που διαλύθηκε μέσα του με αυτούς τους τρόπους.

Και το εύλογο ερώτημα είναι: μπορεί το νερό να έχει μνήμη;

Δεν υπάρχει σαφής θετική απάντηση προς το παρόν, ούτε όμως και αρνητική και το θέμα ερευνάται όλο και περισσότερο. Υπάρχουν αρκετά ενδιαφέροντα ερευνητικά αποτελέσματα που αξίζει να τα συζητήσουμε στη συνέχεια.

Είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον, αν σκεφθείτε πως το ανθρώπινο σώμα αποτελείται κατά 70% από νερό. Κάθε μόριο του σώματός μας περιβάλλεται από πολλαπλά στρώματα νερού, που το κάθε ένα μαζί με ιόντα που υπάρχουν μέσα του, έχει και διαφορετικές, σημαντικές ιδιότητες. Χωρίς το νερό τα μόρια που αποτελούν το σώμα μας δεν θα μπορούσαν να συγκρατηθούν μεταξύ τους, λόγω των ηλεκτρικών τους φορτίων που θα τα απωθούσαν.

Μία ουσία λοιπόν που θα μπορούσε να επηρεάσει το νερό του σώματός μας, θα είχε επίδραση σε όλα μας τα κύτταρα αυτομάτως, όπως καταλαβαίνετε, πολύ δε περισσότερο αν η επίδραση αυτή είναι απλώς ενεργειακή (ηλεκτρομαγνητικό σήμα δηλαδή) όπως εικάζεται πως συμβαίνει με τα ομοιοπαθητικά «φάρμακα» και όχι χημική, γιατί τώρα πια στη μοντέρνα βιολογία, ξέρουμε πως η επικοινωνία των κυττάρων μας γίνεται με τέτοια ηλεκτρομαγνητικά σήματα (φωτόνια) και όχι με χημικά σήματα όπως νομίζαμε παλαιότερα.

Η ιστορία της ομοιοπαθητικής άρχισε με τον Jacques Benveniste ένα διακεκριμένο Γάλλο βιολόγο, του οποίου η φήμη άρχισε να πέφτει από το 1988, όταν μετά από έρευνες διατύπωσε την άποψη (δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature) πως το νερό μπορεί να κρατήσει μνήμη, πράγμα που έκανε έξαλλη την επιστημονική κοινότητα του καιρού του, με αποτέλεσμα να χάσει τις επιχορηγήσεις και το εργαστήριό του. Ο ίδιος όμως δεν σταμάτησε να το πιστεύει και να πειραματίζεται. Μία δεκαετία αργότερα, σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «The Independent» στις 19 Μαρτίου του 1999, αναφέρεται πως ο πιο πάνω βιολόγος όχι μόνον δεν έπαψε να πιστεύει στη μνήμη του νερού, αλλά πως τώρα πια είχε αρκετές αποδείξεις για να πιστεύει πως όχι μόνον μπορούν τα ηλεκτρομαγνητικά σήματα κάποιου φαρμάκου να επηρεάσουν το νερό, αλλά ακόμη περισσότερο, μια μέρα θα μπορούν αυτά να μεταφέρουν τις ιδιότητες του φαρμάκου και μέσω του διαδικτύου, στους ασθενείς που θα τα χρειάζονται!!!!...

Μάλιστα το διαβάσατε σωστά. Δεν καταλάβατε λάθος…..

Θα συνεχίσουμε σύντομα