Γεια σας φίλες και φίλοι μου
Όσο καλύτερα το κατανοήσει αυτό καθένας, τόσο καλύτερη
μπορεί να κάνει τη ζωή του, και αυτό δεν είναι παραμύθι για να δώσει σε
κάποιους ελπίδες. Είναι πραγματικότητα.
Θα προσπαθήσω να το εξηγήσω άλλη μια φορά, για όσους ενδιαφέρονται.
Πριν κάποια χρόνια,
επιστήμονες έβαλαν ηλεκτρόδια στα οπτικά νεύρα βατράχου, προκειμένου να διαπιστώσουν τι ερεθίσματα έδινε το αισθητήριο όργανο της όρασης στον εγκέφαλο του ζώου. Έβαζαν στο οπτικό πεδίο του βατράχου πολλά και διάφορα αντικείμενα και κατέγραφαν τα σήματα που έστελναν τα μάτια του ζώου στον εγκέφαλό του…Προς μεγάλη τους έκπληξη παρατήρησαν πως τα μάτια του
βατράχου έστελναν μόνον 4 σήματα στον
εγκέφαλό του.
1 Σκιά -φως
2. Μέγεθος σκιάς (μεγάλη – μικρή)
3. Απόσταση σκιάς
(μακριά – κοντά)
4. Κινητικότητα σκιάς (κίνηση ή όχι)
Συμπέραναν λοιπόν πως το μάτριξ μέσα στο οποίο ζουν οι
βάτραχοι αποτελείται από σκιές μεγάλες και
μικρές, κοντινές ή μακρινές, κινούμενες
ή όχι.
Σε αυτό το μάτριξ ζουν οι βάτραχοι, γιατί αυτό τους χρειάζεται
για την επιβίωσή τους. Όταν οι σκιές είναι μεγάλες και κοντά, κρύβονται για προφύλαξη
από τους εχθρούς τους, και όταν είναι μικρές και κινούνται κοντά τους βγάζουν
τη γλώσσα τους και πιάνουν την τροφή τους…
Μετά από αυτή την εντυπωσιακή παρατήρηση, ερευνητές
μελέτησαν τα αισθητήρια και άλλων ζώων και διαπίστωσαν πως όσο περισσότερο
εξελιγμένος είναι ένας οργανισμός τόσο πλουσιότερο σε πληροφορίες είναι το μάτριξ
στο οποίο ζει.
Φτάνοντας στον άνθρωπο το μάτριξ γίνεται αυτό που η
χριστιανοσύνη ονόμασε «παράδεισο»… Ζούμε σε ένα ανθρώπινο μάτριξ εκπληκτικό σε
χρώματα, σχήματα, γεύσεις, μυρωδιές… Η λογική μας όμως και οι ιδιαίτερες
ανάγκες της ψυχής μας δημιουργούν μέσα σ’ αυτό το ανθρώπινο μάτριξ το ιδιαίτερο,
προσωπικό μάτριξ του καθενός μας, το οποίο για άλλους παραμένει «παράδεισος»
και για άλλους φαντάζει «κόλαση»…
Έτσι, ενώ ο παράδεισος είναι ένα μάτριξ για όλη την
ανθρωπότητα, εμείς οι ίδιοι με τις δικές
μας αποφάσεις και συμπεριφορές (ελεύθερη βούληση) δημιουργούμε μέσα σ’ αυτόν
ένα άλλο μάτριξ που το βιώνουμε σαν «κόλαση»… Αυτό που μπερδεύει τους περισσότερους
είναι πως λόγω της μεγάλης ανάπτυξης της τεχνολογίας έχουμε πληροφορίες από τις
«κολάσεις» διαφόρων ομάδων ή μεμονωμένων ατόμων ανά τον κόσμο και οι
περισσότεροι νομίζουν πως η «κόλαση» είναι το ίδιο αντικειμενική για το
ανθρώπινο είδος όσο και ο «παράδεισος». Όμως αυτό που μας έχει δοθεί για να
ζήσουμε σαν είδος (η γη) είναι ένας παράδεισος, αναμφισβήτητα και ΟΛΟΙ ΖΟΥΜΕ Σ’ ΑΥΤΟΝ.
Η ζωή όμως που βιώνει ο καθένας μας μπορεί να είναι
παραδεισένια (όπως αρμόζει στον πλανήτη που μας φιλοξενεί) ή κόλαση… Κι αυτό
είναι καθαρά δική μας επιλογή.
Επειδή ο εγκέφαλός μας είναι ένα βιολογικό κομπιούτερ πεπερασμένων
δυνατοτήτων (μόνον 2.000/ sec πληροφορίες μπορεί να επεξεργαστεί) από όλες τις πληροφορίες
που του στέλνουν τα αισθητήρια όργανά μας επιλέγει να «αντιληφθεί» (συνειδητοποιήσει)
μόνον όσες από αυτές εμείς θεωρούμε πως είναι σημαντικές ή πως έχουν σχέση με
το ένστικτο της αυτοσυντήρησής μας (φόβος). Με αυτές τις πληροφορίες φτιάχνεται
το προσωπικό μας μάτριξ. Με τα ενδιαφέροντα και τους φόβους μας…
Σας έχω μιλήσει αναλυτικά παλαιότερα γι αυτό το σύστημα του
εγκεφάλου (RAS) και τη
λειτουργία του. Μπορείτε να διαβάσετε τo πρώτο άρθρο της σειράς κάνοντας κλικ εδώ.
Επομένως, αν τα ενδιαφέροντά μας αφορούν τους φόβους μας, τόσο δυσκολότερη (κόλαση) γίνεται η ζωή μας, αφού μόνον "φοβικές" καταστάσεις μας επιτρέπει να ζούμε... Δύσκολα το κατανοούν αυτό οι περισσότεροι, αλλά αυτή είναι η αλήθεια… Χρειάζεται μεγάλη προσοχή στο πού έχουμε στραμμένη τη προσοχή μας, γιατί από αυτήν εξαρτάται η ζωή μας. Ο φόβος είναι το ζωικό μας ένστικτο και δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτό. Το μόνο που μπορεί επομένως να επηρεάσει προς το καλύτερο τη ζωή μας είναι τα ενδιαφέροντά μας.
Προσέξτε λοιπόν πού στρέφετε φίλες και φίλοι μου την προσοχή σας!
Με αγάπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου