Γεια σας φίλες και φίλοι μου
Ενώ συνέχισα με πάθος για πολλά χρόνια, από τα νιάτα μου
μέχρι τώρα, να προσπαθώ να αλλάξω τον κόσμο για να βιώνει καλύτερη υγεία και
ζωή, αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι αυτόν τον καιρό στο σημείο μηδέν…
Έγραψα βιβλία και αναρτήσεις σε ιστοσελίδες, έκανα βίντεο, σεμινάρια,
συνεδρίες ατομικές και ομαδικές… Ευτυχώς, είναι αρκετοί αυτοί που βοηθήθηκαν
μέχρι τώρα, τόσο από κοντά όσο και από μακριά (τόσο μέσω της κλασικής ιατρικής που άσκησα επί χρόνια όσο και της διαχείρισης του στρες με την οποία ασχολούμαι τελευταία) κι έτσι οι κόποι μου δεν έχουν
πάει χαμένοι…
Ξαφνικά, όμως, αυτόν τον καιρό, αισθάνομαι σαν να έκλεισα
έναν κύκλο και να βρίσκομαι πάλι
σε ένα σημείο εκκίνησης. Αισθάνομαι πως το νέο αυτό σημείο εκκίνησης οδηγεί όχι σε ένα καινούργιο κύκλο, όπως έχει γίνει πολλές φορές στον παρελθόν, αλλά σε μία εσωτερική περιδίνηση που μου προκαλεί δέος και περιέργεια ταυτόχρονα…
σε ένα σημείο εκκίνησης. Αισθάνομαι πως το νέο αυτό σημείο εκκίνησης οδηγεί όχι σε ένα καινούργιο κύκλο, όπως έχει γίνει πολλές φορές στον παρελθόν, αλλά σε μία εσωτερική περιδίνηση που μου προκαλεί δέος και περιέργεια ταυτόχρονα…
Τα εξωτερικά γεγονότα, άρχισαν να χάνουν τον ενδιαφέρον τους…
Το αν θα προσφέρω ή όχι κάποια βοήθεια στις φυλακές και στα σχολεία, το αν θα βοηθήσω ή όχι περισσότερους ασθενείς…
δεν είναι πια θέματα που με απασχολούν… Μοιάζει σαν να ανήκουν σε κάποιον άλλο
κόσμο από αυτόν στον οποίο εγώ ζω τώρα… Μοιάζουν όλα αυτά να βρίσκονται στην περιφέρεια αυτής τη εσωτερικής δύνης στην
οποία εγώ νιώθω να βουλιάζω μέσα στα βάθη της όλο και περισσότερο, έτσι καθώς
απλά κάθομαι σε μοναξιά και απολαμβάνω τη σιωπή, εξωτερική και εσωτερική.
Η αίσθηση είναι πολύ περίεργη και πολύ όμορφη συγχρόνως… Δεν
ξέρω πού οδηγεί… Δεν ξέρω αν έχει νόημα να τα περιγράφω όλα αυτά, αλλά κάτι με ωθεί
να το κάνω και δεν αντιστέκομαι… Αν αποφάσιζα να ζωγραφίσω την αίσθησή μου
αυτή, θα την ζωγράφιζα σαν ένα χορευτικό κύκλο, στον οποίο οι χορευτές
στροβιλίζονται βυθιζόμενοι όλοι και πιο κάτω σε ένα βαθύ φωτεινό πηγάδι…
Αυτή η αίσθηση έκανε πολύ διαφορετικό και το τελευταίο
σεμινάριο που έκανα στην Κέρκυρα. Δεν ήμουν εγώ το ίδιο άτομο και δεν ήταν ίδιο
και το σεμινάριο…Νομίζω πως το αισθάνθηκαν και οι συμμετέχοντες. Υπήρχε μια
πολύ βαθύτερη επικοινωνία, η οποία κατέληξε σε μία πολύ καλή άσκηση χαλάρωσης στο τέλος,
που ενθουσίασε όλες και όλους.
Νιώθω πως θα είναι πολύ διαφορετικός και ο νέος κύκλος σεμιναρίων που θα ακολουθήσει σε Αθήνα και Κέρκυρα. Αισθάνομαι πως θα είναι πολύ διαφορετικά τα μηνύματα που θα μεταφέρω...
Νιώθω πως θα είναι πολύ διαφορετικός και ο νέος κύκλος σεμιναρίων που θα ακολουθήσει σε Αθήνα και Κέρκυρα. Αισθάνομαι πως θα είναι πολύ διαφορετικά τα μηνύματα που θα μεταφέρω...
Εύχομαι όλα να είναι για καλό!
Με αγάπη
6 σχόλια:
Καλημέρα Σας, να είστε πάντα καλά και καλή δύναμη στο έργο Σας! Έχω μία απορία που θα ήθελα να την μοιραστώ μαζί Σας! Με προβληματίζει η παροχή βοήθειας και τα προσωπικά εργαλεία που μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος όταν κυριολεκτικά λιμοκτονεί, δεν μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικά; Όλοι μας έχουμε συνανθρώπους κοντινούς και μη, συγγενείς, γείτονες κλπ που βρίσκονται σε πραγματικά δύσκολη κοινωνική θέση, φτάνουν εως την εξαθλίωση... Πέραν της τυχόν υλικής βοήθειας που κάποιος μπορεί και επιθυμεί με ολη του την ψυχή να προσφέρει, πώς μπορεί η σιωπή του νου, ο διαλογισμός και η προσευχή να βοηθήσει αυτους τους ανθρώπους; Διάβαζα τις προάλλες ένα άρθρο που συνδέει την αυξητική τάση της ασθένειας του καρκίνου με τους ανθρώπους που βρίσκονται σε άθλια οικονομική κατάσταση και τους λαούς που βιώνουν στο πετσί τους τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης..Πολύ με προβλημάτισε. Μπορούν αυτοί οι πολίτες να βοηθήσουν τον εαυτό τους; Λένα
Καλημέρα! Ευχαριστώ για την επικοινωνία. Η προσωπική μου άποψη στο ερώτημά σας είναι πως ο καθένας μας βρίσκεται στο σημείο που βρίσκεται στη ζωή, όχι τυχαία, αλλά σύμφωνα με τις επιλογές που μέχρι τότε έχει κάνει και τις πράξεις του. Το πρόβλημα είναι πως ζούμε όλοι, δυστυχώς, χωρίς να είμαστε πραγματικά παρόντες στα γεγονότα και αντιδρούμε σ΄αυτά σύμφωνα με τις καταγραφές που έχουμε στο υποσυνείδητο από παιδιά.Έτσι οι συμπεριφορές μας δεν είναι πάντα οι καλύτερες για την περίπτωση και τα αποτελέσματα στη ζωή μας δεν είναι αυτά που θα θέλαμε. Η σιωπή του νου και η αυτοσυγκέντρωση του ίδιου του ατόμου που βρίσκεται σε άσχημη θέση θα βοηθήσει την ενεργειακή του κατάσταση και θα το οδηγήσει στη καλύτερη λύση για το πρόβλημά του, ενώ η λογική σκέψη θα το παιδεύει ακόμη περισσότερο, αφού θα ανασύρει πάντα και θα συσχετίζει το παρόν με όλες τις αρνητικές μνήμες που έχει καταγεγραμμένες στο υποσυνείδητό του. Όσον αφορά τη σιωπή του νου και την αυτοσυγκέντρωση των γύρω του ανθρώπων, αυτό βοηθάει ενεργειακά, γιατί όσο πιο πολλά είναι τα άτομα με αρμονκή (συνεκτική) ενέργεια σε ένα τόπο, τόσο πιο αρμονική γίνεται η ενέργεια αυτού του τόπου και επομένως τόσο περισσότερο βοηθιούνται τα άτομα που ζουν σε αυτόν να βελτιώσουν τη ζωή τους.
Μάθημα η απαντηση σας, πόσο Σας ευχαριστω!! Καλό βράδυ κ καλό Σκ!!Η αλληλεγγύη κ η συμπόνια σε συνδυασμό με την διαδικασία του να φεύγεις από το εγώ σου κ τα του οίκου σου κ να είσαι ευγνώμων για την μικρή σου προσφορά νιώθω ότι μειώνουν το στρες...
Σε τι διαφέρει η λογική σκέψη από την πεποίθηση;
Πεποίθηση είναι ένα "πιστεύω" στο οποίο έχω καταλήξει από παλαιότερες εμπειρίες. Η λογική σκέψη στηρίζεται σε αυτές τις πεποιθήσεις και τις συσχετίζει με τις τωρινές εμπειρίες για να καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα.
Ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ!!! Λένα
Δημοσίευση σχολίου