Γεια σας φίλες και φίλοι
Ένας ιός με κράτησε σε πλήρη απομόνωση και σιωπή για επτά
ολόκληρες ημέρες. Η ευγνωμοσύνη που ένιωσα γι αυτόν (!) δεν περιγράφεται…
Μέρες πριν ένιωθα την ανάγκη να απομακρυνθώ για λίγο από όλα όσα έκανα,
για να ξεκουραστώ, αλλά ανειλημμένες υποχρεώσεις δεν μου το επέτρεπαν και το
ανέβαλα συνεχώς…
Ήρθε λοιπόν ο ιός και μου πρόσφερε την πολυτέλεια που δεν
αποφάσιζα να ζήσω. Μαζί του έφερε ατελείωτες ώρες ύπνου. Ύπνου ήρεμου και συνεχόμενου,
τέτοιου που είχα να βιώσω από παιδί. Συμπλήρωνα καθημερινά
πλήρη 12ωρα νυχτερινού ύπνου και επιπλέον 2-3 ώρες ύπνο μεσημεριανό…Ούτε στα καλύτερα όνειρά μου δεν είχα φανταστεί ποτέ τέτοια κατάσταση απόλυτης χαλάρωσης, δίχως την παραμικρή σκέψη… Έμοιαζε σαν να είχε κλειδωθεί όλος ο κόσμος απ΄έξω και ήμουν μόνη στο σπίτι μου, εγώ και ο ύπνος μου…
πλήρη 12ωρα νυχτερινού ύπνου και επιπλέον 2-3 ώρες ύπνο μεσημεριανό…Ούτε στα καλύτερα όνειρά μου δεν είχα φανταστεί ποτέ τέτοια κατάσταση απόλυτης χαλάρωσης, δίχως την παραμικρή σκέψη… Έμοιαζε σαν να είχε κλειδωθεί όλος ο κόσμος απ΄έξω και ήμουν μόνη στο σπίτι μου, εγώ και ο ύπνος μου…
Έπεφτα στο κρεβάτι μου και του παραδινόμουνα αμέσως, με
ηδονή, θα μπορούσα να πω… Αλλόκοτο συναίσθημα, που δεν το είχα ξανανιώσει ποτέ.
Γιατί δεν είμαι άνθρωπος του κρεβατιού, ξέρετε. Δεν μπορώ να μένω στο κρεβάτι
πέρα από τις ώρες του ύπνου μου. Δεν θεωρώ το κρεβάτι μου χώρο χαλάρωσης, όπως πολλοί.
Για μένα το κρεβάτι σημαίνει ύπνος. Και αυτό έκανα επί μία εβδομάδα. Έμπαινα
στη ζεστασιά του κρεβατιού μου μόνο για να τον συναντήσω άμεσα. Αυτόν τον βαθύ
δίχως όνειρα, μαγικό ύπνο…
Δεν ξέρω αν σας έχει συμβεί, αλλά είναι εκπληκτική εμπειρία!
Αναγεννητική!
Δεν προλάβαινα να ακουμπήσω το κεφάλι μου στο μαξιλάρι, και
εκείνος σαν τρυφερός εραστής ερχόταν άμεσα, με αγκάλιαζε και με εξαφάνιζε στο
βυθό του. Έμενα παραδομένη στην ανυπαρξία μου επί ώρες πολλές, που έμοιαζαν
αιώνες…Κάθε φορά που έβγαινα από αυτήν, ένιωθα πως ήθελα κι άλλο… Και οι μέρες
κυλούσαν έτσι η μία μετά την άλλη…
Σήμερα ξύπνησα νιώθοντας πως κοιμήθηκα πια αρκετά. Ο πρωινός
καφές μου φάνηκε διαφορετικός. Κοιτώντας από το παράθυρο τον κήπο ένιωθα πως
κάτι μέσα μου έχει αλλάξει πολύ… αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τι… Αισθάνομαι σαν
κάποιος μέσα μου να έχει αλλάξει το πρόγραμμα που υπήρχε στο κομπιούτερ του
εγκεφάλου μου…Είμαι πολύ περίεργη να δω τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά
μου. Δεν έχω ξαναζήσει κάτι παρόμοιο ποτέ.
Μία παρόμοια βαριά ίωση είχα πάθει πριν τριάντα χρόνια. Από
τότε δεν είχα αρρωστήσει ξανά, εκτός από μερικά απλά συνάχια. Όμως σ΄εκείνη την
ίωση τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Δεν υπήρχαν αυτές οι ατελείωτες ώρες ύπνου.
Έμενα στο κρεβάτι λόγω καταβολής και διάχυτων μυαλγιών αλλά οι ώρες του ύπνου
μου ήταν λογικές και συνηθισμένες. Ετούτη τη φορά τα πράγματα ήταν πολύ
διαφορετικά. Έμοιαζε ο ιός να ήρθε μέσα μου μόνον και μόνο για να με οδηγήσει να απολαύσω επί ατελείωτες ώρες την αγκαλιά του Ορφέα…
Όπως και να΄χει και όσο περίεργο και αν φαίνεται, του είμαι ευγνώμων!
1 σχόλιο:
Σήμερα κάνοντας μια τακτοποίηση στο αρχείο του ηλεκτρονικού μου ταχυδρομίου άνοιξα επιλεκτικά μια από τις παλιότερες ειδοποιήσεις για να βεβαιωθώ αν ήθελα να κρατήσω ένα άρθρο που αναφερόταν σε κάποιον ιό. Διαβάζοντας το διαπίστωσα ότι περιέγραφε το πως βιώσατε μια ίωση μέσα στον προηγούμενο Ιανουάριο και θυμήθηκα πως είχα περάσει παρόμοια ή ίσως ίδια ίωση, με παρόμοια ανάγκη για ύπνο, το ίδιο διάστημα περίπου- αρχές Φεβρουαρίου η δική μου. Αυτό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση από το άρθρο είναι το πως ένας ιός που αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα μεν, αλλά με απόσυρση, ξεκούραση και αξιολόγηση της κατάστασης στο μέγεθος που του αναλογεί κρατάει σε "καραντίνα" κάποιον μόλις και μετά βίας μία έως δύο εβδομάδες, σε αντίθεση με την κατάσταση που βιώσαμε και βιώνουμε ακόμη, και ένας Θεός ξέρει για πόσο ακόμη, για έναν ισοδύναμο ιό (πιθανόν και τον ίδιο, που τον περάσαμε χωρίς να το γνωρίζουμε καν). Πόσο αλήθεια μπορεί το ίδιο πράγμα να αποτελέσει ευλογία στην μία περίπτωση, και αντίθετα κατάρα στην άλλη. Και θυμάμαι αυτόματα ένα απόφθεγμα του σοφού λαού μας..."το περίσο χαλά το ίσο". Σκέψεις μεσημεριανής ραστώνης...και με αυτές επιτρέψτε μου ένα μεγάλο ευχαριστώ κυρία Τσουκαλή για την αδιάλειπτη και ακαταπόνητη προσπάθεια σας να μας ενημερώνετε γύρω από ιατρικά θέματα και τις σχετικές με αυτά καινούριες έρευνες. Να είστε πάντα καλά!
Δημοσίευση σχολίου