Κοινωνική απομόνωση και υγεία

Γεια σας φίλες και φίλοι

Δύο χρόνια τώρα, η ζωή μας έχει αλλάξει εξ αιτίας αυτής της «πανδημίας» της εποχής. ΟΙ κυβερνήσεις έχουν τρομοκρατήσει και συνεχίζουν οι περισσότερες να τρομοκρατούν τον κόσμο «για το καλό του»… Διασπείρουν φόβο προκειμένου να προφυλάξουν την υγεία μας, αλλά ο φόβος είναι πασίγνωστο πως είναι ο χειρότερος εχθρός της υγείας, γιατί δημιουργεί στον οργανισμό την αντίδραση του στρες η οποία όταν διαρκεί πολύ καταστρέφει όλα τα συστήματά του.

Μέσω του φόβου έχουν κάνει δηλαδή τον κόσμο πολύ πιο ευάλωτο όχι μόνον στον ιό της εποχής αλλά σε όλους του ιούς και τα μικρόβια που μας περιτριγυρίζουν και την αντιμετώπιση της κάθε νόσου πολύ δυσκολότερη.

Ο τρόπος αντιμετώπισης ετούτης της κρίσης όμως εκτός του φόβου έβλαψε την κοινωνία και με

την απομόνωση στην οποία ανάγκασε άτομα να ζήσουν (ιδιαίτερα ηλικιωμένους) τόσο  μέσα στα ίδια τους τα σπίτια όσο και στα νοσοκομεία κατά την εκεί περίθαλψή τους.

Σε πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύθηκε διαδικτυακά στο JAMA Network Open στις 2 Φεβρουαρίου 2022 διαπιστώθηκε πως σε μεγάλες γυναίκες (μετά την εμμηνόπαυση) η κοινωνική απομόνωση σε συνδυασμό με την αίσθηση μοναξιάς αύξησε έως και 27% την πιθανότητα εμφάνισης καρδιαγγειακής νόσου…

Η κάθε μία αιτία (κοινωνική απομόνωση, αίσθηση μοναξιάς) είχε διαφορετικό ποσοστό (8% και 5% αντίστοιχα). Ο συνδυασμός τους όμως είχε πολύ μεγαλύτερη επίπτωση στην νόσο.

Είμαστε κοινωνικά όντα, και όπως έχει δείξει ο Αμερικανός Steven Porges σχετικά πρόσφατα με την «polyvagal theory» τόσο σε μας  όσο και στους πιθήκους (πρωτεύοντα) το νεύρο της χαλάρωσης, (το πνευμονογαστρικό, vagus στα Αγγλικά) έχει συνδέσει με ίνες χαλαρωτικές τη καρδιά με τα μάτια, τα αυτιά, τη φωνή και τα χείλια μας. Οι τέχνες και η κοινωνική ζωή μας χαλαρώνουν δηλαδή.

Η απομόνωση δηλαδή όχι μόνον δεν ωφελεί αλλά βλάπτει την υγεία μας, εμποδίζοντας ένα σημαντικό παράγοντα χαλάρωσης (την επαφή μας με τους άλλους) να βοηθήσει τον οργανισμό μας στην αντιμετώπιση της αντίδρασης του στρες…

Στην Αμερική είχε βρεθεί πως το 1/4 των άνω των 65 ενηλίκων ένιωθαν κοινωνικά απομονωμένοι και το 1/3 των άνω των 45 ετών ένιωθαν μοναξιά… Σκεφθείτε πόσο κακό έκαναν σε αυτούς τους ανθρώπους τα διάφορα μέτρα  αντιμετώπισης της πανδημίας, που οι κυβερνήσεις πήραν «για το καλό τους»…

Δεν είναι η ιατρική μόνον χάπια και κανόνες. Δεν είναι ανεξάρτητη από την ψυχολογία. Ο άνθρωπος δεν είναι μόνον ύλη είναι ταυτόχρονα και πνεύμα. Η ιατρική που ενδιαφέρεται μόνον για το υλικό μέρος του ανθρώπου δεν μπορεί να είναι σωστή ιατρική. 

Με αγάπη