Βαρύτητα της νόσου Covid και στρες (2, γονίδια)

 Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Στη συνέχεια του προηγούμενου άρθρου που αφορούσε τον ρόλο του στρες στη βαρύτητα της νόσου της εποχής μας, θέλω να ολοκληρώσω σήμερα τις σκέψεις μου και με τον ρόλο των γονιδίων. Γιατί είναι αρκετοί οι επιστήμονες που αναρτούν άρθρα σχετικά με την ανεύρεση γονιδίων που ευθύνονται για την βαρύτητα της νόσου.

Η καλή ή όχι λειτουργία των γονιδίων μας εξαρτάται και αυτή από την σωστή διαχείριση του στρες. Άτομα που διαχειρίζονται σωστά το στρες στη ζωή τους μπορούν να βελτιώσουν τη λειτουργία προβληματικών γονιδίων που έχουν ίσως κληρονομήσει

και να αποφύγουν κάποια νόσο. Η νέα επιστήμη της Επιγενετικής μας δείχνει περίτρανα πως έχουμε στα χέρια μας την υγεία και τη ζωή μας κατά 90% τουλάχιστον. Για το υπόλοιπο 10% ευθύνονται κάποιες σπάνιες βλάβες του DNA που δεν είναι επιδιορθώσιμες.

Αντί να συστήνεται η σωστή διαχείριση του στρες στον κόσμο όμως, ερευνητές προσπαθούν εδώ και αρκετά χρόνια να μπουν στον πυρήνα των κυττάρων μας και «να κόψουν και να ράψουν» το DNA μας, απαλλάσσοντάς μας από γονίδια προβληματικά που μας οδηγούν σε ασθένειες όπως ο καρκίνος.

Ωστόσο από την μεγάλη αλυσίδα του DNA μας μόνον το 1,5-2% αποτελούν τα γνωστά μας γονίδια. Αυτά για τα οποία κάτι γνωρίζουμε, όχι τα πάντα. Για το υπόλοιπο 98% δεν γνωρίζουμε προς το παρόν τίποτα… Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να μπαίνει κάποιος και να επεμβαίνει σε ένα μηχανισμό για τον οποίο δεν γνωρίζει σχεδόν τίποτα;;; Δεν μπορώ να δεχτώ πως αυτές οι έρευνες γίνονται για την επιστήμη. Το χρήμα των εταιρειών που ετοιμάζουν τα αντίστοιχα φάρμακα είναι το θέμα και πάλι. Και από τα αποτελέσματα αυτών των  ερευνών φοβάμαι πως κινδυνεύει ολόκληρη η ανθρωπότητα.  

Πρόσφατες έρευνες έδειξαν πως γύρω από το DNA (όπως συμβαίνει σε κάθε μόριο του σώματός μας) υπάρχουν μόρια νερού, ο ρόλος των οποίων ερευνάται, γιατί ακόμη δεν είναι απόλυτα γνωστός. Καθόλου απίθανο, εκτός από την διατήρηση ηλεκτρικής ισορροπίας, ο ρόλος αυτών των μορίων νερού να είναι και η διατήρηση της μνήμης της εντολής που το κάθε γονίδιο περιέχει, ώστε να μπορεί να ξαναβρεί αυτό τη σωστή του λειτουργία, σε περίπτωση κάποιας βλάβης. Είναι απίστευτα λίγες προς το παρόν οι γνώσεις μας για την λειτουργία του οργανισμού...

Δεν είναι ο οργανισμός ένα απλό ύφασμα που μπορεί να το κόβει κάποιος και να το ράβει όπως του αρέσει, με βάση την φτωχή ανθρώπινη λογική του. Φοβάμαι πολύ την αλαζονεία των επιστημόνων ερευνητών που ασχολούνται με το θέμα, όπως και τα τεράστια χρηματικά ποσά στα οποία αποβλέπουν οι φαρμακευτικές εταιρείες μέσα από αυτές τις έρευνες.

Ελπίζω και εύχομαι κάτι να σταματήσει εγκαίρως αυτό το επικίνδυνο παιχνίδι για το καλό της ανθρωπότητας.

Με αγάπη