Εγωισμός και αγάπη

Γεια σας φίλες και φίλοι

Κάθε μου επαφή με κάποιο άτομο που έρχεται να εκπαιδευτεί κοντά μου στη διαχείριση του στρες είναι και μία ανεπανάληπτη εμπειρία. Είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί και μοναδικοί στο πώς αντιλαμβανόμαστε και διαχειριζόμαστε τις καταστάσεις…Ο καθένας μας ένας ολόκληρος διαφορετικός κόσμος.

Έχουμε όμως και κάτι πολύ κοινό. Έναν άμετρο εγωισμό.

Οι πεποιθήσεις που έχουν κτίσει με τα χρόνια τον χαρακτήρα μας είναι τόσο δυνατές, που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο το δίκιο να το έχει κάποιος άλλος και όχι εμείς… Ζούμε τελικά μέσα σε ένα «εχθρικό» κόσμο, χτισμένο γύρω από το δικό μας εγώ, το οποίο χωρίς αμφιβολίες θεωρούμε «τέλειο» ή «σχεδόν τέλειο» μέτρο για σύγκριση των πάντων…

Και τους βρίσκουμε όλους διαφορετικούς… και νιώθουμε μόνοι, φοβισμένοι και απογοητευμένοι… Και ζούμε έτσι μίζερα ετούτη την υπέροχη ζωή που μας έχει χαριστεί,
μόνο και μόνο γιατί δεν είχαμε τους κατάλληλους γονείς, δασκάλους, φίλους, συγγενείς, που με το δικό τους παράδειγμα θα μπορούσαν να βοηθήσουν να χτίσουμε μέσα μας καλύτερες πεποιθήσεις. Τέτοιες, που θα οδηγούσαν σωστά τα βήματά μας σε αυτή τη ζωή αντί να την καταστρέφουν.

Τι είναι αυτό που μας τυφλώνει όμως και δεν μπορούμε να δούμε αυτή την τόσο απλή αλήθεια μεγαλώνοντας; Πως η «καλή» ή «κακή» ζωή μας στηρίζεται στις επιλογές που έχουμε κάνει κάθε στιγμή με βάση τις πεποιθήσεις μας; Και πως αν η ζωή που ζούμε δεν μας αρέσει πρέπει να ψάξουμε μέσα μας, στις πεποιθήσεις μας, για να βρούμε τι είναι αυτό που πρέπει να αλλάξουμε προκειμένου να αλλάξει προς το καλύτερο η ζωή μας;

Ο εγωισμός μας τυφλώνει. Με αυτόν καλείται να παλέψει ο άνθρωπος ολόκληρη τη ζωή του. Η ψευδής αυτή αποκοπή του από το Όλο, το ισχυρό ένστικτο αυτοσυντήρησης που δημιουργείται εξ αιτίας της, καθιστά τον άνθρωπο άγριο θηρίο στο κέντρο ενός εχθρικού σύμπαντος με μία μόνιμη και συνεχή αντίδραση στρες που καταστρέφει την υγεία και τη ζωή του.

Δεν είναι έτσι όμως. Δεν είναι μόνος και κέντρο του σύμπαντος ο άνθρωπος, είναι ένα πολύ μικρό και ταυτόχρονα μεγαλειώδες κομματάκι του. Αποτελεί μαζί με κάθε τι άλλο που υπάρχει, μέρος αυτού του μαγικού θαυμαστού κόσμου. Η αίσθηση αυτή διαλύει τους φόβους, μειώνει τον εγωισμό, οδηγεί τον άνθρωπο  στη γαλήνη και την ευδαιμονία που χαρίζει το αίσθημα της ενότητας, που λέγεται ΑΓΑΠΗ. 

Η συχνή σιωπή του νου και η επαφή με την φύση είναι οι δύο τρόποι με τους οποίους μπορεί να οδηγηθεί σε αυτή την κατανόηση ο άνθρωπος και να αλλάξει τη ζωή του. Χρειάζεται άσκηση, όμως, επιμονή και υπομονή!

Με αγάπη και από εμένα