Περί διαστάσεων (2)

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Η υλοποίηση της ύπαρξής μας δεν έρχεται από αυτό το τρισδιάστατο σύμπαν που εμείς μπορούμε με τις αισθήσεις μας να αντιληφθούμε γύρω μας. Η υλοποίησή μας έρχεται από μέσα μας… Τα κύτταρά μας, τα μόρια που τα αποτελούν, τα άτομα, τα ηλεκτρόνια και τα πρωτόνια που αποτελούν τα άτομα των κυττάρων μας, όλος αυτός ο κόσμος (κβάντα) βρίσκεται μέσα μας και από εκεί μέσα μας συνεχώς ανανεώνεται, δίχως εμείς να αντιλαμβανόμαστε κάτι…

Όλα αυτά τα κβάντα που αποτελούν το υλικό μας σώμα (υποατομικά σωματίδια) αναβοσβήνουν ασταμάτητα μέσα μας

αλλάζοντας συνεχώς κατάσταση ανάλογα με τον τρόπο που εμείς σκεπτόμαστε και νιώθουμε… Το μέλλον είναι μέσα μας, όχι έξω από εμάς.

Αν αυτό μπορέσουμε να το αντιληφθούμε, θα καταλάβουμε πως και τις διαστάσεις πρέπει να τις αναζητήσουμε μέσα μας και όχι έξω από εμάς. Μπαίνοντας μέσα μας, όλο και πιο βαθιά, οι τρεις πρώτες διαστάσεις που εύκολα αντιλαμβανόμαστε τελειώνουν στη κατανόηση των κβάντων που αποτελούν το «σώμα μας» σαν υλικά σωματίδια (τρισδιάστατα). Πιο μέσα καταλαβαίνουμε πως το βαθύ μέλλον αυτών των σωματιδίων είναι αδύνατον να το αντιληφθούμε και σ΄ αυτό το βαθύ μέλλον υπάρχουν όλες οι πιθανότητες της δημιουργίας τους…

Αν αυτό το βαθύ μέλλον είναι απλά μόνον η τέταρτη διάσταση (χρόνος), τότε η υλοποίηση θα ήταν σταθερή και προκαθορισμένη, πράγμα που δεν συμβαίνει. Γνωρίζουμε πως τόσο η συναισθηματική μας κατάσταση όσο και εξωτερικοί παράγοντες την επηρεάζουν. Αυτό σημαίνει πως το μέλλον δεν σταματάει στη τέταρτη διάσταση, αλλά υπάρχουν πίσω της και άλλες διαστάσεις πιο χαοτικές που περιέχουν πολύ περισσότερες πληροφορίες και πιθανότητες υλοποίησης.

Με αυτό το σκεπτικό, αμφιβάλω αν οι διαστάσεις είναι μόνον 10, 11,   ή 26 όπως πολλοί φυσικοί υποστηρίζουν μαλώνοντας μεταξύ τους. Προσωπικά πιστεύω πως είναι άπειρος ο αριθμός τους και οδηγεί στην Πηγή της δημιουργίας… Εκεί απ΄ όπου ξεκινάει και η υλοποίησή μας. 

Τολμάω να διατυπώσω την άποψή μου κι ας κατηγορηθώ από τους αγαπητούς φυσικούς γι αυτή την τόλμη μου...

Με αγάπη