Γεια σας φίλες και φίλοι μου
Συνεχίζω σήμερα την κουβέντα μας για τα λάδια και τη σημασία τους στη διατροφή μας.
Το συμπέρασμα από όσα σας έχω πει μέχρι τώρα, είναι όπως είπαμε, πως πρέπει να υπάρχει μία σωστή αναλογία μεταξύ των ω6 λιπαρών οξέων και των ω3 λιπαρών οξέων που καταναλώνουμε.
Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι από πού θα τα πάρουμε αυτά.
Ας αρχίσουμε από τα ω6 λιπαρά οξέα. Τα πιο αντιπροσωπευτικά από αυτά είναι δύο: το λινελαϊκό οξύ και το αραχιδονικό οξύ. Το πρώτο, που είναι κύριο συστατικό του λινέλαιου (λάδι που προέρχεται από τους λιναρόσπορους), περιέχεται σε διάφορα άλλα φυτικά λάδια (ηλιέλαιο, σογιέλαιο, αραβοσιτέλαιο, ελαιόλαδο), ενώ το δεύτερο υπάρχει στις ζωικές τροφές (κρέας, αβγά, γαλακτοκομικά).
Στα ω3 τώρα λιπαρά οξέα ανήκουν το α-λινολενικό οξύ, το εικοσα-πεντα-εν-οϊκό οξύ και το εικοσιδυα-εξα-εν-οϊκό οξύ. Το πρώτο είναι και πάλι συστατικό του λινέλαιου όπου βρίσκεται σε πολύ μεγαλύτερη συγκέντρωση από ότι το ω6 λινελαϊκό οξύ που αναφέραμε πιο πάνω, στα καρύδια, και σε μικρές ποσότητες βρίσκεται επίσης στο σογιέλαιο, το ελαιόλαδο, αλλά και στα σαλιγκάρια καθώς και στην γλιστρίδα.
Τα δύο άλλα, βρίσκονται κυρίως στα ψάρια. Τα ψάρια με τη μεγαλύτερη ποσότητα αυτών των ω3 είναι ο μπακαλιάρος, ο σολομός, η σαρδέλα, η αντζούγια, η ρέγγα, το σκουμπρί, η πέστροφα και ο τόνος. Ακολουθούν, με λιγότερη ποσότητα, ο κολιός και το λυθρίνι.
Το ελαιόλαδο, περιέχει και τα δύο είδη λιπαρών οξέων στη σωστή αναλογία, γι αυτό και θεωρείται το καλύτερο λάδι για μαγείρεμα, αλλά και για τις σαλάτες.
Καταλαβαίνετε λοιπόν τι μα προσφέρει από πλευράς λιπαρών οξέων, η συνηθισμένη διατροφή στις μέρες μας, με όλη αυτή την υπερκατανάλωση κρέατος αλλά και τροφών επεξεργασμένων. Όλα αυτά τα έτοιμα φαγητά και τα σνακς σε σακουλάκια που παρουσιάζονται σαν υγιεινά με λίγες θερμίδες, περιέχουν όλα σπορέλαια πλούσια σε ω6 λιπαρά οξέα, ακόμη και όταν ισχυρίζονται οι κατασκευαστές τους πως δεν είναι τηγανισμένα αλλά ψητά στον φούρνο. Ακόμη και τότε είναι περιχυμένα με σπορέλαια για να ψηθούν, ή με τα γνωστά τρανς-λιπαρά που προέρχονται από αυτά, για τα οποία θα μιλήσουμε στην επόμενη κουβέντα μας …. Αν σε αυτό προσθέσετε δε και το ότι αφαιρούν από τις επεξεργασμένες αυτές τροφές όσα ω3 λιπαρά οξέα περιέχουν, για να μην αλοιώνεται η γεύση τους με τον καιρό (ταγγίζουν), καταλαβαίνεται πόσο διαταράσσεται η αναλογία των λιπαρών οξέων στον οργανισμό σας με την κατανάλωση τέτοιων τροφών.
Σκεφθείτε τώρα και πόση ακόμη ποσότητα ω6 παίρνουμε από την σίτισή μας σε ταβέρνες, όπου τις περισσότερες φορές ακόμη και αν δεν φάει κανείς κρέας, θα πάρει μεγάλη ποσότητα ω6 από τα τηγανισμένα αλλά και τα φαγητά κατσαρόλας, που είναι μαγειρεμένα με σπορέλαια και τρανς-λιπαρά για λόγους γεύσης και οικονομίας αλλά και άγνοιας!...
Απ ότι φαίνεται από τα υπάρχοντα στατιστικά στοιχεία, η αναλογία ω6: ω3 στη σημερινή διατροφή αντί να είναι 1:1 - 4:1 (μέσος όρος 2:1 όπως έχουμ ξαναπεί) έχει φτάσει στις ΗΠΑ, το 30:1!!!....
Προφανώς στη χώρα μας με τη χρήση του ελαιόλαδου, θα βρισκόμαστε σε καλύτερη κάπως κατάσταση, αλλά δεν βρήκα στατιστικά στοιχεία για να σας δώσω.
Συνεχίζεται
http://www.diaita-express.com/diaita.php?id=590
Μακαρόνια με τόνο (4 μερίδες) 
Τα χρώματα στον κήπο αλλάζουν ταχύτατα αυτή την εποχή, όπως έχουμε ξαναπεί. Στον πίσω κήπο του σπιτιού, στη θέση που υπήρχε πριν μια άσπρη αναρριχόμενη ορτανσία τώρα ανθίζει μια ρολογιά. Τα απρογάλαζα περίεργα λουλούδια της γεμίζουν τον πίσω κήπο με το άρωμά τους. 
Έκοψα και έφαγα και αρκετές αγριoαγκινάρες, αυτό τον καιρό. Ήταν νοστιμότατες. Πίσω τους βλέπετε τα αχλαδάκια που κρέμονται επάνω σε μια μικρή αχλαδιά. Είναι κοντούλες. Δεν ξέρω όμως πόσα από αυτά θα τρώγονται στο τέλος όταν ωριμάσουν, γιατί συνήθως, έτσι όπως αποφεύγω να τα ραντίσω με φάρμακα, άλλα τελικά σαπίζουν και άλλα τα μοιράζομαι με τα πουλιά που τα δαγκώνουν. 
Θα σας εκμυστηρευτώ κάτι εδώ, έστω και αν κινδυνεύω να θεωρηθώ από κάποιους τρελή ή φαιδρή. Είναι όμως πραγματικό γεγονός και αν θέλετε μπορείτε να το δοκιμάσετε και εσείς. 
Πριν τρία χρόνια όμως, ένα πρωί βγαίνοντας έξω βλέπω το τραπέζι του κήπου που βρίσκεται κάτω από δύο μεγάλες πορτοκαλιές, τις καρέκλες και τις πλάκες γύρω τους, γεμάτα κουτσουλιές. Παραξενεύτηκα, καθάρισα και ξέχασα το θέμα. Τη άλλη όμως ημέρα, όπως και τις επόμενες, το τραπέζι γέμιζε πάντα κουτσουλιές, τα πουλιά οργίαζαν τραγουδώντας μέσα στα κλαδιά των δύο μεγάλων δέντρων και εγώ δεν ήξερα πια τι να κάνω. Ώσπου μου ήρθε μια ιδέα. 
Βγήκα έξω και πολύ σοβαρά μάλωσα τα πουλιά που μου λέρωναν το τραπέζι και τους είπα να πάνε στην πιο πέρα πορτοκαλιά. Μιλούσα πολύ σιγά, όπως καταλαβαίνετε, για να μη με περάσουν για τρελή οι περαστικοί…., αλλά και πολύ σοβαρά. 
