Ο Πιραντέλλο και το στρες...

 Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Όπως πολλές φορές σας έχω πει και γράψει στα βιβλία μου, το μικρής διάρκειας στρες (που δεν υπερβαίνει την ανθεκτικότητα του οργανισμού) είναι ωφέλιμο για την υγεία και βοηθάει στην απόκτηση ικανοτήτων, σε αντίθεση με το μεγάλης διάρκειας στρες που καταστρέφει την υγεία και τη ζωή μας. Το όριο ανάμεσα στα δύο καθορίζεται από την ανθεκτικότητα του κάθε οργανισμού, η οποία με τη σειρά της σχετίζεται με τον τρόπο ζωής και σκέψης.

Όλα όσα κατά καιρούς σας λέω για τη σωστή διαχείριση του στρες στοχεύουν στην αύξηση αυτής της ανθεκτικότητας (resilience).

Δεν ξέρω όμως, πόσο κατανοητή έχει γίνει από όλες και όλους η σχέση αυτής της ανθεκτικότητας με τον τρόπο σκέψης μας. Δηλαδή με τον νου μας…

Ο νους μας είναι ο κύριος

όλων των καταστάσεων. Αυτός ελέγχει και την υγεία και τη ζωή μας και πρέπει να το γνωρίζουμε. Σχετικά με το στρες, ερευνητικά έχει αποδειχθεί, πως τα άτομα που πιστεύουν πως το στρες που βιώνουν, ακόμη κι αν είναι μεγάλο σε διάρκεια, δεν τα βλάπτει, έχουν πολύ καλύτερη υγεία και μακροβιότητα από εκείνα που θεωρούν πως το στρες τα βλάπτει…Σε αυτά τα τελευταία, που θεωρούσαν το στρες τους βλαπτικό, παρατηρήθηκε αύξηση της θνητότητας σε ποσοστό 43% στην σχετική έρευνα.

Ο Πιραντέλλο λοιπόν με το γνωστό του «έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» έχει άμεση εφαρμογή και στο στρες. Προσέξτε το! Το σώμα μας ανταποκρίνεται άμεσα στα παιχνίδια του νου μας. Μην τον αφήνετε ανεξέλεγκτο να σας κλέβει τη ζωή. Δείτε σαν εκπαίδευση τις ταλαιπωρίες της ζωής,  προσπαθήστε να βρείτε το μάθημα που κρύβεται μέσα στη κάθε μία και χαρείτε με όλη σας τη ψυχή τα διαλείμματα ξεκούρασης που πάντα υπάρχουν ανάμεσά τους. Τα παιδιά ζουν έτσι. Πέφτουν και χτυπούν, κλαίνε, θυμώνουν και μετά από λίγο γελούν και παίζουν ανέμελα ξανά… Τα παιδιά ξέρουν να ζουν!

Τι να κάνουμε; Αυτή είναι η ζωή που ήρθαμε να γνωρίσουμε. Δεν πιστεύω πως μας έφερε εδώ κάποιος με το ζόρι…Ας την ευχαριστηθούμε λοιπόν όσο γίνεται περισσότερο!

Με αγάπη